Τέλος εποχής για τον Μπίλι Μπάρον. Ο 34χρονος ανακοίνωσε την απόφασή του να αποσυρθεί από τα παρκέ με μία δημοσίευση στον προσωπικό του λογαριασμό στα social media.
Η πρώτη του επαφή με την Euroleague ήρθε το 2018, όταν και πήρε μεταγραφή στον Ερυθρό Αστέρα. Έκτοτε αγωνίστηκε στη Ζενίτ, ενώ την τελευταία διετία ήταν παίκτης της Αρμάνι Μιλάνο.
Διαβάστε αναλυτικά το «αντίο» του Μπίλι Μπάρον:
«Δεν είναι ποτέ εύκολο να σταματήσεις να κυνηγάς κάτι, ειδικά όταν το κάνεις όλη σου τη ζωή. Μεγάλωσα σε αποδυτήρια, ερωτεύτηκα το παιχνίδι με τις ομάδες του μπαμπά μου. Έζησα τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα του αθλήματος που μου έδωσε αυτή την τρελή εμμονή για αυτό σε νεαρή ηλικία. Η μαμά μου με οδηγούσε σε όλα τα παιχνίδια και τις προπονήσεις μου. Έγινε διαθέσιμη 24/7, ώστε να είμαστε εκεί που έπρεπε. Ο αδερφός μου ήταν το είδωλό μου, ήταν και ο στόχος μου.
Έκανε έναν χάρτη για μένα για να με βοηθήσει να γίνω ο παίκτης που έγινα και με ώθησε να γίνω καλύτερος μέσα από τη δική του επιτυχία. Η γυναίκα μου αποφάσισε να έρθει μαζί μου σε αυτό το τρελό ταξίδι σε όλο τον κόσμο και με στήριξε σε κάθε βήμα.
Όταν χρειαζόμουν κάποιον να στηριχτώ, ήταν πάντα εκεί και αντιμετώπιζε τις απογοητεύσεις, το άγχος και το άγχος μου που προκαλεί ο επαγγελματικός αθλητισμός. Μαζί, έφτιαξαν μια ομάδα που με έφερε σε 37 χώρες και 10 χρόνια επαγγελματική καριέρα.
Δυστυχώς, τον περασμένο χρόνο ασχολήθηκα με την άσχημη πλευρά του παιχνιδιού. Ήταν μια εμπειρία που δεν εύχομαι σε κανέναν. Αφού το HSS στη Νέα Υόρκη μπόρεσε να καθαρίσει το χάος στο οποίο είχα μείνει, πάλεψα να επιστρέψω καλύτερα από πριν.
Μέσα μου ένιωθα ότι μου έμειναν πολλά καλά χρόνια μέσα μου, αλλά γρήγορα ανακάλυψα ότι δεν θα ήταν έτσι. Δεν είναι όπως φανταζόμουν ότι τελειώνουν τα πράγματα. Αλλά καθώς κάθομαι εδώ και γράφω αυτό, είμαι απογοητευμένος με τα σημάδια που μου έχουν μείνει, αλλά είμαι εξαιρετικά ευγνώμων που έφτασα μέχρι εδώ. Από τη διαδρομή μου με το αυτοκίνητο στο Olean της Νέας Υόρκης μέχρι τη Σαγκάη και τις 35 χώρες ενδιάμεσα, ήταν μια κόλαση.
Ευχαριστώ όλους τους προπονητές που είχα. Ευχαριστώ τον Επίσκοπο Χέντρικεν και την Ακαδημία του Worcester.
Σας ευχαριστώ Canisius College. Σας ευχαριστούμε Lietuvos Rytas, Charleroi, Murcia και Eskisehir. Ευχαριστώ την Crvena Zvezda που μου έδωσε μια μπασκετική εμπειρία που μόνο να ονειρευόμουν και που μου έδωσες την ευκαιρία να παίξω μπροστά στους καλύτερους οπαδούς στον κόσμο. Ευχαριστώ τη Ζενίτ και ειδικά τον Τσάβι Πασκουάλ που άλλαξα την προσέγγισή μου. Ευχαριστώ κύριε Αρμάνι που μου δώσατε την ευκαιρία να έρθω στην Ιταλία. Και σας ευχαριστώ Shanghai Sharks που μου δώσατε μια τελευταία βολή.
Ευχαριστώ τον Misko που με εκπροσωπούσες και μου έδωσες τις ευκαιρίες να παίξω αυτό το παιχνίδι στo μεγαλύτερο επίπεδο.
Ευχαριστώ Val. Ευχαριστώ μαμά. Ευχαριστώ μπαμπά. Ευχαριστώ Jimmy.
Ευχαριστώ Μπάσκετ».
