Το πιο φωτεινό χαμόγελο, ο παίκτης έμπνευση, ο αθλητής παρακίνηση. Τα… φτυάρια βγήκαν από νωρίς, η αλήθεια όμως είναι ότι ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έχει μάθει εδώ και πολλά χρόνια να τον κλείνει μόνος του – και με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο – τον λάκκο που του σκάβουν.
«Ο Θανάσης είχε έναν σοβαρό τραυματισμό πριν 15 μήνες, αλλά είναι φοβερός αθλητής και δίνει τα πάντα στην ομάδα. Είχαμε μια συζήτηση πριν τον καλέσω. Δεν κάνω χάρη σε κανέναν, έχει πάθος, ενέργεια, μιλάει στην ομάδα και δεν τον νοιάζουν τα στατιστικά. Του βγάζω το καπέλο. Έκανε καταπληκτική προετοιμασία και κέρδισε τη θέση του στην ομάδα», σημείωσε ο Βασίλης Σπανούλης στην σχεδόν μεταμεσονύκτια συνέντευξη Τύπου έδωσε στο «Σπύρος Κυπριανού» μετά την επιτυχημένη πρεμιέρα της Εθνικής ομάδας στο EuroBasket 2025.
Άλλη μια νύχτα που ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έλαμψε και πρώτευσε, ο μεγαλύτερος αδερφός του όμως Θανάσης αποτέλεσε το μεγαλύτερο κέρδος για την «Επίσημη Αγαπημένη».
Αρχικώς για το τρίποντο που του έδωσε η Ιταλία και εκείνος, παρότι είχε δεύτερες σκέψεις, το πήρε και την έβαλε στη θέση της, 3’05” πριν το φινάλε του αγώνα. Το πρόσωπό του «φώτισε», μαζί κι όλος ο «γαλανόλευκος» πάγκος ή οι χρωματισμένες στο λευκό και το άσπρο κερκίδες.
Αυτά που προσφέρει ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, συνήθως δεν τα πιάνει η κάμερα. Ούτε γράφονται στη στατιστική. Είναι όμως εξίσου ή και περισσότερο σημαντικά από το αποτύπωμα που αφήνει το μελάνι. Άλλωστε στο τσακίρ κέφι, είμαστε όλοι μαζί. Στα δύσκολα, ψάχνουμε τους «φταίχτες», τους στήνουμε στα 11 βήματα. Γνώριμα χαρακτηριστικά της φάρας μας.
Τις τελευταίες ώρες ο Θανάσης Αντετοκούνμπο που βγήκε – ατσαλάκωτος όπως φάνηκε από το γρήγορο ανάγνωσμα – από τη δική του Οδύσσεια, λαμβάνει μέρος της αναγνώρισης που του αρμόζει. Τις… δάφνες απένειμε και ο Τζιανμάρκο Ποτσέκο, ο οποίος μάλιστα τόνισε ότι τον ήθελε στη Βαρέζε.
Ο άνθρωπος που ανοιγοκλείνει τον μοχλό, που κρύβει απέραντη ενέργεια στο «μέσα» του. Την οποία ξέρει πότε να διοχετεύσει για να συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους. Όπως έκανε και στο ίδιο (με την 4η περίοδο) χρονικό διάστημα στο τρίτο δεκάλεπτο. Παλικαρίσιο καλάθι με δύο κολλητά επιθετικά ριμποάουντ και κερδισμένο επιθετικό φάουλ στην άμυνα για να επαναφέρει με τις ενέργειές του και τη συμβολή του Ντόρσεϊ, τη διαφορά σε διψήφια τιμή.
Ένας αθλητής που όλη του τη ζωή, λειτουργεί κάτω από τα ραντάρ. Ο Θανάσης έχει θωρακίσει μία προσωπικότητα ανέγγιχτη από εξωγενείς παράγοντες. Μία πηγαία δύναμη. Ιδιαίτερα αγαπητός σε όλους τους συμπαίκτες του, υποστηρικτικός, δίχως χρωματισμούς. Απολαμβάνει τη στιγμή και αυτό του αρκεί.
