Αποστολή στη Ρίγα: Μάνος Φυρογένης
Από τό… fight μέχρι το «αποστολή εξετελέσθη», μεσολαβούν 40 λεπτά για την Εθνική ομάδα που παίζει για την εξασφάλιση του μεταλλίου μετά από 16 ολόκληρα χρόνια κόντρα στους γείτονες. Όχι πως οι Τούρκοι τα πήγαν καλύτερα τα τελευταία χρόνια αφού αγνοούν τη θέση στο βάθρο των νικητών από το 2001 και τη διοργάνωση που ανέλαβαν.
Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει το πλάνο της «γαλανόλευκης» να λειτουργήσει… ρολόι απέναντι στην καλύτερη ομάδα που έχει αντιμετωπίσει για την ώρα στο τουρνουά. Την παρέα του Σενγκούν, του «εγκέφαλου» Λάρκιν και του αμφίβολου Οσμάν που δεν περιορίζεται όμως μονάχα στους τρεις αυτούς σωματοφύλακες.
Το «σφιχτό» ροτέισον του Εργκίν Αταμάν έχει αποδώσει καρπούς για την ώρα, βρίσκοντας σημεία αναφοράς σε πρόσωπα και μεγέθη που δεν φάνταζαν ικανά για τέτοιο τουρνουά. Η FIBA όμως είναι μία άλλη ιστορία. Για την ακρίβεια, η ζωή με τον Σενγκούν είναι μία άλλη ιστορία.
Η «κολώνα» της τουρκικής ρακέτας που έχει μάθει να αλωνίζει και να κινείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του παρκέ. Η ραχοκοκαλιά. Η επιτομή του σύγχρονου σέντερ, δεν του βγήκε τυχαία ούτε το όνομα (“Baby Jokic”), ούτε η χάρη.
Ο «δράκος» από την Κερασούντα που μοιάζει με τις πιρουέτες του σαν να επιμελείται τη δική του χορογραφία – άκρως ελκυστική στο θεατή – κάθε φορά, αποτελεί φυσικά το πιο δυνατό «έκθεμα» της Εθνικής Τουρκίας.
Γρήγορα πόδια, ελαστικές κινήσεις, κοφτερή ματιά, πολύ καλά τελειώματα. Απειλητικός από παντού, επικίνδυνος, μοντέρνος, εκσυχρονισμένος. Είναι τυχαίο το γεγονός πως έγινε ο πρώτος «ψηλός» στην ιστορία των EuroBasket με triple double που χωρούσαν ασίστ μέσα και όχι μπλοκ όπως ο Στόικο Βράνκοβιτς τη δεκαετία των 90’ς;
Η Τουρκία δεν είναι η ομάδα του Σενγκούν όπως ήταν η Σλοβενία του Ντόντσιτς. Αν η «Επίσημη Αγαπημένη» πέσει σε αυτήν την παγίδα, δεδομένα θα χάσει τον προσανατολισμό της και πιθανότατα τη θέση στον τελικό της Κυριακής (14/9) στην Xiaomi Arena. Παρόλα αυτά, ο σταρ των Ρόκετς αποτελεί την… καρδιά των γειτόνων, τον κινητήριο μοχλό. Τον άνθρωπο που έχει κάνει ένα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ τουρνουά και από τον οποίο εξαρτώνται πολλά.
Είναι πρώιμο το συμπέρασμα πως ο Αλπερέν Σενγκούν αποτελεί το πιο ολοκληρωμένο και πετυχημένο πακέτο που έχουν βγάλει ποτέ οι γείτονες; Ίσως! Βιαστικό όμως, όχι. Ο Αλπερέν Σενγκούν κάνει πράματα και θάματα με το εθνόσημο στο στήθος, την ίδια ώρα που αποκτά όλο και μεγαλύτερη φήμη στο NBA.
