Ο Παναθηναϊκός κρατούσε ένα πολύτιμο «τρίποντο» έως το 2ο λεπτό των καθυστερήσεων, όταν ο Ολυμπιακός έφερε το ματς στα ίσα με τον Ελ Κααμπί.

Κι αν «έπρεπε» να ποντάρεις τα χρήματά σου σε κάποιον, για τα πέντε λεπτά που απομένουν στο ματς, ήταν ξεκάθαρο πως το momentum ήταν με τους φιλοξενούμενους.

Γιατί; Εξηγήθηκε με πολύ ξεκάθαρα λόγια από τον Χρήστο Κόντη.

«Στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε πολλούς παίκτες με κράμπες. Αντί να κάνουμε αλλαγές μεσοεπιθετικά, κάναμε αλλαγές στους μεσοαμυντικούς. Δεν το έχω συναντήσει αυτό και δεν μπορώ να το διανοηθώ. Μας έκλεισε ο Ολυμπιακός τότε, πήρε μέτρα μετά το 60′. Προσπαθήσαμε με τον Σιώπη και τον Ρενάτο να διαχειριστούμε τον αγώνα», ανέφερε αρχικά στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς, για να συμπληρώσει.

«Ο Τζούριτσιτς έπαιζε από το 70′ με κράμπες. Χάναμε παίκτες κι ενέργεια στο γήπεδο κι αυτά τα ματς θέλουν ενέργεια. Εμείς χάναμε μέτρα. Τακτικά δεν μπορούσα να κάνω πολλά. Δεν διαχειριστήκαμε το ματς με τις σκέψεις μας, αλλά με το τι μας έδινε αυτό στην πορεία του. Στο 1-1 έγιναν και κάποια λαθάκια, αλλά η έλλειψη ενέργειας ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα».

Στα λόγια που χρησιμοποίησε ο Χρήστος Κόντης, «καθρεφτίζονται» απορίες για την προετοιμασία την οποία έκανε ο Παναθηναϊκός επί Ρουί Βιτόρια.

Τι φταίει; Η «καυτή πατάτα» προς το παρόν, είναι στα δικά του χέρια αυτήν τη στιγμή και όπως τόνισε μιλώντας στην κάμερα της COSMOTE TV: «Θέλουμε χρόνο, χρόνος δεν υπάρχει, αλλά γρήγορα-γρήγορα μέσα από τις προπονήσεις πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να το καταφέρουμε κι αυτό».

Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό, όμως, ήταν πως οι «ανάσες» που δεν είχαν κάποιοι παίκτες του από το 60′-70′ και μετά, «κούμπωσαν» ακριβώς εκεί που «πόνταρε» ο Ολυμπιακός.

Πως ο Ολυμπιακός «καίει» το πρώτο ημίχρονο, είναι μία ανάγνωση. Ποδοσφαιρική όμως, όχι.

Ο Μεντιλίμπαρ βάζει ό,τι πιο «φρέσκο» διαθέτει και ο Ολυμπιακός τρέχει πάρα πολύ, «μπαίνει» σε όλες τις μονομαχίες, κουράζει και φθείρει τον αντίπαλο.

Και όταν οι δικοί του παίκτες κουράζονται, βγάζει από το μανίκι τον δικό του άσσο, το χαρτί στο οποίο ξέρει πως ο αντίπαλός του δεν έχει απάντηση: ενεργοποιεί την ποιότητα και την ενέργεια από τον πάγκο.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει απλώς πιο «βαθύ» πάγκο, απ’ ό,τι ο Παναθηναϊκός, αλλά κυρίως, παίκτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και πολλές φορές αρκετά κοινά με αυτούς που αντικαθιστούν.

Ποιους έφερε από τον πάγκο ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ; Ποντένσε, Τσικίνιο, Γιαζίτσι, Έσε, Ταρεμί. Όλοι κάπου «κούμπωσαν». Ο Ποντένσε αντί-Στρεφέτσα; Ο Τσικίνιο αντί-Νασιμέντο; Ο Έσε αντί-Σιπιόνι;

Αν μείνουμε στα πρόσωπα, χάνουμε την ουσία, γιατί ο Ολυμπιακός πράγματι δυσκολεύεται στα τελευταία ματς του, αλλά κάνει κάτι δύσκολο, που μοιάζει με «παράσημο»: ανεβάζει την έντασή του, ενώ το ματς «παίζεται».

Σαφώς και χρειάζεται λύσεις. Σαφώς και δεν θα είχε κερδίσει στην πρεμιέρα, αν ο Γιαζίτσι δεν έβαζε το γκολ που έβαλε. Σαφώς την «πλήρωσε» απέναντι στην Πάφο.

Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ δεν επιλέγει να «κάψει» ένα ημίχρονο και σίγουρα, αναζητά ήδη λύσεις, γιατί απέναντι σε «κλειστές» άμυνες ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται.

Ακόμα και όταν δυσκολεύεται, όμως, βγάζει τα στοιχεία της ενέργειας και της έντασης, φθείρει και κουράζει τον αντίπαλο, και μετά ξέρει, πως όταν έρθει η ώρα να «μιλήσουν» οι πάγκοι, αυτός έχει το πλεονέκτημα.