Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν γράψει ή σταθεί με όποιον τρόπο κι αν το έχουν κάνει, στις ευεργετικές ιδιότητες των προβλημάτων και πόσο αυτά μπορούν να βοηθήσουν έναν ζωντανό οργανισμό. Κάτι ανάλογο ισχυρίστηκε και ο προπονητής της Εθνικής ομάδας Βασίλης Σπανούλης μετά την πρόβα τζενεράλε της «γαλανόλευκης» κόντρα στη Γαλλία που δεν θα έλεγε κανείς πως πήγε κατ’ ευχήν. Ή και όχι!
«Ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί», σημείωνε όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν ο ομοσπονδιακός τεχνικός. Όπως θα έλεγε και ο Αμερικανός συγγραφέας Ρίτσαρντ Μπαχ, «κάθε πρόβλημα έχει ένα δώρο για σένα στα χέρια του».
Η «Επίσημη Αγαπημένη» λίγο πριν από ένα ακόμα καλοκαιρινό ραντεβού που «κρυφοκοιτάζει» στα ψηλά αλλά δεν τολμά να το (βροντο)φωνάξει, έζησε στο πετσί της τι μπορεί να σου κάνει η αθλητικότητα στο σύγχρονο μπάσκετ.
Οι αδάμαστοι Γάλλοι που τελικώς θα έχουν τον Χίφι στη σύνθεσή τους και όχι τον Στραζέλ, ήταν οι απόλυτοι κυριάρχοι στο δεύτερο μέρος. Πίεσαν την μπάλα, έκλεψαν μπάλες, έβαλαν ζόρια στην παρέα του Γιάννη Αντετοκούνμπο τον οποίο έκλεισαν καλά.
Το δεδομένο μέγεθός τους από τα φτερά μέχρι το «4», τους πρόσφερε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι της πιο ανύμπορης και προβλέψης Εθνικής ομάδας με το πασιφανές, κόντρα σε τέτοιους αντιπάλος, έλλειμμα.
«Έγώ δεν θέλω να είμαι πρωταθλητής στα φιλικά αλλά στα επίσημα, εκεί που μετράει» δήλωσε ο Βασίλης Σπανούλης και έχει απόλυτο δίκιο, αρκεί η… υποταγή στη Γαλλία το βράδυ της Κυριακής (25/8) να αποτελέσει ξυπνητήρι, μία ευγενική υπενθύμιση.
Το θετικό της υπόθεσης είναι πως οι «μπλε» αποτελούν μακράν την πιο αθλητική ομάδα του τουρνουά, χιλιόμετρα μακριά από την επόμενη. Και γενικότερα τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα του EuroBasket 2025, με τις συνθέσεις που έχουν, δεν φημίζονται για αυτό τους το στοιχείο. Περισσότερο θα έλεγε κανείς πως είναι στα μέτρα της Εθνικής ομάδας. Ακόμα και το μεγάλο φαβορί Σερβία, με τις απύθμενες ικανότητες και το τεράστιο ταλέντο, μπορεί να ματσαριστεί καλύτερα από τα γαλλικά άτια που έμοιαζαν άπιαστα στο γυάλινο παρκέ του ΟΑΚΑ.
Σε μία από τις αρκετές ποιητικές της συλλογές, η Κική Δημουλά γράφει πως «η αναγνώριση της ανάγκης για βοήθεια είναι αρετή και όχι αδυναμία». Γεγονός το οποίο πρέπει να πιστέψει και η ίδια η Εθνική σε βάθος, στη ρίζα της για να βελτιώσει τη θέση της.
Ως προς την σούμα, δύο είναι τα ανησυχητικά τινά, τα οποία βγαίνουν από αυτήν την περίοδο προετοιμασίας που κράτησε περίπου έναν μήνα και πιο συγκεκριμένα από τα φιλικά παιχνίδια που έδωσε η Εθνική ομάδα.
Αφενός το ολοφάνερο, χτυπητό και πολύ σημαντικό ζήτημα με τα ριμπάουντ, το οποίο έως έναν βαθμό ήταν αναμενόμενο. Τα ψηλά κορμιά απουσιάζουν από το ρόστερ της «γαλανόλευκης», η οποία έχει θέμα στο εν λόγω κομμάτι του παιχνιδιού, το οποίο παίζει τον δικό του κομβικό ρόλο στον έλεγχο του αγώνα.
