Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, σαν άλλος Γιάννης Ρίτσος αν ήθελε να πιάσει μία πένα ανά χείρας για να γράψει σε μια κόλλα από λευκό χαρτί μια φράση, θα μπορούσε να σημειώσει πως… «τα μεγάλα παράθυρα ζήλεψε στη ζωή του, ποτέ τα μεγάλα σπίτια».
Οι κακουχίες της θητείας του στον Παναθηναϊκό, τον βρήκαν από νωρίς. Όσο ακόμα ήταν απροετοίμαστος για να τις αντιμετωπίσει. Συντρηπτικό κάταγμα στο μικρό δάχτυλο του αριστερού του χεριου και ενάμιση μήνα παροπλισμένος στα πιτς. Είχε που είχε να παλέψει για να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες παιχνιδιού, του έβαζε εμπόδια και το σώμα του. Τη λέξη παραίτηση όμως δεν την ενστερνίζεται. Όποτε τη βρίσκει στο λεξιλόγιό του, την απαρνιέται όπως ο… διάολος το λιβάνι.
Η φήμη που έσυρε από την αντίπερα όχθη του ωκεανού το περασμένο καλοκαίρι, έκανε ακόμα δυσκολότερο το έργο. Ένας σούπερ σταρ, ο MVP του τελικού του τελευταίου χρονικά EuroBasket, μακριά από τον καλό του εαυτό. Το χαμόγελο σπάνια εμφανιζόταν στο πρόσωπό του.
«Ηθοποιό» τον ανεβοκατέβαζαν, Bo Cruz τον φώναζαν και όχι κολακευτικά, έσπευσαν να τον δικάσουν. Φαρισαίοι και Τελώνες. Αδημονούσε για τα «παράθυρα» πέρυσι, ώστε να βρεθεί σε οικείο περιβάλλον, να νιώσει άνετα.
Ο χρόνος είναι γιατρός, έτσι δεν λένε; Οι μήνες πέρασαν και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ συνήθισε. Αισθανόταν ολοένα και περισσότερο μέλος της «πράσινης οικογένειας». Λύθηκε, δέθηκε και τα δεδομένα ταλέντα του, εμφανίστηκαν. Έλαμψαν. Συνήθως πάνε μαζί αυτά, το ένα τραβάει το άλλο στο «στίβο» του (πρωτ)αθλητισμού. Τι σου είναι όμως η ψυχολογία έτσι;
Έγινε «θείος», κοινωνός του μόχθου. Καθοδηγητής για τους μικρότερους, ο μεγάλος τους αδερφός. Και συμπαραστάτης για τους υπόλοιπους. Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ όχι απλά κάθισε στη… γαλέρα αλλά τράβηξε κουπί και για τους άλλους, αδιαφορώντας για τη δική του προβολή. Και συνεχίζει να το πράττει.
Αν τα Μέσα είχαν μείνει απαρχαιωμένα στην εποχή των 80's, η ανάλυση της στατιστικής ξεπερασμένη και τα επιμέρους νούμερα μονοδιάστατα, τότε ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ θα βρισκόταν στην αφάνεια. Κανείς - μη αυτόπτης μάρτυρας - δεν θα καταλάβαινε την αξία του στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού τους τελευταίους μήνες.
Ευτυχώς όμως για τον ίδιο και κυρίως για το άθλημα, το σπορ εξελίσσεται και δίνει στον καθένα ό,τι του αναλογεί.
Στον 50ο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, MVP αναδείχθηκε ο αρχηγός Κώστας Σλούκας που κράτησε ζωντανό το «τριφύλλι» όσο έβλεπε την… πλάτη του Ολυμπιακού και έδωσε το πρόσταγμα στην 3η περίοδο. Στην 4η «μίλησε» το βαρύ πυροβολικό, Κέντρικ Ναν. Καθοριστικός ο Τζέριαν Γκραντ με τις αμυντικές του αρετές.
Την 4άδα των «στρατηγών» σφράγισε ο 30χρονος οσονούπω Ισπανός με επιβλητικό double double. Στους 11 πόντους και τα 17 ριμπάουντ (!), τα 4 εκ των οποίων επιθετικά, σταμάτησε ο τραυματίας στο δεύτερο μέρος Χουάντσο Ερνανγκόμε,θ που κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που οι αριθμοί του χρεώνουν.
Φωνάζει, πορώνει τους συμπαίκτες του - νεαρούς ή μη - βρυχάται. Χαίρεται με τη χαρά των διπλανών του, αρπάζεται. Αέρινος, ακούραστος, σταθερός και κυρίως χαρούμενος. Αυτός είναι ο Χουάντσο Ερναγνγκόμεθ των τελευταίων μηνών και η πρώτη «πράσινη» κούπα της αγωνιστικής περιόδου 2024-25, φέρει τη φαρδιά, πλατιά υπογραφή του.