Δηλώνει, νιώθει και το βγάζει προς τα έξω ευλογημένος που βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο. Θα ήταν δίχως τον εαυτό του Γιάννη; Πιθανότατα όχι είναι η απάντηση αν και έχουν φορέσει το δαχτυλίδι του ΝΒΑ άλλοι κι άλλοι. Μέχρι ενός σημείου όμως οι αφορισμοί.
Ο πρότερος βίος ή ο κύκλος σε πάνε κάπου, από εκεί και πέρα το αν θα διατηρηθείς εκεί δεν εξαρτάται μονάχα από τους γύρω αλλά κυρίως από σένα. Και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έχει κατορθώσει με την θετική του ενέργεια και την αθλητικότητά του, να κρατιέται κάπου ανάμεσα στους αιθέρες.
Γεννημένος στο Αρεταίειο είναι πιο Έλληνας από πολλούς και το έχει αποδείξει. Θεωρείται στο φίλαθλο κοινό πως είναι εύκολα διαχειρίσιμο να βρίσκεσαι μονίμως στη σκιά; Να συγκρίνεσαι διαρκώς με άλλους; Να υποτιμάσαι επειδή ο αδερφός σου είχε μεγαλύτερες δυνατότητες και τις ξεδίπλωσε; Να εδραιώνεται στη βάση του κόσμου το γνωστό… «έχει δόντι και μπάρμπα στην Κορώνη;» για την πάρτη σου;
Η συντριπτική πλειοψηφία θα είχε λυγίσει υπό αυτές τις συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Αντ’ αυτού όμως, εκείνος ήταν πάντα εκεί, βράχος. Για όλους. Για τον Γιάννη όταν τον φώναξε το Μιλγουόκι, χάρηκε περισσότερο κι από τον ίδιο τον Greek Freak. Όταν εξελίχθηκε σε έναν σούπερ σταρ του μαγικού κόσμου, το ίδιο.
Δεν άφησε τον φθόνο να του φάει τα σωθικά σαν σαράκι. Δούλεψε μέσα του, πάλεψε με το «εγώ» του, αγάπησε αυτό που είναι. Και κατάφερε να δημιουργήσει τη δική του «περσόνα» δίχως να καπηλεύεται επιτυχίες και καριέρες.
Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έχει ανοσία σε κάθε τι κακεντρηχές. Όπως δήλωσε και ο ίδιος στους εκπροσώπους του Τύπου στη Μεικτή ζώνη του «Παλαί ντε Σπορ» στη Λεμεσό… «είναι προνόμιο να σε αμφισβητούν, σημαίνει ότι κάτι κάνεις καλά». Και ο ίδιος κάτι κάνει καλά. Όχι μόνο να είναι ο αδερφός του Γιάννη.
Υ.Γ: Μπόλικη κουβέντα έγινε από την (ετεροχρονισμένη) κλήση του Θανάση Αντετοκούνμπο από την Εθνική ομάδα και τον Βασίλη Σπανούλη μέχρι την τελική 12άδα. Σαφώς και υπήρξαν παιδιά, τα οποία έμειναν εκτός αλλά έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους όπως ο Ζούγρης ή ο Χουγκάζ, που πραγματοποίησαν πιο γεμάτη σεζόν από τον Θανάση που δεν πάτησε καθόλου παρκέ. Είχαν περισσότερα χιλιόμετρα στα πόδια τους.
Αυτή όμως η κλήση του Θανάση Αντετοκούνμπο δεδομένου και του υπάρχοντος υλικού αλλά και της θέσης στην οποία αγωνίζεται, μπορεί να συμπεριληφθεί άνετα στις λιγότερο «άδικες» ακόμα και για αυτούς που ψάχνονται και λατρεύουν την έριδα. Την πιο αδιαπραγμάτευτη. Το hype του αξίζει, προσφέρει πολλά περισσότερα από αυτά που φαίνονται.