Η κατά συνθήκη χρησιμοποίηση του πιο μαζεμένου για τη θέση του σέντερ Ντίνου Μήτογλου αλλά και η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο σε μόλις δύο από τα επτά φιλικά προετοιμασίας – και αυτή με περιορισμένο χρόνο συμμετοχής – αποτελούν από μόνα τους εξήγηση που ευσταθεί για τα χαμένα «σκουπίδια» που δίνουν έξτρα επιθέσεις και συνάμα ευκαιρίες στον αντίπαλο.
Πιο συγκεκριμέμενα και αθροίζοντας συνολικά τα ριμπάουντ στα 7 προπαρασκευαστικά ματς, η Εθνική ομάδα υστέρησε κατά πολύ (32,8 οι αντίπαλοι, 25,1 η «γαλανόλευκη). Στα πέντε από τα επτά ματς, μάζεψε λιγότερα από τον αντίπαλό της ενώ ακόμα και σ’ αυτά που υπερτέρησε (Μαυροβούνιο και Βέλγιο), η διαφορά με την άλλη ομάδα ήταν οριακή. Με τους Σέρβους μάλιστα, η Εθνική Ελλάδος που δεν είχε βέβαια τον Γιάννη, κατέβασε 24 λιγότερα.
Το άλλο εξίσου σημαντικό στοιχείο του παιχνιδιού το οποίο θα καθορίσει εν πολλοίς και το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η «γαλανόλευκη βαλίτσα», έχει να κάνει με την ζωή πίσω από τον Κώστα Σλούκα. Γι’ αυτό και προτιμήθηκε ο Κατσίβελης αντί του Ζούγρη. Εξαιρώντας τον αρχηγό του Παναθηναϊκού, η Εθνική ομάδα δεν έχει κάποιον ικανότατο δημιουργό, κάτι που την δυσκολεύει αρκετά και στον χειρισμό της μπάλας καθώς και στην κυκλοφορία.
Συνεπώς κλειδί στον δρόμο για τη ζώνη των μεταλλίων, που τη «βλέπει» η FIBA σύμφωνα με τα τελευταία power rankings, (θα) είναι η ετοιμότητα και το θράσος που θα παρουσιάσουν οι Τολιόπουλος και Κατσίβελης.
Η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο και μόνο, ακόμα κι αν σε ένα ματς δεν είναι στα καλύτερά του, θα φέρει δεδομένα ελεύθερα σουτ και μπάλες στους γύρω του. Η «Επίσημη Αγαπημένη» όμως δεν μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες της για διάκριση αποκλειστικά και μόνο στο τρίποντο ή στις τραβηγμές από τα μαλλιά προσπάθειες του Greek Freak.
Ο μονόδρομος της πρωτιάς
Όσο κι αν οι πρωταγωνιστές αποφεύγουν με κάθε ευκαιρία τις όποιες κουβέντες για διασταυρώσεις και την επόμενη μέρα του τουρνουά, δηλαδή το… κυρίως μενού στη Ρίγα, είναι απίθανο να μην έχουν «ξεψαχνίσει» το μονοπάτι. Κι αυτό δεν αφήνει όσα περιθώρια θα ήθελε η Εθνική ομάδα, αν δεν φύγει με την πρωτιά από την Λεμεσό. Γεγονός που έχει να κάνει με τον δρόμο μέχρι την 14η του Σεπτέμβρη.
Ακόμα κι αν η Εθνική Ελλάδος πάρει ένα από τα 4 εισιτήρια για τη Λετονία και περάσει από το πρώτο χιαστί εκεί (’16’), αν δεν έχει τερματίσει πρώτη στον όμιλό της, τότε θα βρει είτε τη Σερβία είτε τη Γερμανία στα προημιτελικά. Κάτι που αναμφίβολα δυσκολεύει το έργο της, μιας και οι φιναλίστ του Μουντουμπάσκετ 2023, αποτελούν τα δύο μεγάλα φαβορί για τον τελικό του EuroBasket 2025.
Σε επίπεδο θεωρίας βέβαια πάντα και εκτός (συγκλονιστικού απροόπτου) αφού θα πρέπει να τερματίσουν όντως Σερβία και Γερμανία πρώτοι στα γκρουπ τους.
Στην περίπτωση που το σύνολο του Βασίλη Σπανούλη κόψει πρώτο το νήμα στην Κύπρο και τη Λεμεσό και περάσει το εμπόδιο (θεωρητικά) της Πολωνίας ή της Ισλανίας, τότε θα βρει στο δρόμο του μία εκ των Λιθουανία-Φινλανδία/Λετονία-Τουρκία, ώστε να μπει στην 4άδα για πρώτη φορά από το 2009 και μετά.
