Ο Άνχελ Ντι Μαρία έπαιξε για τελευταία φορά με την Μπενφίκα κόντρα στην Τσέλσι (28/06, 1-4) για τη φάση των «16» του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων.
Ο Αργεντινός αστέρας είναι έτοιμος να επιστρέψει στη γενέτειρά του. Αυτό θα συμβεί, καθώς θα ενταχθεί στη Ροσάριο Σεντράλ, για να φορέσει τη φανέλα της ομάδας από την οποία ξεκίνησε η καριέρα του.
Ο 37χρονος ποδοσφαιριστής ήθελε να αποχαιρετήσει τους «Αετούς της Λισαβόνας» και τους πιστούς φιλάθλους τους.
Έτσι, παραχώρησε μια συγκινητική συνέντευξη στα επίσημα Μέσα ενημέρωσης του κλαμπ. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι δεν παρέλειψε να κάνει κάποιες ελληνικές αναφορές.
Συγκεκριμένα, μίλησε για τον πρώην προπονητή του, Φερνάντο Σάντος, καθώς τον αποθέωσε, αφού ήταν ο πρώτος που τον έφερε στην Ευρώπη.
Την ίδια ώρα, στα λόγια του πρώην παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης υπήρχε και η ΑΕΚ. Γιατί έγινε αυτό;
Η «Ένωση» αντιμετώπισε τον Αργεντίνο με την Μπενφίκα τη σεζόν 2009-10 για τη φάση των ομίλων του Europa League.
Στην δεύτερη μεταξύ τους αναμέτρηση, η οποία ήταν και η τελευταία αγωνιστική. Οι Πορτογάλοι πήραν το «τρίποντο» εντός έδρας, με πρωταγωνιστή τον 21χρονο τότε, Άνχελ Ντι Μαρία.
Σκόραρε και τα δύο τέρματα της ομάδας του. Ένα εξ’ αυτών μπήκε με μία εντυπωσιακή ραμπόνα, σε τετ-α-τετ απέναντι στον συμπατριώτη του, γκολκίπερ των «κιτρινόμαυρων», Σεμπάστιαν Σάχα.
Αυτό ήταν και το γκολ που επέλεξε ο ίδιος ο Άνχελ Ντι Μαρία ως το καλύτερο τέρμα της καριέρας τους.
Αναλυτικά, τι δήλωσε ο Άνχελ Ντι Μαρία:
«Είμαι ευγνώμων στον Φερνάντο Σάντος γιατί ήταν αυτός που με έφερε στην Μπενφίκα, που με είδε στη Ροσάριο Σεντράλ, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κ-20 με την Αργεντινή και που με έφερε εδώ. Γι’ αυτό, θα είμαι πάντα ευγνώμων σε αυτόν.
Πάντα ήμουν αρκετά τυχερός στην καριέρα μου που είχα έναν προπονητή που με βοήθησε να σταθώ ξανά στα πόδια μου. Υπάρχουν αρκετοί. Φοβάμαι μήπως ξεχάσω κάποιον, αλλά αν πρέπει να ξεκινήσω με έναν, είναι ο Ντον Άνχελ Τούλιο Ζοφ, ο προπονητής που μου χάρισε το ντεμπούτο μου στην πρώτη Κατηγορία με τη Ροσάριο.
Ήταν αυτός που με ανακάλυψε και με ανέβασε από το επίπεδό μου κατευθείαν. Προπονήθηκα για τέσσερις ημέρες και έπαιξα το Σαββατοκύριακο. Έτσι, για μένα, ο Ντον Άνχελ είναι το άτομο που μου έδωσε την ευκαιρία και, χάρη σε αυτόν, είμαι αυτός που είμαι σήμερα», είπε ο Αργεντινός όταν του ζητήθηκε να αναφερθεί στους προπονητές του».
