Ο Παναθηναϊκός είχε εξ΄ αρχής δύσκολο έργο, βρίσκοντάς απέναντί του τους Ρέιντζερς στον δεύτερο προκριματικό γύρο του Champions League. Ασχέτως αν στον αγωνιστικό χώρο, απέδειξε ότι ήταν η καλύτερη ομάδα. Βέβαια στο ποδόσφαιρο, δεν είναι αναγκαστικό πως κερδίσει πάντα εκείνος με την καλύτερη απόδοση.
Οι Σκωτσέζοι αποδείχθηκαν συμπαγείς, «χτύπησαν» εκεί που έπρεπε, εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες που δημιούργησαν και πήραν το εισιτήριο για την επόμενη φάση, αφήνοντας τους «πρασίνους» – και τον admin τους – με το «αχ».
Ο χρόνος προετοιμασίας ήταν λιγοστός και για τις δύο ομάδες βέβαια. Οι Ρείντζερς «έκατσαν» στην άνεση που τους προσέφερε ή αλλιώς το μαξιλαράκι ασφαλείας του 2-0 και δεν το πλήρωσαν. Κυρίως χάρις στην αναποτελεσματικότητα του «τριφυλλιού» που έφτιαξε τις προϋποθέσεις. Όμως δεν τις μετουσίωσε σε γκολ σε κανένα από τα δύο πρώτα ημίχρονα των αγώνων. Εκεί που η απόδοσή του ήταν σαφώς ανώτερη της αντιπάλου του.
Ένα από τα στοιχεία στα οποία είχε εστιάσει ο Ρουί Βιτόρια στις προπονήσεις και στάθηκε ιδιαιτέρως σε αυτό, ήταν οι στημένες φάσεις. Ο Πορτογάλος γνώριζε πως η ελληνική ομάδα θα βρει τις ευκαιρίες να φέρει την μπάλα μέσα στη μεγάλη περιοχή των Σκωτσέζων έχοντας μπόλικο κόσμο εκεί μέσα.
Λίγο το αφήγημα του πρώτου ματς και τα όσα συνέβησαν μέχρι την αποβολή τοθυ Βαγιαννίδη, λίγο ο κόσμος που έσπρωξε την ομάδα και συνέβαλε, λίγο η πίεση και η ανάγκη ο Παναθηναϊκός να βγει μπροστά λόγω μειονεκτήματος, έφεραν και πάλι αισθητή διαφορά στον εν λόγω τομέρα.
Το αποτέλεσμα όμως ήταν το ίδιο. Αν και ο Παναθηναϊκός έφτασε σε τελικές ενέργειες και καταγεγραμμένες στιγμές μέσα από φάουλ και κόρνερ, εντούτοις δεν κατάφερε να τις εκμεταλλευτεί.
Το κοντέρ έγραψε 9 κόρνερ και αρκετές ακόμα ευκαιρίες για γέμισμα από τα πλάγια της μεγάλης περιοχής των Σκωτσέζων. Παρόλα αυτά, δεν πήρε τίποτα από αυτές.
Όπως φάνηκε από τα πρώτα χτυπήματα του Μπακασέτα, η οδηγία ήταν ξεκάθαρη. Βαθιά μπαλιά στο πίσω δοκάρι ώστε να σπάσει κάποιος με το κεφάλι και με μία ακόμα επαφή, ο Παναθηναϊκός να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός.
Όπως στο δεύτερο δοκάρι, ανενόχλητος και από τα πλάγια, είχε βρεθεί ο Πελίστρι στο πρώτο ματς στο Άιμπροξ. Τα όσα δούλεψε το σύνολο του Βιτόρια στις προπονήσεις δεν έγιναν «χειροπιαστά» πλεονεκτήματα κι έτσι ο Παναθηναϊκός έπρεπε να λύσει τον γόρδιο δεσμό και να νικήσει τον Μπάτλαντ σε σετ παιχνίδι.
Αφού και στις αντεπιθέσεις και το ανοιχτό γήπεδο, τα δίχτυα δεν τα τίναξε. Αυτό συνέβη μία μόνο φορά με τον Τζούρισιτς σε μία οριακή φάση που εξετάστηκε 2-3 λεπτά για οφσάιντ.
Το bonus των στημένων φάσεων δεν «ξεκλειδώθηκε» παρά το αβαντάζ που είχε ο Παναθηναϊκός. Και το πλήρωσε σε συνδυασμό με τις μικρές ολιγωρίες στο δικό του μισό που στοίχησαν τα γκολ του Γκασαμά.
