Κατά τη διάρκεια της σεζόν και όσο το φινάλε της πλησίαζε, η Παρί σκόρπιζε τον τρόμο. Το σύνολο που κατέκτησε το Champions League δια περιπάτου έμοιαζε αήττητο, με την απαράμιλλη ένταση που κατέθετε στον αγωνιστικό χώρο, τις αστραπιαίες μεταβάσεις, τις κινήσεις στο επιθετικό τρίτο που κανένα χαμηλό μπλοκ δεν μπορούσε να περιορίσει και να περιορίσει τακτικά για ένα ολόκληρο ενενηντάλεπτο.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων ήταν μια διοργάνωση παρά φύση, σ’ έναν μήνα που τα κλαμπς κανονικά δεν έχουν υποχρεώσεις, με συνθήκες που δεν ευνοούν το ποδόσφαιρο, σε μια χώρα με διαφορετική ζώνη ώρας. Όλα αυτά παίζουν το ρόλο τους. Η Παρί όμως έφτασε στον τελικό, έτοιμη να διεκδικήσει μια ακόμα κούπα, απέναντι σε μια ακόμα αγγλική ομάδα. Μετά τη Λίβερπουλ, τη Βίλα και την Άρσεναλ που απέκλεισε στο Champions League, πριν σκορπίσει την Ίντερ. 

Η Τσέλσι, από την άλλη, πήρε από την πρώτη στιγμή το Παγκόσμιο Συλλόγων στα σοβαρά. Όχι από την πρώτη αγωνιστική, από την πρώτη στιγμή, όταν κλείδωσε η συμμετοχή της σε μια εντελώς διαφορετική εποχή για το κλαμπ. Στον αγωνιστικό της  σχεδιασμό η προηγούμενη και η επόμενη σεζόν αντιμετωπίστηκαν ως ένα και είναι κάτι που σχολιάζουν αρκετοί με βάση την έκταση που έχει πάρει το αγωνιστικό καλεντάρι. Η  αντικατάσταση του Ποσετίνο δύο μόλις μέρες μετά το τέλος της σεζόν 2023-24 και η επιλογή ενός νεαρού προπονητή, με  διαφορετικές μεθόδους, είχε στο πλάνο και τη διοργάνωση των ΗΠΑ. 

Η Τσέλσι τελείωσε τη σεζόν εξασφαλίζοντας την έξοδο στο Champions League και κατακτώντας το Conference, μπουστάροντας την αυτοπεποίθηση και παρότι ο Μαρέσκα σχολίασε ανοιχτά τις δύσκολες συνθήκες στα γήπεδα των ΗΠΑ, δεν είδε ποτέ ως πάρεργο το Παγκόσμιο Συλλόγων. Υποσχέθηκε πριμ αντίστοιχα της Premier League και του Champions League, πρόλαβε να προσθέσει στη μηχανή τον Ντέλαπ, ενέταξε όταν άνοιξαν πάλι τα ρόστερ τον ήρωα του ημιτελικού με τη Φλουμινένσε Ζοάο Πέδρο, διαμόρφωσε το πρόγραμμα των προπονήσεων και τις συνθήκες κατάλληλα, πλήρωσε για το προπονητικό της κέντρο, γνωρίζοντας φυσικά πως το σωματικό κομμάτι μέσα σε μια τόσο εξαντλητική χρονιά χρειάζεται διαχείριση. Το διακύβευμα; Ένας παγκόσμιος τίτλος, σίγουρα, όμως και κάτι παραπάνω: 114 εκατομμύρια δολάρια. Για μια ομάδα που έφαγε πρόσφατα «καμπάνα» ύψους 36 εκατομμυρίων από την UEFA και έχει ήδη γράψει τριψήφιο νούμερο στις μεταγραφές. 

Ο «καυτός» Κόουλ Πάλμερ, η ευθύνη του Γκουαρδιόλα και η προέλευση του πανηγυρισμού της… παγωνιάς (video)

Ο Κόουλ Πάλμερ ολοκλήρωσε εντυπωσιακά μία ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ σεζόν με την Τσέλσι.

Ο τελικός σε καμία περίπτωση δεν ήταν ένα αδιάφορο ματς, αντίστοιχο μιας διοργάνωσης-έκτρωμα. Τα νεύρα στο τέλος του αγώνα έδειξαν τόσο τη σημασία όσο και τον τρόπο που η προσέγγιση του Μαρέσκα έπαιξε με το μυαλό των Παριζιάνων. Η Τσέλσι δεν ακολούθησε τη συνηθισμένη συνταγή της παθητικής άμυνας. Με επιθετικό πρέσινγκ από τα πρώτα λεπτά και σφιχτά man to man, έθεσε την Παρί εκτός ρυθμού. «Κερδίσαμε το παιχνίδι στα πρώτα 10 λεπτά», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ιταλός τεχνικός. Ο ρυθμός, η ένταση και η επιθετικότητα της Τσέλσι έβγαλαν εκτός ρυθμού Παριζιάνους. 

Παρά την περιορισμένη κατοχή μπάλας (μόλις 33%) και τα 8 σουτ που δέχτηκε, η Τσέλσι εκμεταλλεύτηκε κάθε αδυναμία της αντιπάλου, με τους Κόουλ Πάλμερ και Ζοάο Πέδρο να χτυπούν στα κενά στις πτέρυγες. Ο Μαρέσκα σημάδεψε στην πλευρά του Κβαρατσχέλια, αλλά και στο κενό του Πάτσο, με τον Μπεράλδο να σημειώνεται ως αδύναμος κρίκος. «Δεν χάσαμε επειδή αποτύχαμε. Χάσαμε από τον πρωταθλητή. Ο ηττημένος είναι αυτός που δεν σηκώνεται», είπε ο Λουίς Ενρίκε, με την ένταση ωστόσο στην ομάδα του να είναι εμφανής. 

Προφανώς, δεν μπορούν να υπάρξουν πολλές Τσέλσι, κυρίως στο πρωτάθλημα. Οι «Μπλε» του Μαρέσκα όμως έδειξαν ότι το 2025 δεν υπάρχει ομάδα χωρίς αδυναμίες, χωρίς περιόδους με σκαμπανεβάσματα στην πνευματική και σωματική προετοιμασία. Και χτύπησε εκεί, για να προσθέσει στην τροπαιοθήκη έναν παγκόσμιο τίτλο, να λάβει το χρηματικό έπαθλο, να χτίσει το brand της ομάδας σε μια τεράστια αγορά, να τονώσει την αυτοπεποίθηση ενόψει νέας σεζόν και να δημιουργήσει έναν ήρωα πριν καλά-καλά ξεκινήσει η σεζόν. Ο λόγος φυσικά για τον Κόουλ Πάλμερ, τον μεγάλο πρωταγωνιστή του τελικού. 

Η Τσέλσι λοιπόν μοιάζει ως η μεγάλη κερδισμένη μιας διοργάνωσης που, δικαίως, κατακεραυνώθηκε από πολλούς. Το αν η προσπάθεια, η επιμήκυνση του προγράμματος και ο τίτλος έχουν θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στην απόδοση της επόμενης σεζόν, θα φανεί μόνο μέσα στο χορτάρι.