«Θα περάσει, πάντα περνάει. Αλλά παίρνει και κάτι μαζί, ποτέ δεν σ’ αφήνει ολόκληρο».
Εικόνες δυνατές, που σημειώνονται στα γραμμένα του μυαλού. Παρόντες και απόντες από το ΟΑΚΑ, έμειναν με το στόμα ανοιχτό στο 21’02”. Τα δάχτυλα είχαν μουδιάσει, οι κόρες των ματιών είχαν ποτίσει. Όπως του Χουάντσο γυρίζοντας προς την άμυνα αφότου είχε ευστοχήσει με κρύο αίμα, σε τρίποντο με την επανέναρξη του αγώνα. Αλλά δεν άφησε να τρέξει το δάκρυ. Όχι από αδυναμία αλλά επειδή δεν θα το ήθελε ο Ματίας.
Αυτά τα άτιμα παιχνίδια της μοίρας που δεν λογαριάζουν τίποτα, εμφανίστηκαν με τον πιο ύπουλο τρόπο στο ΟΑΚΑ το βράδυ της Πέμπτης (19/12).
Ο Παναθηναϊκός είχε πραγματοποιήσει ένα back 2back ονειρεμένο πρώτο ημίχρονο. Τα πλατιά χαμόγελα και το αίσθημα της αισιοδοξίας είχαν πάρει και πάλι της θέση τους σε διαδρόμους και κερκίδες. Επιτέλους, ήταν και πάλι κυρίαρχος, έπαιζε σαν πρωταθλητής που δεν αφήνει τον αντίπαλο να πάρει ανάσα.
Το σκηνικό στο δεύτερο μέρος όμως άλλαξε βίαια και απότομα. Το «πράσινο» λιοντάρι που άντεξε πέρυσι όλη τη σεζόν σχεδόν μοναχός του στο «5», χτύπησε και σωριάστηκε στο παρκέ.
Ο βρυχηθμός του έγινε κραυγή πόνου που ακούστηκε σε όλο το ΟΑΚΑ και αγγίζει μέχρι και τον πιο αναίσθητο, τον πιο κυνικό. Ο Ματίας Λεσόρ για μια στιγμή λαβώθηκε.
Το βίντεο θα έπρεπε να έχει το σήμα «κατάλληλο για άνω των 18», ούτως ώστε να προβληθεί. Και εκεί όμως θέλει θάρρος για να μην κλείσεις τα μάτια στη ρημάδα εκείνη ώρα που το πόδι γυρνάει.
Είναι εμφανές διά γυμνού οφθαλμού και χωρίς επανάληψη – με την φυσική ροή – πως το πόδι του ακρογωνιαίου λίθου του Παναθηναϊκού τη χρονιά που άλλαξε η σύγχρονη ιστορία του, είχε πάθει ζημιά. Σοβαρή ζημιά. Όπερ και απεδείχθη. Ευτυχώς όχι εφάμιλλη του χειρότερου δυνατού σεναρίου.
Συμπαίκτες, αντίπαλοι, παρευσισκόμενοι και τηλεθεατές, έπιαναν το κεφάλι τους, τραβούσαν τα μαλλιά τους. Η εικόνα ήταν σκληρή, σχεδόν απάνθρωπη. Οι στιγμές που ακολούθησαν, σπαρακτικές για τους ανθρώπους που έχουν δει τόσα και τόσα τα μάτια τους μέσα στον πρωταθλητισμό αλλά ζουν τον Λεσόρ κάθε μέρα. Είναι ο φίλος τους, ο συμπαίκτης τους, το στήριγμά τους, ο φωτεινός πομπός.
Ο ακλώνητος σέντερ πληγώθηκε, ο μαχητής Λεσόρ έπεσε. Όχι για πολύ όμως, ακόμα και τότε που πονούσε και όλα τα ζευγάρια μάτια μετά βίας κοιτούσαν προς το μέρος του, εκείνος έδειξε για μία ακόμα φορά το σθένος που τον χαρακτηρίζει. Την περηφάνια.
Από το υπερπόντιο έδαφος της Γαλλίας, τη Μαρτινίκα, ήρθε, τόσο δρόμο και ταξίδι έκανε για να βρεθεί στην ελίτ, να συμπεριληφθεί στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης τα δύο τελευταία χρόνια. Τώρα θα λυγίσει;
Εκεί που είχε διπλωθεί και όσοι άντεχαν, τον προσέγγιζαν δειλά δειλά, ζητήθηκε φορείο. Όχι σύνηθες για αγώνα μπάσκετ. Εκείνος μόλις το άκουσε, οριακά «τρελάθηκε».
Με κάταγμα περόνης στο πόδι, συμπέρασμα ως μετά Χριστόν Προφήτες, σηκώθηκε και έφυγε με κουτσό, τρέχοντας για τα αποδυτήρια. Για να μην τον δει κανείς να ανεβαίνει στο φορείο. Όρθιος, στο ένα πόδι με ένα γήπεδο σοκαρισμένο να κάνει απλά τα βασικά. Έφυγε καμαρωτός, λεβέντικα.
Για να μην τον δουν να πονάει άλλο, αρκετά τον είδε όλη η Ευρώπη. Ο Ματίας Λεσόρ δεν την θέλει τη συμπόνια, έχει μάθει να κυριαρχεί σε αιθέρες και κάτω από αυτούς, να στηρίζεται στα πόδια του. Αν δεν μπορεί και στα δύο, τότε στο ένα.
Ό,τι και να γίνει από τούδε και στο εξής, σε όποια κατάσταση κι αν επιστρέψει, ό,τι κι αν καταφέρει ακόμα, αυτή η εικόνα του αυτόνομου «λιονταριού», θα τον ακολουθεί για πάντα. Θα συντροφεύει τη φήμη του.
Σιδερένιος Ματίας, είσαι θηρίο!
