Για την πόλη και το έμβλημα. Τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, επίθετο και πράγμα, η ιστορία του οποίου κάνει τον γύρο του κόσμου τις τελευταίες εβδομάδες. Η Πάφος μπήκε στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Κύπρου τους τελευταίους μήνες και με βήματα σταθερά, κατάφερε να πετάξει στα αστέρια.
Λένε ότι αν δεν κοιτάζεις εκεί που θες να φτάσεις, θα φτάσεις εκεί που κοιτάζεις. Και το όλο πρότζεκτ, μόνο κοντόφλαθμο δεν ήταν. Η «σταχτοπούτα» του Champions League κάνει πρεμιέρα στους «χρυσοφόρους» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης με την άγνοια κινδύνου για συνοδεία.
Η περίπτωσή της αποτελεί case study αλλά όχι πυροτέχνημα. Με την είσοδο δύο Ρώσων επιχειρηματιών, πολύ μεγάλη η κινητικότητά τους στην Κύπρο και δη τη Λεμεσό και την Πάφο τα τελευταία χρόνια, η ομάδα που προέκυψε από τη συγχώνευση δύο ομάδων της πόλης εξασφάλιση το πρώτο βασικό προαπαιτούμενο. Οικονομική ασφάλεια, κάτι πιο δυνατό από βιωσιμότητα.
Τα χρήματα ωστόσο, όσο σημαντικά κι αν είναι στον πρωταθλητισμό και τη ζωή εν γένει, δεν αποτελούν εχέγγυο για την επιτυχία, δίχως την ανάλογη υποστήριξη. Και η Πάφος το απέδειξε. Έπεσε, σηκώθηκε και γιγαντώθηκε.
Φανταστείτε μία επαρχιακή ομάδα από την Ελλάδα στις μέρες μας, όχι απλά να «τρυπώνει» στις παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις και να μπαίνει σφήνα αλλά να παίρνει πρώτα το Κύπελλο και μετά το πρωτάθλημα. Έχει όμως ένα άστρο ανδρείας να την συντροφεύει.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης που κάποτε χάρισε τη ζωή του για τα ιδανικά του και όπως εξιστορεί ο ξάδερφός του στο οδειπορικό του Ole.gr δεν λύγισε ποτέ. Δεν φοβήθηκε ποτέ. Προοριζόταν για αυτό, ετοιμαζόταν για αυτό.
Η ιστορία της Πάφου έχει και «δράκους» και ήρωες. Αλλά και ένα λαμπρό μέλλον, σε ένα προπονητικό κέντρο κόσμημα το οποίο επεκτείνεται διαρκώς και ένα γήπεδο που θα φτιαχτεί οσονούπω από την αρχή. Για να φωλιάσει τα όνειρα της ομάδας. Αυτή είναι η ιστορία της Πάφου, η οποία κάνει πρεμιέρα στα «αστέρια» σε έδαφος ελληνικό.
