Αντί προλόγου των κακώς κειμένων της πρώτης ζόρικης «διαβολοβδομάδας» του Παναθηναϊκού στις κατάφωτες πρωτεύουσες της δυτικής Ευρώπης και της εστίασης στους αριθμούς, ας ξεκινήσουμε από το πιο σημαντικό εν μέσω καταστροφολογίας, ως είθισται σε αυτή τη χώρα. Κανένας πόλεμος δεν χάθηκε από την πρώτη σύγκρουση ούτε θα χαθεί αν οι «πράσινοι» δεν μπορέσουν να φύγουν από το «διπλό» σε Κωνσταντινούπολη (ματς ειδικών συνθηκών κυρίως για τον Αταμάν με όσα έχουν προηγηθεί) την 25η του Οκτώβρη και ΣΕΦ 27/10.
Είναι πολύ νωρίς για να ξυριστεί ο μορφονιός γαμπρός που πέρυσι έκανε πασαρέλα στην Ευρώπη και να τεθεί ξαφνικά αουτσάιντερ ενώ ξέρει τον τρόπο με 4 στραβά αποτελέσματα. Καθαρά και ξάστερα.
Το παραπάνω γεγονός βέβαια δεν σημαίνει πως όλα βαίνουν ανθηρά στο «πράσινο στρατόπεδο». Ο Παναθηναϊκός έμεινε χωρίς νίκη σε πρώτη διαβολοβδομάδα για 5η σεζόν (τελευταία φορά ήταν το 2019 όταν επικράτησε επί της Εφές του Αταμάν στο ΟΑΚΑ αντιδρώντας από την 100άρα στη Μόσχα από τη Χίμκι) και υπάρχουν μερικά τρανταχτά δεδομένα που αυτό συνέβη.
Οι πρωταθλητές όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις του Εργκίν Αταμάν αιφνιδιάστηκαν από το κάπως άναρχο μπάσκετ της Παρί στην «Πόλη του Φωτός» και έπεσαν στη λούπα της. Υπέπεσαν σε 15 λάθη (όσες και οι ασίστ που μοίρασαν), ήταν άστοχοι στα δίποντα (45%), άνευροι στην άμυνα και πήραν ελάχιστα στην επίθεση πέρα από την τριάδα Λεσόρ, Ναν και Μπράουν για να ηττηθούν δίκαια παρά τα (δικαιολογημένα) παράπονα για τη διαιτησία που δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων για ένα ακόμα παιχνίδι.
Δύο μέρες αργότερα, με τα πόδια κάπως επιβαρυμένα, το στοιχείο της έκπληξης δεν είχε υπόσταση. Έπαιζε κόντρα σε μια Ρεάλ που είχε ανάγκη το θετικό αποτέλεσμα για πολλούς και διάφορους λόγους (5 ήττες σε 8 παιχνίδια συνολικά, εσωτερικοί τριγμοί, άτυπη ρεβάνς του τελικού) και ήξερε πολύ καλά τι να περιμένει. Στην πράξη όμως…
Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αδιάφορος στο τέως «Palacio De deportes» νυν «Wizink Center» ούτε μπλαζέ. Ήταν ωστόσο μερικώς αφελής (δεν γίνεται να σου παίρνει τρία επιθετικά ριμπάουντ ο με διαφορά πιο κοντός παίκτης του γηπέδου Φακούντο Καμπάτσο) και σίγουρα δεν ήταν πεινασμένος, σκληρός και hustle. Χαρακτηριστικά που τον οδήγησαν πέρυσι μέχρι το θρόνο, τον συντρόφευαν μετά το μουδιασμένο ξεκίνημα και βραχυκύκλωσαν στο δεύτερο ημίχρονο τους «μερένγκες» στο Βερολίνο για να συνεχίσουν τη ραψωδία τους και να στεφθούν πρωταθλητές.
Εύθραυστος
Το τελικό 90-86 δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων ανησυχητικό με μία πρόχειρη και επιφανειακή ανάγνωση. Πόσα παράπονα μπορεί να έχει μία ομάδα όταν ηττάται με μόλις 4 πόντους σε μία έδρα που η ίδια έσπασε πρώτη πέρυσι την 27η αγωνιστική.
Το σκορ ωστόσο δεν είναι αντιπροσωπευτικό, αδικεί τη «Βασίλισσα». Όπως είπε και ο Χρήστος Σερέλης στις δηλώσεις του στην κάμερα της NOVA μετά το παιχνίδι, οι πόντοι της Ρεάλ ήρθαν πολύ πιο εύκολα και αβίαστα συγκριτικά με το μόχθο που χρειάστηκε να καταβάλουν οι «πράσινοι» για να φτάσουν στους 86.
Με τέτοιο επιθετικό ταλέντο που φτάνει και περισσεύει, ο Παναθηναϊκός έβαλε στη Μαδρίτη όσους πόντους δέχθηκε πέρυσι εκεί (86) με τον Λεσόρ μονοψήφιο και αποκομμένο (8 πόντοι και οι μισοί από αυτούς στο τέλος), τον Σλούκα εκτός ρυθμού (3π. με 1/2 σουτ μόνο), τον Μπράουν και τον Γκριγκόνις στο απόλυτο μηδέν και δύο μόλις πόντους στο ανοιχτό γήπεδο που αποτελέι το… ήλιο στο αερόστατο της τέχνης του. Αυτό είναι κατόρθωμα αν και έχει εξήγηση.
