Ο Κλαούντιο Ρανιέρι είναι ο άνθρωπος που άπαντες καλούν, όταν όλα πάνε στραβά. Δεν έχει σημασία αν, εν τέλει, βοηθήσει με την παρουσία του. Αρκεί που ξέρεις πως είναι εκεί, επειδή το θέλει, επειδή τον νοιάζει.
Κάπως έτσι, ενώ ο Ιταλός είχε μόλις αρχίσει να παίρνει απόφαση την απόσυρσή του, η Ρόμα τα βρήκε «σκούρα» και τον κάλεσε. Κι αυτός, έχοντας το μικρόβιο, επέστρεψε.
Άνοδος, διατήρηση, απόσυρση
Είχαν περάσει μόλις 4,5 μήνες, από την άκρως συναισθηματική «αυλαία» της καριέρας του, στον σύλλογο που του έδωσε την πρώτη του ευκαιρία να αναδειχτεί.
Όπως άρχισε, 36 χρόνια αργότερα τελείωσε. Στην Κάλιαρι. Ανέλαβε Γενάρη του ’23 στη Serie B, την άφησε Ιούνη του ’24 στη Serie A, και αποσύρθηκε. Με αποχαιρετισμούς, κλάματα, standing ovation και πανό.
«Παντοτινή ευγνωμοσύνη, σε έναν σπουδαίο άνθρωπο», γράφτηκε στις κερκίδες του «Σαρντένια Αρένα».
Η Βαλένθια τον τίμησε λέγοντας «Ένας από τους πιο αγαπητούς προπονητές, στην ιστορία της ομάδας μας, αποσύρεται. Κλαούντιο Ρανιέρι σου ευχόμαστε τα καλύτερα».
«Σε ευχαριστούμε για όλα, Ρανιέρι. Ένας αληθινός επαγγελματίας και ευγενής άνθρωπος», ανακοίνωσε η Νάπολι, και η λίστα δεν τελειώνει.
Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Ιουνίου 2024 και ο Κλαούντιο δεν θα καθόταν ποτέ ξανά, σε πάγκο συλλόγου, εκτός αν ήταν εθνική ομάδα. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.
Επιστροφή για τρίτη φορά
Μετά από δύο αλλαγές προπονητή σε μια σεζόν (μέχρι τις 14 Νοέμβρη δηλαδή), αυτές του Ντανιέλε Ντε Ρόσι και του Ιβάν Τζούριτς, η Ρόμα κατάφερε να πείσει τον Ρανιέρι να… αποσυρθεί από την απόσυρσή του.
To κλαμπ ήταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, καθώς μετά το πέρας 12 αγωνιστικών στη Serie A, είχε μαζέψει 13 βαθμούς, έχοντας μονάχα τρεις νίκες. Έτσι, η τρίτη θητεία του 73χρονου στη Ρώμη, ξεκίνησε.
Δύσκολη αφετηρία. Ήττες από δύο διεκδικήτριες του τίτλου, Νάπολι και Αταλάντα, χαμόγελο «πυροτέχνημα» μετά τη νίκη επί της Λέτσε, για να έρθει ένα ακόμη «χαστούκι» από την Κόμο. Κάπου εκεί, ακριβώς στη μέση του Δεκέμβρη, σταμάτησαν και οι ήττες στο πρωτάθλημα για τη Ρόμα.
Φτάνοντας πλέον στον Μάρτη, 18 παιχνίδια αργότερα σε όλες τις διοργανώσεις, η Ρόμα έχει χάσει μονάχα δύο φορές. Για το Europa League από την Αλκμάρ (23/01, 1-0) και από τη Μίλαν στα προημιτελικά του Coppa Italia (05/02, 3-1). Βρίσκεται 8η στη Serie A και απέχει μονάχα τέσσερις βαθμούς, από τις θέσεις που δίνουν ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Πιο πρόσφατη «παράσταση», η εντός έδρας νίκη, απέναντι σε ένα εκ των φαβορί για την κατάκτηση του Europa League, την Αθλέτικ Μπιλμπάο.
Ο κόσμος των «τζαλορόσι», θέλησε να του πει ένα «ευχαριστώ», που ήρθε σαν σωστική λέμβος σε ναυάγιο, σαν χέρι βοηθείας που τους τράβηξε απ’ τον βούρκο. Και επέλεξαν να το κάνουν με αυτόν τον τρόπο:
Απίστευτο, κι όμως ελληνικό
Πώς είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος που λατρεύεται από όπου και αν περάσει, να κατάφερε να φύγει «νύχτα» από την Ελλάδα;
Ναι, με εκείνον ως ομοσπονδιακό τεχνικό, ήρθε η ήττα από τα Νησιά Φερόε (14/11/14, 0-1). Είναι όμως ένα δείγμα, συνολικά τεσσάρων αγώνων, αρκετό ώστε να κριθεί η επίδραση ενός προπονητή; Τι θα συνέβαινε αν ο Ρανιέρι λάμβανε περισσότερη εμπιστοσύνη στην Εθνική Ελλάδος; Κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει.
Αυτό που είναι σίγουρο πάντως, είναι πως 10 χρόνια (πλην μια μέρα), μετά τον διωγμό του από τη χώρα μας, η Ρόμα τον «ανέστησε», γιατί τον είχε ανάγκη (15 Νοέμβρη ’14 – 14 Νοέμβρη ’24).
5000:1 ή 2004;
Λίγα σχόλια και αναλύσεις χωρούν, στην ανάμνηση της κορυφαίας στιγμής, της καριέρας αυτού του τύπου.
Αυτή φυσικά, δεν είναι άλλη, από την κατάκτηση της Premier League με τη Λέστερ το 2015-16. Οι πιθανότητες ήταν στο 5000 προς 1.
Πολλοί το συνέκριναν, με την Εθνική Ελλάδας του 2004 στο Euro, όταν εκείνη έκανε το αδύνατο, δυνατό.
Ο Γιώργος Καραγκούνης πάντως, δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει κάποιο από τα δύο.
Τύχη; Θαύμα; Ποιος ξέρει. Κάποιοι τελικά, ίσως το αποδώσουν στο γεγονός ότι κέρναγε πίτσες, μετά από κάθε «clean sheet».
«Εγώ θέλω να τους αγοράσω πίτσα. Εκείνοι δεν θέλουν από ό,τι φαίνεται. Αφού τους είπα, μόλις ολοκληρώσουμε αγώνα χωρίς να φάμε γκολ, θα πάρω σε όλους πίτσα. Ίσως περιμένουν να ανεβάσω την προσφορά μου. Εντάξει, πίτσα και χοτ ντογκ».
