Ελληνικό χιπ χοπ πριν αυτό γίνει μαζικό άρα και μόδα, όσο ήταν ακόμα ένα «κίνημα αντίδρασης». Όχι στις αρχές του δα, είχε περπατίσει. «Ένα τσιγάρο δρόμος από τα φωτεινά στα σκούρα… Ένα τσιγάρο δρόμος από το γκρεμίζουμε στο χτίζουμε».
Εκατόν εικοσιένα δευτερόλεπτα ολογράφως. Τόσο κράτησε το πλατύ χαμόγελο, η ανυπομονησία, τα… ευχέλαια που δεν έπιασαν τόπο. Πόσο άτυχο αυτό το παιδί; Λες και κυνηγάει τον Κίναν Έβανς μία κατάρα, ένα μαύρο πέπλο που αντί να τον προστατεύει, του βάζει δύσκολα.
«Ο επιμένων νικά» αλλά για πόσο και γιατί; Η ατυχία του χτύπησε ξανά την πόρτα πριν προλάβει καλά-καλά να πατήσει στα πόδια του, να δικαιώσει τον Γιώργο Μπαρτζώκα, τον οργανισμό του Ολυμπιακού και κυρίως τον ίδιο του τον εαυτό.
Μία αλληλουχία – όπως και τα πάντα σε αυτή τη ζωή – μετέτρεψε το άσπρο σε μαύρο. Η χαρά, η προσμονή έγινε ψυχοπλάκωμα. Βουβαμάρα. Ο Ολυμπιακός έτρεχε πρόσω ολοταχώς, όπως και συνέβη, προς την καλύτερη εμφάνιση της σεζόν στην Ευρώπη απέναντι στην κορυφαία ομάδα μέχρι το πρώτο τζάμπολ στο Φάληρο, Ζαλγκίρις. Την πρώην ομάδα του. Εκεί όπου έλαμψε, έκανε αίσθηση αλλά και βίωσε τον… Γολγοθά. Δύο φορές.
Αν δεν είχε την ενόχληση ο Νιλικίνα κι αν δεν είχε μπει να παίξει το βράδυ της Τετάρτης (12/11) στο ΣΕΦ με τη Ζαλγκίρις; Αν έπαιζε, όπως είχε προγραμματιστεί με τον Προμηθέα την Κυριακή και έβρισκε ρυθμό μέσω του πρωταθλήματος όπως είχε αρχικά προβλεφθεί; Με τις υποθέσεις δεν γράφεται η ιστορία κι εκείνη παρουσιάστηκε εκ νέου πικρή για τον απόφοιτο του Τέξας Τέκ.
Φυσικά και δεν μπορεί να καταλογιστεί κάτι στο ιατρικό τιμ των «ερυθρολεύκων» για τους κακεντρηχείς. Στην περίπτωση του Κίναν Έβανς, ο Ολυμπιακός έδειξε απέραντη υπομονή, δεν πίεσε σε κανένα σημείο την κατάσταση. Τον περίμενε καρτερικά, ακόμα και να ακολουθήσει το πνεύμα το σώμα που έδειχνε να είχε αφήσει πίσω του, οποιοδήποτε «λεκέ». Η κακιά η ώρα όμως…
Ένας αγώνας που θα έπρεπε να είναι γιορτή. Επιστροφή του Γουίλιαμς-Γκος και του Μόουζες Ράιτ στο Λιμάνι, συνάντηση με τους όχι και τόσο παλιούς γνώριμους σε ένα γήπεδο που μέχρι πριν από μερικούς μήνες αγωνίζοντας. Πειστική εμφάνιση με μεγάλη ένταση από το ξεκίνημα. Και φυσικά το come back μετά από 580 μέρες του Κίναν Έβανς στην Ευρωλίγκα.
Η εμφάνιση του Κίναν Έβανς με την Καρδίτσα και ο βαθμός ετοιμότητάς του, τα στοιχεία που έδειξε με το καλησπέρα σας πως θα φέρει στο παιχνίδι των πρωταθλητών Ελλάδας και τα οποία τους έλειπαν και τους λείπουν, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο τις φιλοδοξίες και τις προσδοκίες γύρω από το πρόσωπό του.
Παρ’ όλα αυτά η μοίρα του επεφύλασσε και πάλι άσχημο παιχνίδι. Όπως ανήμερα του τελικού της Ευρωλίγκας τον Μάη του 2024, όταν και έκανε κομμάτια τον αριστερό του επιγονατιδικό τένοντα σε παιχνίδι της post season στη Λιθουανία. Δεκαέξι μήνες πριν, στην Πόλη είχε «σκίσει» τον αριστερό του αχίλλειο τένοντα.
Το πιο σημαντικό δεν είναι να πέσεις αλλά να μπορέσεις να σηκωθείς, λένε. Και ο Κίναν Έβανς το έχει ήδη κάνει δυο φορές, όταν και… ξύπνησε από τον εφιάλτη. Αυτό θα επιχειρήσει να κάνει ξανά.
Από το live ακόμα και την αντίδραση του παθόντα, έγινε αμέσως αντιληπτό πως κάτι άσχημο είχε συμβεί. Το σπαρακτικό «no way, no way» του άτυχου ξανά Κίναν Έβανς ήταν βουβό. Εσωτερικό. Αλλά και καθολικό. Η απογοήτευση, η απόγνωση μεταφέρθηκε άμεσα σε συμπαίκτες πρώην και νυν, αντιπάλους, πάγκο, κερκίδα. Ο ένας μετά τον άλλον έπιανε το κεφάλι του, δεν μπορούσε να πιστέψει πως τον «τιμώρησε» έτσι ξανά η μοίρα.
Τρεις σοβαροί τραυματισμοί όπου η αποκατάσταση είναι όσο σημαντική και η χειρουργική επέμβαση. Και ακόμα περισσότερο. Τρεις φορές το ίδιο μαρτύριο για έναν ελίτ γκαρντ της διοργάνωσης στα καλά του και τα υγιή του, που στηρίζεται στην εκρηκτικότητα.
Παίκτες που έχουν θυσιάσει τα νιάτα τους για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο. Έχουν ακολουθήσει το ταλέντο τους, έχουν προσπαθήσει, έχουν μοχθήσει για να βρίσκονται μπροστά από το γυαλί, να έχουν φήμη. Να τους παρακολουθεί εκατομμύρια κόσμος. Έχει βουνό να ανέβει ο Κίναν Έβανς, το ξέρει το έχει ξαναβιώσει. Με μία ομάδα δίπλα του να τον στηρίζει, έμπρακτα. Το έκανε μια φορά η Ζαλγκίρις κι άλλη μία ήδη ο Ολυμπιακός. Καλείται να το κάνει και δεύτερη.
