«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα. Ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα». Ο Ολυμπιακός του καλοκαιριού και όσοι αποφασίζουν για του λόγου του (αφοί Αγγελόπουλοι, Μπαρτζώκας κλπ.), ίσως είχαν τον Νίκο Καζαντζάκη κατά νου πριν μερικούς μήνες όταν έχτιζαν το οικοδόμημά τους.
Κανένας δεν στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης ή της εγχώριας λίγκας από Γενάρη μήνα, πριν καλά καλά πιάσουν τα… κρύα του χειμώνα και μία πιθανή περίοδος ντεφορμαρίσματος. Αυτή που συνήθως πιάνει τον Ολυμπιακό τέτοια εποχή. Τον είχε βρει η καταχείμωνο τέτοια περίπου περίοδο και το 2022-23 όταν πήγαινε τρένο για την κατάληψη της πρώτης θέσης στην κανονική διάρκεια. Και μεταξύ μας, τι κατάλαβε που την πήρε;
Όποια κι αν είναι ωστόσο η κατάληξη της αγωνιστικής περιόδου 2024-25, όσο μακριά κι αν φτάσει το σύνολο του coach B, ένα είναι το κρατούμενο. Κατά τη διάρκεια του περασμένου θέρους, εντόπισε τις δομικές του δυσλειτουργίες και έσπευσε να τις καλύψει. Όχι απλά να τις ρετουσάρει. Δεδομένο και προδικασμένο, άνευ πορείας στο φινάλε. Πάει και τελείωσε.
Ένα από τα κομμάτια που έλειπε
Η αλήθεια είναι πως η περσινή έκδοση των «ερυθρολεύκων», παρότι έφτασε μία ανάσα από την κορυφή τόσο της Ευρώπης, όσο και της Ελλάδας, είχε μορφολογικά και κρίνοντας ως… μετά Χριστόν Προφήτες, μερικές δυσλειτουργείες.
Στοιχήματα που δεν βγήκαν (Μπραζντέικις, Σίκμα), παίκτες που ταίριαζαν μεν μεταξύ τους και στο DNA του συλλόγου, ωστόσο δεν κάλυπταν όλη τη γκάμα που απαιτείται για να φτάσει ένα σύνολο μέχρι το τέλος της διαδρομής. Και οι μονάδες στο φινάλε, επικράτησαν του συνόλου.
«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και από τις κινήσεις που έγιναν, οι Πειραιώτες έδειξαν την πρόθεσή τους να αποφύγουν διά ροπάλου την επανάληψη του σφάλματος.
Ένα από τα συστατικά λοιπόν που πρόσθεσαν στο ήδη στέρεο οικοδόμημα και το οποίο μοιάζει να ταιριάζει και να κολλάει με το προϋπάρχον μείγμα, είναι ο Λούκα Βιλντόζα. Ο αφανής ήρωας του σπουδαίου «διπλού» στη Μαδρίτη.
Ρόλο που είχε και στο Μιλάνο απέναντι στην Αρμάνι, ματς που κρίθηκε στην… κόψη του ξυραφιού. Μπορεί να μην προσέγγισε ούτε κατά διάνοια τον «ρεκοράτο» Εβάν Φουρνιέ, ούτε να έσπασε το season high του (12 πόντοι με Μπάγερν στο ΣΕΦ) αν και το προσέγγισε (μέτρησε 11), παρόλα αυτά ήταν ο βασικός λόγος του περιορισμού του Φακούντο Καμπάτσο (μόλις 7π. και 4 ασίστ).
Έβαλε εκτός των άλλων το… χεράκι του για το άψογο 53.3% πίσω από τη γραμμή των 6,75μ. με τα 3/6 του μακρινά σουτ. Θεωρείτε τυχαίο το γεγονός πως είχε τον τρίτο μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής πίσω από Φουρνιέ και Βεζένκοφ;
Ο Λούκα Βιλντόζα έπαιξε κόντρα στη Ρεάλ κοντά στα 27′ (26’46”), ο τρίτος μεγαλύτερος χρόνος που έμεινε στο παρκέ απ’ όταν φόρεσε τα «ερυθρόλευκα» και ο έκτος συνολικά απ’ όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα σε ματς της Euroleague.
Ο Αργεντινός γκαρντ δείχνει να «κουμπώνει» καλύτερα στα συστήματα του Ολυμπιακού σε σχέση με τον «αιώνιο» Παναθηναϊκό, με τον οποίο βέβαια έζησε την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης. Το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος άλλωστε πως νιώθει καλά και αισθάνεται εμπιστοσύνη.
Το χαρακτηριστικό του που ζητάει… κολασμένα ο Ολυμπιακός
Εξαιρώντας κανείς τις αμυντικές του αρετές που ανά περιπτώσεις έχει ξεδιπλώσει μέσα στο παρκέ θυμίζοντας τον ζωηρό «γκαούτσο» της Μπασκόνια, μακριά από τον συνήθως «ράθυμο» γκαρντ του ΟΑΚΑ, ο Λούκα Βιλντόζα διαθέτει κι ένα είδος προς… εξαφάνιση στον Πειραιά. Την pull up φύση του. Και κόντρα στη Ρεάλ το κατάλαβαν άπαντες.
Από τη στιγμή που ο Κώστας Σλούκας αποφάσισε να πάρει τον… απαγορευμένο δρόμο και έπειτα, οι Πειραιώτες έμειναν δίχως την ικανότητα άμεσης εκτέλεσης μετά από ντρίμπλα. Χαρακτηριστικό του αρχηγού του Παναθηναϊκού αλλά και του Λατινοαμερικάνου.
Τα δύο από τα τρία εύστοχα μακρινά του σουτ, ήταν κατ’ αυτόν τον τρόπο ενώ το άλλο, το κρίσιμο με το 24άρι να πιέζει στην τρίτη περίοδο από τη γωνία. Αντίθετα αστόχησε σε τρία ελεύθερα τρίποντα ανενόχλητος, όταν η μπάλα έφτασε σε εκείνον μετά από καλή δημιουργία.
Επίσης, ο Λούκα Βιλντόζα «υπέγραψε» και 12 ακόμα «ερυθρόλευκους» πόντους, μεταξύ αυτών και τρεις υπέροχες PnR συνεργασίες με τον εξίσου επιδραστικό, Νίκολα Μιλουτίνοφ.
Κανένας άλλος καθαρός γκαρντ των Πειραιωτών δεν διαθέτει το εν λόγω χαρακτηριστικό με αξιοπιστία, τουλάχιστον απ’ όσους έχουν αγωνιστεί για την ώρα. Διότι υπάρχει και ο Κίναν Έβανς που ανεβάζει στροφές, μία «καλαθομηχανή» στα υγιή του.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο ρητορικό ερώτημα, τι θα γινόταν αν ο ουσιαστικός Λούκα Βιλντόζα ήταν στον Ολυμπιακό από πέρυσι; Ο καθένας «πλάθει» τη δική του απάντηση/ιστορία.