Σχετικά με το καλύτερο γκολ στην καριέρα του:
«Έχω αρκετά (χαμόγελα), αλλά αν έπρεπε να διαλέξω ένα, επειδή είμαι εδώ σήμερα, θα ήταν εκείνο το γκολ (σ.σ: τ δεύτερο) που σημείωσα στο Europa League για την Μπενφίκα εναντίον της ΑΕΚ (σ.σ: 2-1/ 17.12.09/ σημείωσε και τα δύο γκολ. Νομίζω ότι ήταν λόγω του τρόπου που έγινε, της ταχύτητας και όλων, ήταν ένα απίστευτο γκολ».
Η επιλογή του για τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου:
«Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω έναν. Νομίζω ότι είχα την ευκαιρία να παίξω με μια απίστευτη γενιά παικτών, επειδή έπαιξα με τον Λέο (Μέσι), έπαιξα με τον Κρις (Κριστιάνο Ρονάλντο), έπαιξα με τον Ίμπρα (Ιμπραΐμοβιτς), έπαιξα με τον Ρούνεϊ, με τον Φαν Πέρσι, με τον Μπαπέ, με τον Νεϊμάρ. Δυσκολεύομαι πολύ να διαλέξω έναν.
Είναι όλοι κορυφαίοι παίκτες στην κατάταξη των καλύτερων, κάποιοι για περισσότερα χρόνια, άλλοι για λιγότερο, αλλά είχα την ευκαιρία να παίξω σχεδόν με όλους τους, ή με όλους τους, αν μπορείς να το πεις αυτό, οπότε είναι δύσκολο να διαλέξω έναν.
Έχω αυτό το προνόμιο και ήμουν τυχερός που μπόρεσα να παίξω με σπουδαίους παίκτες, με σκόρερ, με παίκτες που κάνουν την τελική πάσα, με παίκτες με απίστευτο ταλέντο. Και αυτό παίρνω μαζί μου, αυτή την ευκαιρία και αυτή την τύχη που είχα την ευκαιρία να παίξω με τόσα πολλά αστέρια».
Ο πιο δύσκολος αμυντικός:
«Αμυντικός; Συνήθως προσπερνάω τους πάντες (γέλια). Νομίζω ότι ο Κούτι Ρομέρο, που είναι στην Τότεναμ, είναι ένας από τους πιο δύσκολους παίκτες ή αμυντικούς να προσπεράσεις από κάθε άποψη, λόγω της ταχύτητάς του, της δύναμής του».
Για το γεγονός πως είναι ένας από τους παίκτες με τους περισσότερους τίτλους (36) παγκοσμίως:
«Έφτασα ως παιδί και σήμερα φεύγω ως ενήλικας, και όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της καριέρας μου τα βίωσα με τον ίδιο τρόπο όπως όταν ήμουν 18, τώρα που είμαι 37. Κάθε τίτλος ήταν μια τεράστια χαρά, είτε επρόκειτο για το Παγκόσμιο Κύπελλο είτε για οποιονδήποτε άλλο τίτλο. Από τότε που άρχισα να παίζω, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να απολαμβάνω τον εαυτό μου στο γήπεδο.
Το μόνο που με νοιάζει είναι να απολαμβάνω τον εαυτό μου, να διασκεδάζω, να χαμογελώ, να είμαι χαρούμενος, και όλα όσα μου ήρθαν ήταν χάρη σε αυτή τη χαρά που προσπαθώ να δώσω στους ανθρώπους και στον εαυτό μου στο γήπεδο ποδοσφαίρου.
Έτσι, οι τίτλοι και το πού βρίσκομαι σήμερα, είτε είμαι στην κορυφή, στο κάτω μέρος ή στη μέση, εξαρτάται από το τι θέλουν να πουν οι άνθρωποι. Για μένα, το σημαντικό είναι η οικογένειά μου, τι έκανα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, τι απόλαυσα στην καριέρα μου και τα υπόλοιπα είναι όλα τα άλλα».
