Το μεγαλύτερο «στοίχημα» για την Παρί Σεν Ζερμέν, έχει φτάσει. Η ομάδα του Λουίς Ενρίκε θέλει να δώσει τον καλύτερό της εαυτό κόντρα στην Ίντερ για τον τελικό του Champions League (31/05, 22:00), προκειμένου να «κλείσει» τη φετινή χρονιά με τον πιο ιδανικό τρόπο.
Βέβαια το τρόπαιο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, δεν έχει να κάνει μόνο με την τρέχουσα σεζόν. Πρόκειται για μια «πληγή» που έχει μείνει ανοιχτή όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, καθώς η κατάκτηση αυτής αποτελεί τον Νο.1 στόχο κάθε χρόνο – τουλάχιστον από τότε που άλλαξε η ιδιοκτησία του συλλόγου.
Το αποψινό παιχνίδι, λοιπόν, μόνο θετικά σημάδια «στέλνει» στην ομάδα του Παρισιού. Συγκεκριμένα οι οιωνοί την προετοιμάζουν για μια κούπα, αλλά ας τους εξετάσουμε πιο αναλυτικά.
Να κάνει το απόλυτο 5/5…
Οι τελικοί που έχουν διεξαχθεί ανά τα χρόνια στο Μόναχο είχαν κάτι κοινό. Σε κάθε μία από τις τέσσερις περιπτώσεις, το τρόπαιο του Champions League ή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών πήγαινε σε ομάδα η οποία δεν είχε καταφέρει να το κατακτήσει ποτέ ξανά στην ιστορία της μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Στην πιο πρόσφατη περίπτωση, το 2012 η Τσέλσι κατάφερε να βγει ζωντανή από το «μπρα ντε φερ» κόντρα στην Μπάγερν. Οι «μπλε» πήραν τη νίκη στα πέναλτι (1-1 κ.δ.), με τον Πετρ Τσεχ να μετατρέπεται σε κομβικό πρωταγωνιστή.
Μάλιστα, το εν λόγω παιχνίδι είναι και το μοναδικό από τα τέσσερα προηγούμενα ματς το οποίο -όπως και το σημερινό- διεξήχθη στην «Allianz Arena». Όλοι οι υπόλοιποι τελικοί, έλαβαν χώρα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου.
Αρκετά χρόνια νωρίτερα, η Μπορούσια Ντόρτμουντ είχε κάνει το ίδιο. Σε εκείνη την περίπτωση ο γερμανικός σύλλογος είχε επικρατήσει της Γιουβέντους με 3-1, «καθαρίζοντας» την όλη υπόθεση από νωρίς χάρη στα δύο γκολ του Ρίντλε από το πρώτο ημίωρο.
Η αρχή, βέβαια, είχε γίνει με τη Νότιγχαμ Φόρεστ το 1979. Εκείνη τη χρονιά οι Άγγλοι ήρθαν αντιμέτωποι με τη Μάλμε -στον τελικό του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών-, την οποία κατάφεραν να κερδίσουν με 1-0 και να πάρουν τον πρώτο ευρωπαϊκό τους τίτλο.
Για την ιστορία την επόμενη ακριβώς σεζόν κατάφεραν να κάνουν το back-to-back, απέναντι στο Αμβούργο αυτή τη φορά (1-0).
Να ακολουθήσει τα χνάρια της Μαρσέιγ…
Φυσικά υπάρχει και μία ακόμη περίπτωση, η οποία ξεχωρίζει λίγο παραπάνω. Το 1993 η Μαρσέιγ είχε πάρει τον πρώτο και μοναδικό της τίτλο, χάρη στη νίκη με 1-0 κόντρα στη Μίλαν και τον MVP Μπαζίλ Μπολί.
Το τρομερό της όλης υπόθεσης είναι πως ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Μπερνάρ Ταπί, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην όλη υπόθεση. Ουσιαστικά ο Ραϊμόν Γκετάλς, προπονητής της Μαρσέιγ, ήθελε να κάνει αλλαγή τον Μπολί αλλά ο ισχυρός άνδρας του συλλόγου δεν τον άφησε.
Όπως αποκάλυψε χρόνια αργότερα, ο Βέλγος κόουτς έλαβε την εντολή μέσω γουόκι-τόκι να μην κάνει αλλαγή τον παίκτη του και στη συνέχεια γύρισε προς τον ποδοσφαιριστή της ομάδας, Ρούντι Φέλερ και είπε «θέλω να κάνω αλλαγή τον Μπολί, αλλά ο ηλίθιος στις εξέδρες τον θέλει μέσα».
Με λίγα λόγια οι συμπτώσεις του φετινού με τον τελικό της Μαρσέιγ, δεν είναι σίγουρα αμεληταίες. Πέραν της έδρας διεξαγωγής του αγώνα, το Μόναχο, υπάρχουν ομοιότητες και στον αντίπαλο: σύλλογος από το Μιλάνο.
Τα παραπάνω στοιχεία προφανώς δεν «δείχνουν» απόλυτα τον νικητή, καθώς όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Ωστόσο, μήπως τελικά είναι πολλές οι… συμπτώσεις και πρέπει να τους δώσουμε περισσότερη αξία;