Το αγαπημένο κάθετο pick n roll των «πρασίνων» κόπηκε από τη ρίζα με τους Καμπάτσο και Ταβάρες κυρίως στο παρκέ, δίνοντας τη δυνατότητα στα «φτερά» να βγουν μπροστά. Με λίγα λόγια η Ρεάλ αποφάσισε να ζήσει ή να πεθάνει κόντρα στον Παναθηναϊκό αφήνοντας περιθώρια στα τριάρια και τον εξαιρετικό Χουάντσο. Ρίσκο μεν, ελεγχόμενο θα έλεγε κανείς δε. Παπαπέτρου και Οσμάν – μαζί με τον Ισπανό PF φυσικά – τα κέρδη της βραδιάς αλλά πόσα να βάλουν και αυτοί;
Ο υπερταλαντούχος Κέντρικ Ναν το πήρε πάνω του στο δεύτερο ημίχρονο (17 από τους 23 συνολικά του πόντους ήταν σε αυτό) μέχρι να κουραστεί και εκείνος αφού αναλάμβανει το «βάρος» πολλών επιθέσων. Ο Παναθηναϊκός μπήκε και πάλι στο ματς (το 68-51 έγινε 78-71 γρήγορα γρήγορα) με το Nunn Ball του Αμερικανού παικταρά.
Κάποιες ομάδες θα τις κερδίσει με αυτόν τον τρόπο αν δεν τραβάνε οι υπόλοιποι, θα του αρκεί. Όχι όμως τη Ρεάλ και όσες διεκδικούν το τρόπαιο.
Το μεγάλο πρόβλημα των πρωταθλητών ήταν αμυντικό και είχε να κάνει με τη σκληράδα όπως σημείωσε ολόσωστα και ο «Παπ». Με 87 πόντους παθητικό σε 48 ώρες, τι παραπάνω θα μπορούσε να ζητήσει ο πρωταθλητής από τις εξόδους κινδύνου του;
Με τον «φρέσκο» Φακούντο Καμπάτσο να ενορχηστρώτει υπέροχα τη «Βασίλισσα» όπου χρειαζόταν (6 ασίστ) και να εκτελεί όποτε του δινόταν η ευκαιρία (19 πόντοι), ο Αργεντινός ήταν ο κρυπτονίτης του Κέντρικ Ναν και ο ιδανικός «μαέστρος». Με εκείνον στο παρκέ, η αίσθηση που κυριαρχούσε ήταν πως η Ρεάλ απλά δεν μπορούσε να χάσει.
Οι Μαδριλένοι που είχαν ένα τεράστιο «πρέπει» και αυτό φάνηκε, βρήκαν αρκετά ελεύθερα σουτ εξού και το 45.5% με το οποίο εκτέλεσαν από απόσταση (15/33).
Από τον Παναθηναϊκό έλειπε η αυταπάρνηση. Ήταν μία ομάδα που έπαιζε με το μαχαίρι στα δόντια και μία άλλη που έτρεχε να προλάβει. Επέστρεψε, μέχρι ενός σημείου, δυο φορές αλλά αυτό δεν τις αρκούσε.
Ο Παναθηναϊκός έχασε δίκαια το παιχνίδι στη Μαδρίτη από την σκληράδα που δεν εμφάνισε παρά σε πολύ μικρά διαστήματα μέσα στο ματς (τέλος τρίτης περιόδου, αρχές τέταρτης).
Ο «βασιλιάς» οδήγησε τη «βασίλισσα» σε 4 μόλις λάθη (και το ένα αβίαστο χωρίς πίεση από τον Ράταν-Μέις που τα ΄χασε βλέποντας τον Λεσόρ μπροστά του) ενώ στα τρία προηγούμενα παιχνίδια της στη διοργάνωση (1 νίκη και 2 ήττες) είχε 14.6 (!) κατά μέσο όρο.
Ο ίδιος από την άλλη σε στοιχεία συνήθως αλληλένδετα αφού έχουν να κάνουν με τη διάθεση, έκλεψε μόλις μία φορά τη μπάλα. ΜΟΛΙΣ ΕΝΑ ΚΛΕΨΙΜΟ σε 40′ ενώ «χάρισε» και 12 ριμπάουντ με τον Γκαρούμπα στα… πιτς. Ειρωνεία; Ο Καμπάτσο κατέβασε τόσα «σκουπίδια» όσα και ο Ταβάρες.
Λένε ότι το πιο δύσκολο δεν είναι να ανέβεις στη κορυφή αλλά να παραμείνεις σε αυτήν. Κάθε πρωταθλητής, τον οποίο άπαντες ωρέγονται οφείλει να επιβάλει κάθε συναισθηματική σύνδεση με τα παλιά, να βρει εκ νέου την αποφασιστηκότητά του και τα χαρακτηριστικά που τον οδήγησαν μέχρι την κορυφή του παγόβουνου. Αργά ή γρήγορα οι παίκτες θα «θυληκώσουν» στα θέλω του Τούρκου τεχνικού και το ρόστερ θα ρολάρει, είναι προδιαγεγραμμένο. Και όσοι δεν το κάνουν θα μείνουν στην απ’ έξω, δεν έχει κανένα πρόβλημα ο Αταμάν με αυτό, το έχει δείξει και το δείχνει (ο Μπράουν των 14π. στο προηγούμενο ματς δεν έπαιξε άλλο γιατί «ήθελα να δώσω ρυθμό στο Σλούκα»). Το θέμα είναι αν θα επανέλθει και ο «γυαλισμένο» μάτι.
