Ο καθένας κρίνεται για τις επιλογές του. Βάσει αυτών αξιολογείται και αποτιμάται μία απόφασή του. Για να έρθουν έπειτα και οι ανάλογες συνέπειες όταν – κρίνοντας ως μετά χριστόν προφήτες – δεν δικαιωθεί κανείς.
Στον (πρωτ)αθλητισμό η πραγματικότητα είναι κάπως πιο σκληρή και ίσως πιο άδικη κάποιες φορές αφού στα συμβαλλόμενα μέρη, πρέπει κανείς να προσθέσει και τους τρίτους, τον κόσμο. Που έχουν ισχύ, την περιβόητη λαϊκή απαίτηση και πολλές φορές ‘δριμύ κατηγορώ’. Όλα αυτά επί δέκα, μιλώντας για συγκεκριμένους συλλόγους στην Ευρώπη όπου ζουν και αναπνέουν για το έμβλημα. Όπως συμβαίνει στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, όπου συχνά πυκνά, χάνεται το μέτρο.
«Δεν θα πάρουμε παίκτη επειδή πιέζουν τα social media», δήλωσε σε μία αποστροφή του λόγου του περίπου έναν μήνα πριν ο Γιώργος Μπαρτζώκας που όπως κάθε προπονητής, έχει το ‘my way’ του. Τον δικό του τρόπο σκέψης, τον δικό του σχεδιασμό και όραμα βάσει των οποίων εκείνος, το προπονητικό σταφ και οι ιθύνοντες του Ολυμπιακού σε μεταγραφικά ζητήματα πορεύονται.
Τελικά παίκτη πήρε, όχι επειδή πίεσαν τα social media αλλά διότι οι εξελίξεις τον πρόλαβαν. Το «συνειδητό ρίσκο» με τον Κίναν Έβανς ίσως ήρθε κάπως νωρίτερα απ΄ ότι υπολόγιζαν οι «ερυθρόλευκοι» και με τις υποχρεώσεις να τρέχουν, το ‘πρέπει’ μεγάλωσε. Η ανάγκη απόκτησης γκαρντ έγινε άμεση.
Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν αναφορικά με το «προφίλ» του τελευταίου – μέχρι το επόμενο – κομματιού στο παζλ. «Ο Ολυμπιακός χρειάζεται μία ΄καλαθομηχανή’, έναν σκόρερ ολκής. Που να μπορεί να δημιουργεί μόνος του καταστάσεις και συνθήκες». Ο Φρανκ Ντιλικινά ο οποίος ανακοινώθηκε ως κάτοικος Πειραιά για τα επόμενα δύο χρόνια μεγαλώνοντας τη γαλλική παροικία, δεν είναι τέτοιος. Απέχει βέβαια και από το άσουτος της ολιστικής θεώρησης. Η μεγάλη αλήθεια όμως είναι πως ο κόουτς Μπαρτζώκας, δεν είχε και κάτι τέτοιο στο μυαλό του.
Λάτρης και θιασώτης της γρήγορης κίνησης της μπάλας, το στοιχείο το οποίο ήθελε να αναβαθμίσει τη φετινή βερσιόν του Ολυμπιακού ήταν ένα και το κατέστησε σαφές και με τις μεταγραφές που έκανε. ΑΘΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Στο Λιμάνι είχαν για «αρχή» αυτό το καλοκαίρι να μην κινηθούν για παίκτη που απλώς θα τους κάλυπτε ποσοτικά αλλά να ταίριαζε στα θέλω του Ολυμπιακού και τον τρόπο παιχνιδιού του. Για αυτό και οι περιπτώσεις που κυνήγησε πραγματικά, είχαν πανομοιώτυπα χαρακτηριστικά, πλην μιας εξαίρεσης.
Μέγεθος, versatility. Οι πρωταθλητές Ελλάδας και ο Γιώργος Μπαρτζώκας έψαχναν oversized χειριστές της μπάλας για τον άσο αφού το μπάσκετμπολ εξελίσσεται. Αρκεί κανείς να παρατηρήσει το μοτίβο όσων πραγματικά ήθελε να ντύσει στα «ερυθρόλευκα» ο Ολυμπιακός. Παίκτες που μπορούν όχι απλά να «κουμπώσουν» αλλά να ενισχύσουν στο δομημένο και θελκτικό – βασικό χαρακτηριστικό – ball moving της ομάς ενώ ταυτόχρονα αμυντικά θα… ξεθεώνουν τον αντίπαλο.
Αθλητές σε πρώτη φάση που θα μπορούν να μαρκάρουν σε όλες τις θέσεις της περιφέρειας. Και ο Φρανκ Ντιλικινά είναι ξεκάθαρα ένας τέτοιος. Όπως ήταν και οι Βάιλερ-Μπαμπ, Τζόουνς-Γκαρσία και Νταλάνο Μπάντον. Περιπτώσεις με τις οποίες ασχολήθηκαν ουσιαστικά οι «ερυθρόλευκοι». Εξαίρεση ο Σιλβέν Φρανσίσκο, για τον οποίο «χτύπησε» την πόρτα της Ζαλγκίρις και έμεινε αυτή κλειστή.
Ο Γάλλος πλειμέικερ δεν είναι από αυτούς που θα σου βγάλει την ασίστ μέσα από την «κλειδαρότρυπα», ή θα… μπουκάρει στο αντίπαλο ζωγραφιστό με κοσμοσυρροή μέσα σε αυτό τελειώνοντας φάσεις. Αντίθετα αποτελεί έναν χειριστή της μπάλας που αποφεύγει κατά κόρον τα λάθη ενώ βελτιώνεται σε catch n’ shoot καταστάσεις όπως έδειξε και η περσινή σεζόν του στην Παρτιζάν (37% τρίποντο).
Μετακινεί καλά, γρήγορα και σωστά την μπάλα, γεγονός που ήταν προτεραιότητα για τον Έλληνα τεχνικό ενώ το μεγάλο άνοιγμα χεριών του (213 cm), τον βοηθά να καλύπτει μεγαλύτερο μέρος του γηπέδου στην άμυνα, αλλοιώνοντας μπάλες. Ένα υπό συνθήκες two-way γκαρντ που μπορεί να κάνει τους γύρο του καλύτερους και ταιριάζει σε αυτό που ο Ολυμπιακός έχει φτιάξει.
Εν κατακλείδι, οι Πειραιώτες πλήρωσαν εν τέλει 200 χιλιάδες ευρώ στην Παρτιζάν και έκαναν δικό τους με το συμβόλαιο που είχε (800 χιλιάδες για το 2025-26 και 900 χιλιάδες για το 2026-27) ένα από τα μεγάλα prospect του γαλλικού μπάσκετ την τελευταία δεκαετία. Το οποίο ναι μεν δεν είχε στην Αμερική την εξέλιξη που πολλοί περίμεναν, ωστόσο βρίσκεται σε εξαιρετική ηλικία (27χρονος) και κυρίως έχει στοιχεία απ’ αυτό που ο Ολυμπιακός και ο προπονητής του ζητούσε.
