Τα του καίσαρος των καίσαρι. Ο Εργκίν Αταμάν έβγαλε για μία ακόμα φορά το καπέλο – που δεν φορά – στον μάεστρο του, Κώστα Σλούκα. Τον άνθρωπο που όλα τριγύρω αλλάζουνε, παρόλα αυτά αποτελεί την κοινή συνισταμένη. Μία αυτόφωτη μονάδα που αντιστέκεται στις συνήθειες και την μόδα των καιρών μας.
Η νέα τάξη πραγμάτων στον παγκόσμιο χάρτη της καλαθόσφαιρας, επιτάσσει άλλου είδους από το παραδοσιακό μπάσκετ. Δεν θα γινόταν ο (πρωτ)αθλητισμός που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, να μείνει ανεπηρέαστος. Η «πορτοκαλί θεά» ακολουθεί κι κείνη την τάση.
Έκρηξη, ταχηδύναμη, μέγεθος. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ αλλάζει, προσαρμόζεται στις ανάγκες. Η εμφάνιση όλο και περισσότερων two-way γκαρντ, αναγκάζει τις ομάδες και τους προπονητές να στραφούν σε παιδιά που μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα καλά μέσα στο παιχνίδι. Που είναι σταθεροί ως προς την προσφορά τους και την απόδοσή του, αποτελεσματικοί και στις δύο πλευρές του παρκέ, στο βαθμό του δυνατού.
Πραγματικότητα όμως η οποία βάζει… φρένο στη μαγεία, την ιδιαιτερότητα. Τη φαντασία και την ενορχήστρωση. Οι καθαροί plamakers παλιάς κοπής, οι οποίοι έβγαιναν με μεγαλύτερη συχνότητα στο παρελθόν, έχουν αρχίσει εδώ και μερικά χρόνια να αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Κι αυτό κάνει τη μοναδικότητά τους να διαφέρει, τον Κώστα Σλούκα να ξεχωρίζει.
Ο Έλληνας διεθνής γκαρντ και το πολύ καλά δουλεμένο κορμί του το οποίο φροντίζει να διατηρεί στην καλύτερη κατάσταση στα 36 του χρόνια, επωφελήθηκε από το Ευρωμπάσκετ και την Εθνική ομάδα. Και το πήρε… σερί.
Σε πλήρη αντίθεση με τις προηγούμενες δύο σεζόν του στον Παναθηναϊκό όπου γύριζε τον διακόπτη και ανέβαζε στροφές αργότερα μέσα στη σεζόν, όταν «έκαιγε» η μπάλα, ο Θεσσαλονικιός γκαρντ έχει πάρει φόρα. Και ποιος τον πιάνει…
Βαδίζοντας στον τρίτο χρόνο της συνεργασίας του με το «τριφύλλι» και έχοντας δίπλα του μεγάλα ονόματα και προσωπικότητες, ο Κώστας Σλούκας αποτελεί τον πιο σταθερό και αξιόπιστο γκαρντ του Παναθηναϊκού στο 1/3 της κανονικής διάρκειας της αγωνιστικής περιόδου 2025-26.
Παίζοντας λίγο περισσότερο από 20′ ανά παιχνίδι, ο διψήφιος Κώστας Σλούκας στο σκοράρισμα (10.2 πόντοι), δεν ξεχνά την φύση του. Να κάνει χαρούμενους τους συμπαίκτες του με 5.1 τελικές πάσες για 0.9 λάθη. Όλα αυτά όμως είναι μετρήσιμα. Το θέμα με τον Κώστα Σλούκα και την πολυσχιδή προσφορά του, δεν αντικατοπτρίζεται σε αριθμούς. Ποτέ αυτοί δεν φανέρωναν την αξία του. Είναι αυτή η μοίρα του αυθεντικού playmaker, να μην βρίσκει πάτημα σε αυτά τα νούμερα που φέρνουν συμβόλαια, χτίζουν καριέρες.
Ο Κώστας Σλούκας διαθέτει στο πλούσιο ρεπορτόριό του, ένα στοιχείο που ήταν, είναι και θα παραμείνει ακόμα περισσότερο έτσι όπως πηγαίνει η φάση, δυσεύρετο στο μπάσκετ. Κι αυτό είναι η δημιουργία στο όλον της, όχι αυτό που δείχνει το νούμερο δίπλα από την στατιστική απεικόνιση των ασίστ.
Είναι η ικανότητά του να «γεννά» καταστάσεις, να φτιάχνει αποστάσεις. Να παράγει είτε για τον ίδιο είτε ακόμα περισσότερο για τους άλλους. Είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το παιχνίδι, το οποίο… τρέχει μέσα στο μυαλό του. Σαν προοικονομία, χωρίς προειδοποίηση. Για να δει αυτό που οι περισσότεροι δεν είναι σε θέση να δουν.
Είναι η φαντασία που διαθέτει, το πως διαμορφώνει στο μυαλό του την εικόνα του παρκέ χωροταξικά, αυτή η λεγόμενη αίσθηση του χώρου. Και των κινήσεων που συνήθως κάνουν οι συμπαίκτες του, για να τους αναδείξει.
«Είναι ίσως ο καλύτερος PG στην Ευρώπη τα τελευταία 6-7 χρόνια στη διοργάνωση. Στη δημιουργία και το διάβασμα της κατάστασης στο παρκέ», αράδιασε ο Εργκίν Αταμάν. Βγάζοντας τα οπαδικά γυαλιά, δεν χωρά αμφιβολία περί αυτού.
Ακόμα κι αν – ως είθισται – οι αριθμοί τον… ρίχνουν. Όπως συνέβαινε με όλους τους μεγάλους του είδους. Τον Τεόντοσιτς, τον Σέρχι Ροντρίγκεθ που έχουν μείνει στο μυαλό του φίλαθλου κοινού για τα «μαγικά» τους και όχι τα νούμερά τους.
Η καλλιτεχνική φύση θέλει θυσίες και αθλητές με τη δεξιότητα του Κώστα Σλούκα τα μαθηματικά τα εξαγοράζουν για να υπερετήσουν την τέχνη τους.
Όποιο κι αν είναι το φινάλε του Κώστα Σλούκα, όσο κι αν δίχασε τον κόσμο του ελληνικού αθλητισμού, ήταν, είναι και παραμένει αγωνιστικά, έκαστος στο είδος του. Απλός ως προς την αρχική του σύλληψη, μονάκριβος και σύνθετος στη δεύτερη ανάγνωση.
