Αποστολή στο Αμπού Ντάμπι: Μάνος Φυρογένης
Η κεντρική φωτογραφία τραβηγμένη στο πρώτο τους, κοινό Final Four. Σακίλ ΜακΚίσικ και Γιώργος Μπαρτζώκας εξακολουθούν να συμπορεύονται υπό την ίδια… σκεπή. Με ένα όνειρο, έναν στόχο, στα 100 χρόνια ύπαρξης του συλλόγου, ο «δαφνοστεφανομένος έφηβος» να ανέβει και πάλι στο «Έβερεστ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Η πίεση τεράστια. Την νιώθεις, την αντιλαμβάνεσαι. Την οσφρίζεσαι. Από τα εντός έδρας ματς του ΣΕΦ που πήγαν να… στραβώσουν (Άλμπα, Βιλερμπάν), μέχρι τα σπουδαία «διπλά» (ρεκόρ οργανισμού) και το Αμπού Ντάμπι. Το βάρος που στις πλάτες των Πειραιωτών είναι μεγάλο.
Έπειτα από το overachieving της περσινής σεζόν όταν ο Ολυμπιακός πέρασε από… χίλια κύματα, τη «Σκύλα και τη Χάρυβδη» μαζί για να διεκδικήσει το βαρύτιμο τρόπαιο με αρκετούς τραυματισμούς και… αστοχίες, οι «ερυθρόλευκοι» αρίβαραν στην Αραβία ως πρωτοπόροι. Κάτι που τους έδωσε και το ρόλο του φαβορί στο ζύγι, έστω και για λίγο ως προβάδισμα, κατά τον Εργκίν Αταμάν.
Η φάση δεν είναι «ή τώρα ή ποτέ», ως είθισται να λέγεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Είναι «απλώς τώρα» για τον Σακίλ ΜακΚίσικ που εμφανίστηκε καθόλα ενθουσιασμένος στην κάμερα του Ole.gr. Και χαρούμενος για το γεγονός που εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της ομάδας που τον αναγέννησε, τον καθιέρωσε, του έδωσε το χώρο και το χρόνο. Τον στήριξε, τον περίμενε και εκείνος το ανταπέδωσε.
Μάης του 2025, πέντε και πλέον έτη αφότου έπιασε Λιμάνι, ο «Σακ» βρίσκεται ακόμα εκεί, στη ρωγμή του χρόνου. Με το πιο προικισμένο και «παλαβό» όπως το χαρακτήρισε ρόστερ της παρουσίας του στον Ολυμπιακό. Λίγες ώρες πριν το μεγάλο παιχνίδι με τη Μονακό του Βασίλη Σπανούλη, ο ΜακΚίσικ ανοίχτηκε και δεν κρύφτηκε. Είναι αργά άλλωστε για αυτό. Και αποθέωσε τον προπονητή του.
Πως διαχειρίζεσαι την πίεση μιας σεζόν 70 αγώνων σε δύο σαραντάλεπτα παιχνίδια;
«Ναι, αυτή είναι μία από τις πιο μεγάλες σε διάρκεια σεζόν μου, νομίζω ότι έχασα μόνο ένα παιχνίδι. Ξέρεις, σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή ολόκληρη την αγωνιστική περίοδο. Για να είμαι ειλικρινείς, γνωρίζαμε ότι θα ήμασταν εδώ, στο Final Four. Έχει να κάνει απλά με το να κάνουμε ένα βήμα τη φορά. Πραγματικά είναι απρόβλεπτο αλλά νομίζω πως αν παίξουμε σκληρά, έχουμε πραγματικά μία καλή ευκαιρία να κερδίσουμε το πρωτάθλημα.»
Γιατί φέτος;
«Το ρόστερ μας είναι τρελό. Οπότε αν δεν είναι φέτος… Εννοώ πως είναι μία απόδειξη στα νεότερα παιδιά και τις υπόλοιπες ομάδες εκεί έξω ότι οτιδήποτε είναι πιθανό σε κάθε σεζόν αλλά φέτος νομίζω ότι είμαστε πραγματικά ισχυροί και είμαι χαρούμενος που είμαι μέρος μίας τόσο δυνατής ομάδας επειδή έχω υπάρξει εδώ όταν η ομάδα δεν ήταν τόσο ισχυρή. Οπότε προτιμώ αυτήν την οπτική από την άλλη.»
Έχουμε την εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός, γενικότερα ως κλαμπ, αποφεύγει τα ‘μεγάλα λόγια’ αλλά ειδικότερα φέτος, κανένας δεν μιλάει για το τρόπαιο αλλά για έναν και μόνο στόχο. Ποια η άποψή σου;
«Σίγουρα θέλουμε την Euroleague, το τρόπαιο. Και ειδικότερα τώρα που είμαστε στο Final 4 και σε αυτό το σημείο. Είναι αυτό για το οποίο μπορούμε μόνο να μιλήσουμε. Πριν τη σειρά των playoffs με τη Ρεάλ, είχαμε κάποια δουλειά να κάνουμε αλλά τώρα είναι η ώρα να το κατακτήσουμε. Δεν είναι ή τώρα ή ποτέ, είναι απλά τώρα.»
Τι είναι αυτό που κάνει τον Γιώργο Μπαρτζώκα να ξεχωρίζει μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας;
«Τι μπορώ να πω; Τόσα χρόνια εδώ, είναι σαν μία πατρική φιγούρα. Μαθαίνεις τόσα πολλά πράγματα, μαθαίνει ο ένας τον άλλο, τι είναι αυτό που θέλει. Γνωρίζει τι είναι αυτό που χρειάζομαι για να υπάρξω περισσότερο αποτελεσματικός. Οπότε έχει αναπτυχθεί μία σχέση εδώ για παιδιά όπως εγώ, ο Τομ (σ.σ. Γουόκαπ), ο Μους (σ.σ. Φαλ). Είμαι μαζί τους τόσο καιρό, παρόντες και στα 4 Final Four. Δεν μπορείς να το σβήσεις αυτό.»
