Ο Βασίλης Τολιόπουλος δεν είναι απλώς ένας ρολίστας. Είναι ο παίκτης που, όταν όλα φαίνονται χαμένα, τολμά. Η Ελλάδα «ακροβατούσε» στο χείλος του γκρεμού, με τον Σατοράνσκι στη γραμμή των βολών έτοιμο να τελειώσει το παιχνίδι.
Όμως, η τύχη είχε διαφορετική άποψη. Τρεις άστοχες βολές έδωσαν μια τελευταία ευκαιρία. Και τότε, η μπάλα κατέληξε στα χέρια του ανθρώπου της στιγμής.
Ο Τολιόπουλος σήκωσε το βλέμμα, θυμήθηκε, ίσως υποσυνείδητα, εκείνο το αξέχαστο σουτ του Σπανούλη το 2007 και πήρε την απόφαση. Χωρίς δισταγμό, σηκώθηκε και… γκρέμισε τα δεδομένα!
Το τρίποντο ήταν αψεγάδιαστο, η μπάλα αναπαύθηκε στο διχτάκι και η Ελλάδα αναστήθηκε! Η παράταση ήταν πια γεγονός, αλλά το μομέντουμ είχε αλλάξει. Όλοι ήξεραν ότι η «επίσημη αγαπημένη» δεν θα άφηνε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μαζί με το «διπλό» πρόκρισης στο Παρντούμπιτσε πήρε το εισιτήριο για… Κύπρο.
Ο ίδιος μπορεί να αρνείται τις συγκρίσεις, αλλά η εικόνα μιλά από μόνη της. Το DNA των clutch παικτών δεν λέει ψέματα. Ο Σπανούλης μπορεί να ήταν ένας και μοναδικός, αλλά το «7» δεν είναι απλή φανέλα.
Είναι βαριά, έχει αύρα, κουβαλά… μνήμες. Και όταν τη φορά ένας Βασίλης, τότε το μπάσκετ ξέρει να γράφει ξανά τη δική του ιστορία.