Σε επτά παιχνίδια και 30′ συμμετοχής, η στατιστική του «γράφει» 21.6 πόντους, 10.9 ριμπάουντ και 7.1 τελικές πάσες. «Τρώει» ξύλο, δίνει ξύλο. Ο λεγόμενος παίκτης-ορχήστρα που κάνει τα πάντα μέσο στο παρκέ. Κάποια καλύτερα, κάποια αξίζουν το ρίσκο.
Το αγωνιστικό προφίλ του Σενγκούν
Μία από τις χιλιοειπωμένες ερωτήσεις από πλευράς δημοσιογράφων στους πρωταγωνιστές του τουρνουά, η οποία βέβαια μπορεί να δώσει… ψωμάκι, έχει να κάνει με τον τρόπο που θα επιχειρήσουν να σταματήσουν τον σταρ της αντίπαλης ομάδας. Και κάπου εκεί έρχεται η διευκρίνηση. «Περιορίσουμε, όχι σταματήσουμε αφού το δεύτερο είναι αδύνατο». Σε τέτοιες σκέψεις έχει μπει σίγουρα και ο Βασίλης Σπανούλης τις τελευταίες ώρες, καταστρώνοντας το πλάνο του.
Πρόκειται για έναν τρομερά δημιουργικό σέντερ που βλέπει γήπεδο, διαθέτοντας την ικανότητα και το χάρισμα να «διαβάζει» πολύ καλά αυτό που δίνει στην ομάδα του, η αντίπαλη άμυνα. Βάσει αριθμών μάλιστα, αποτελεί τον δεύτερο (7.1) σε ασίστ στο EuroBasket 2025, κοτζάμ 5άρι, πίσω από τον Γιοκουμπάιτις (8.5) που τραυματίστηκε στη φάση των ομίλων.
Εξαιρετικός στο «τάισμα» της weak side, βλέπει το κόψιμο και πασάρει την κατάλληλη στιγμή είτε σε εκείνον που έχει αγκυροβοληθεί για να σουτάρει είτε σε εκείνον που «κόβει» για να τελειώσει πιθανότατα με λέι απ τη φάση.
Ο Σενγκούν φημίζεται για την οξυδέρκειά του στο short roll και το PnR αντίστοιχα, στο οποίο διακρίνεται. Είναι ένας πολύ καλός σέντερ που θα πάρει την απόφαση είτε από τα 5-6 μέτρα, είτε θα βυθιστεί στην «καρδιά» της αντίπαλης μπασκέτας.
Εκτός των άλλων ένα ακόμα δυνατό στοιχείο στο ρεπερτόριό του, θεωρείται η spin move του, στην οποία δούλεψε ένα καλοκαίρι αρκετά με τον θρύλο των Ρόκετς, Χακίμ Ολάουζον. Ιδίως όταν πάρει τον αριστερό διάδρομο και ρολάρει το κορμί του σε εκείνο του αντιπάλου, τελειώνοντας τη φάση από δεξιά.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω συμπεράσματα όπως έχουν προκύψει, η αντιμετώπιση του Αλπερέν Σενγκούν δεν αποτελεί και το πιο εύκολο task ακριβώς λόγω της πολυσχιδής του φύσης.
Άρα τι θα ρισκάρει η Εθνική ομάδα; Είτε τα middle range σουτ από τα 5-6 μέτρα αλλά και αυτά όχι επιδεικτικά καθώς μπορεί να τα τιμωρήσει, είτε να φράξει τον δρόμο με double team και βοήθειες που μπορεί όμως να βγει ελεύθερο σουτ. Εξού και το πολύ υψηλό 46% της Εθνικής Τουρκίας, με το οποίο σουτάρει στο τουρνουά.
H spin move του Τούρκου «χορευτή» έχει εξελιχθεί σε σήμα καταταθέν του, με μόνη ελπίδα την αντίστοιχη αντίδραση. Χαμηλά το σώμα, λυγισμένα πόδια, γρήγορη απόκριση.
