Όσοι είδατε τον Ντάουμαν, στο πρώτο του ματς την Άρσεναλ ως βασικός, δεν χρειάζεστε κάποια εισαγωγή. Όσοι δεν τον είδατε, να τον δείτε.
Από το βράδυ της 29ης Οκτωβρίου του 2025, είναι ο νεαρότερος που ξεκίνησε ποτέ, στην αρχική ενδεκάδα των «κανονιέρηδων». Δεν ήταν το ντεμπούτο του, ούτε η πρώτη φορά που «ακούγεται» το όνομά του.
Από τα 14 του χρόνια προπονείται με την πρώτη ομάδα της Άρσεναλ, ενώ από τον περασμένο Αύγουστο, στα 15 του, έχει ντεμπουτάρει.
Μόνο που αυτήν τη φορά, τα «φώτα» έπεσαν περισσότερο από ποτέ πάνω του.
Είναι ο τρόπος παιχνιδιού του. Είναι το πώς «κολλάει» την μπάλα στα πόδια του. Δεν ήθελαν πολύ τα media και κυρίως, τα social media, για να τον ξαναβαφτίσουν: «ο Γιαμάλ της Άρσεναλ».
Και ο Μικέλ Αρτέτα «λούστηκε» από κρύο ιδρώτα.
Η ερώτηση που «ξεκλείδωσε» τις πραγματικές σκέψεις του προπονητή της Άρσεναλ, τέθηκε ως εξής: «Σίγουρα, ο Μαξ Ντάουμαν θα θέλει να ξεκινήσει και στο επόμενο ματς, έτσι;» για να απαντήσει.
«Ακριβώς αυτό πρέπει να διαχειριστούμε και δεν είναι το μόνο. Πολλά νέα πράγματα θα προκύψουν στη ζωή του. Οφείλουμε να είμαστε σίγουροι πως θα κάνει τα σωστά βήματα, για να διαχειριστεί όλες αυτές τις τόσο γρήγορες αλλαγές. Ας τον ενθαρρύνουμε να προχωρήσει, αλλά ας τον προστατέψουμε παράλληλα».
Γι’ αυτό και ο τίτλος «Γιαμάλ της Άρσεναλ» τρομάζει. Γιατί ο Γιαμάλ δεν προστατεύθηκε πραγματικά, ποτέ. Ούτε από τον σύλλογο, ούτε από τον περίγυρό του.
Η Μπαρτσελόνα, στη μετά-Μέσι εποχή, έψαχνε τον νέο «Μεσία». Έτσι είχε μάθει να λειτουργεί. Όχι μόνο στην εποχή του Μέσι, αλλά ακόμα και σε εκείνη του Ροναλντίνιο. Κι ας κράτησε εκείνη, σαφώς λιγότερο.
Ο Λαμίν Γιαμάλ εμφανίστηκε σαν «μάνα εξ ουρανού». Γιατί όσα έκανε εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά και η ηλικία που τα έκανε -και τα κάνει- βοήθησαν στο να βγουν από τη «βιτρίνα» τα οικονομικά προβλήματα και να μπει το νέο wonderkid της Μασία.
Η μετάβαση αυτή, όμως, δεν ήταν ομαλή. Ούτε καν σαν εκείνη στο ξεκίνημα του Λιονέλ Μέσι.
Υπήρχαν προσωπικότητες όπως ο Πουγιόλ, ο Τσάβι, έως ένα σημείο πριν ξεκινήσει η ρήξη και κάθοδός του, ο Ροναλντίνιο και στον πάγκο ο Φρανκ Ράικαρντ ως «αρχιτέκτονας» του Champions League και ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Πολύ γρήγορα, ο Μέσι «σκέπασε» τους πάντες με όσα έκανε. Αλαζόνας, όμως, και «εγώ είμαι και κανείς άλλος», δεν μπορούσε να είναι. Ακόμα και στην περίπτωση που το πίστευε μέσα του.
Ο Γιαμάλ, ακριβώς αυτό έχει ξεκινήσει να γίνεται. Όπως σε όλες τις σχέσεις, όμως, δεν φταίει μόνο αυτός. Φταίει και η Μπαρτσελόνα.
Γιατί «γαντζώθηκε» πάνω του, αφού τον είχε ανάγκη -ποδοσφαιρική και εμπορική- δίνοντάς του υπερεξουσίες.
Φαντάζεστε τι πλήγμα θα είναι, για έναν σύλλογο καταχρεωμένο, που ετοιμάζεται να φτάσει έως την άλλη άκρη της Γης για να παίξει φιλικό ματς και να πάρει 7-8 εκατομμύρια, να χάσει τον Γιαμάλ;
Αργά ή γρήγορα, αλλά με μαθηματική ακρίβεια, Μπαρτσελόνα και Γιαμάλ θα οδηγηθούν σε ένα νέο σίριαλ σαν το «Παρί Σεν Ζερμέν και Εμπαπέ». Κι ας λήγει το συμβόλαιό του το 2031.
Εκτός από την Μπαρτσελόνα, όμως, φταίει και ο περίγυρός του, που διαμαρτύρεται με άναρθρες κραυγές σε τηλεοπτικά πάνελ για τη «Χρυσή Μπάλα» ή που μέλη της οικογένειας, πουλάνε μέχρι και δείπνα στους fans του. Όχι με τον Γιαμάλ, αλλά με τους ίδιους και προφανώς με το αζημίωτο, ως VVIP υπηρεσίες.
Αυτοί και άλλοι πολλοί λόγοι, που προς το παρόν κινούνται μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, εξηγούν γιατί ο Αρτέτα θα παλέψει για να μην γίνει ο Ντάουμαν, ο «Γιαμάλ της Άρσεναλ».
