Καταφύγιο (το). Ουδέτερο γένος. Εκεί που κάποιος είναι ή αισθάνεται προστατευμένος από κάτι εχθρικό ή απειλιτικό. Που ταξιδεύει ο νους στο πρώτο άκουσμα; Βουνό, αναρρίχηση. Τόπος αγαλίασης, ξεκούρασης. Κυρίως ασφάλειας. Σαλέ με μία γενικότερη έννοια που είναι και της… μόδας. Για χάρη της ΑΕΚ… «Σάλε».
Η μπασκετική ζωή της ΑΕΚ μπορεί να χωριστεί χοντρικά και δίχως πολλές εξηγήσεις στην προ και μετά Σάκοτα εποχή. Πιο ορθά στην με ή χωρίς Σάκοτα εποχή μιας και ο «γίγαντας» από το Βελιγράδι έχει καθορίσει το μπασκετικό γίγνεσθαι της «Ένωσης» σε πολλές και διαφορετικές περιόδους. Με ένα κοινό στοιχείο στο… νήμα. Την επιτυχία, τη χαρά, την ικανοποίηση, τη σύνδεση με τον κόσμο.
Το τέλος της περσινής σεζόν για την ΑΕΚ ήταν λυτρωτικό. Μετά από μία αγωνιστική περίοδο με πολλά προβλήματα εντός κι εκτός παρκέ, τεράστια σκαμπανεβάσματα (6/6 στη regular season του BCL, κατρακύλα μετά), οι πληγές ήταν αρκετές. Όπως και οι ανοιχτές υποθέσεις. Οπότε οι άνθρωποι της ΑΕΚ, έπρεπε σε πρώτη φάση να δώσουν τα ηνία σε μία σταθερά. Έναν άνθρωπο που θα αποτελέσει εγγύηση στην προσπάθεια επιστροφής σε μία κανονικότητα για αρχή!
Υπήρχε καλύτερος και πιο ενδεδειγμένος από τον Ντράγκαν Σάκοτα για την αποστολή αυτή;
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που εμφανίστηκαν καχύποπτοι με την επιλογή του Σάλε που δέχτηκε να γυρίσει από την Ιταλία για χάρη της αγαπημένης του ΑΕΚ. Αρχικά αναλαμβάνοντας το ρόλο του προπονητή για τη σεζόν 2024-25, θέση που ξέρει άπταιστα στο «κιτρινόμαυρο» στρατόπεδο και ύστερα από το καλοκαίρι του 2025 εκείνη του Sports Director για να σχεδιάσει την ομάδα. Αμφιβάλω αν μετά από το αφήγημα της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου, θελήσουν και οι δύο πλευρές να πορευθούν έτσι όπως αρχικά είχαν συμφωνήσει. Τα χρόνια περνούν βέβαια και για τον εμβληματικό, Σάκοτα.
Είναι γνωστό και σύνηθες πως συχνά, το παλιό ξενίζει. Ακόμα κι υπάρχουν ακόμα ρομαντικοί στις μέρες μας, υπέρμαχοι του «καλός ο νέος αλλά ο παλιός, είναι αλλιώς». Για αυτό και η επιλογή Σάκοτα, αντιμετωπίστηκε από τον κόσμο με μερική καχυποψία. Τελικώς η μπασκετική ΑΕΚ εξελίχθηκε στο… αποκούμπι του συλλόγου.
Από «φτωχός συγγενής» τα τελευταία χρόνια της αγωνιστικής προόδου του ποδοσφαιρικού τμήματος, στη… Βασίλισσα του συλλόγου. Την αιτία της «ένωσης», όπως είναι και το προσωνύμιο της ομάδας με τον κόσμο της. Ο λόγος που 9 χιλιάδες (και βάλε) κόσμου που βρέθηκε στο Κλειστό στα Άνω Λιόσια το απόγευμα της Τετάρτης (24/4), αποχώρησαν με κόρνες στα αυτοκινητά τους. Και το χαμόγελο στα χείλη. Η οικογένεια των ΑΕΚτζήδων μεγάλωσε το βράδυ της 23ης Απριλίου. Με όποιον τρόπο κι αν συνέβη αυτό. Με ανυπομονησία για την επόμενη φορά, για το Final Four. Εκεί που επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια. Ως διοργανώτρια για ένα ακόμα «θαύμα». Κι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον άνθρωπο που καθοδηγεί από τον πάγκο, στον Ντράγκαν Σάκοτα.
Ο γεννημένος στη σερβική πρωτεύουσα, τότε ενωμένη Γιουγκοσλαβία, τον Ιούνιο του 1952 Σάκοτα, συμπλήρωσε μισό αιώνα ζωής στους πάγκους. Κι ακόμα συνεχίζει. Ο σωστός άνθρωπος σε μία καρέκλα ηλεκτρική. Μία φυσιογνωμία από τις σπουδαιότερες που έχουν περάσει ποτέ από το ελληνικό μπάσκετ. Και όχι μόνο. Συνώνυμο της επιτυχίας.
Στην όψη μοιάζει με (μπασκετικός) παππούς. Σεβάσμιος λόγω «φαίνεσθαι». Και η αλήθεια είναι ότι δεν διαφέρει και τόσο πολύ. Παππούς που δεν διηγείται όμως μονάχα ιστορίες, από τους μοντέρνους. Που ακούνε, προσαρμόζονται, είναι ανοιχτοί σε νέες προκλήσεις.
Ο Ντράγκαν Σάκοτα έχει υπάρχει «τιμονιέρος» της ΑΕΚ σε 4 διαφορετικές θητείες ουσιαστικά. Η κοινή συνισταμένη; Σε όλες κάτι πέτυχε. Μηδενός εξαιρουμένου. Σαν να πιάνει την κλωστή από εκεί που την άφησε την προηγούμενη φορά. Και πάλι από την αρχή.
Πάνω από μία δεκαετία μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων με τον ΠΑΟΚ (1991), το βιβλίο κοινής συμβίωσης Ντράγκαν Σάκοτα και ΑΕΚ άρχισε με το πρωταθλημα του 2002. Εκείνη η ΕΠΙΚΗ ανατροπή κόντρα στην ομάδα που τον εμπιστεύθηκε (για μία χρονιά) στη συνέχεια.
Το μπάσιμο του ποδοσφαιρικού αλλά με αγάπη και θαυμασμό για τα μπασκετικά επιτεύγματα, Μάκη Αγγελόπουλου στην ΚΑΕ, έφεραν τον «Σάλε» και πάλι πίσω στους «κιτρινόμαυρους» το 2014 σε μία περίεργη χρονιά για την ΑΕΚ. Μερικούς μήνες αργότερα και μετά από ένα μικρό διάλειμμα του ίδιου από την προπονητική (2016-17), έφτασε στην κορυφή του BCL. Αλλά και του Κυπέλλου Ελλάδας (2018).
Η κατάσταση το προηγούμενο καλοκαίρι έμοιαζε παρόμοια. Η ΑΕΚ έψαχνε τον σωτήρα της και ήξερε που να ψάξει. Σε ποιον να απευθυνθεί. Δεν ξεκίνησαν όλα ρόδινα στη σεζόν. Γελάει καλύτερα όμως όποιος γελάει τελευταίος.
