Είναι πραγματικά δύσκολο να κατανοηθεί ο τρόπος που ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε σε δύο ματς από τους Ρέιντζερς, βάσει της απόδοσής του. Και είναι επίσης δύσκολο, να κρατήσει τα θετικά έπειτα από έναν τέτοιο αποκλεισμό.
Ωστόσο, επιβάλλεται. Γιατί πραγματικά η ομάδα του Βιτόρια δείχνει στοιχεία, τα οποία προλογίζουν τον τρόπο που θα βαδίσει φέτος το οικοδόμημα, εφόσον καταφέρει να μείνει ανεπηρέαστο και να χτίσει πάνω στα θεμέλια που έχουν μπει και μπαίνουν καθημερινά.
Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στέκεται στις χαμένες ευκαιρίες και στη δουλειά που πρέπει να γίνει προκειμένου ο Παναθηναϊκός να γίνει περισσότερο κυνικός. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν είναι δηλαδή ότι ο Βιτόρια θα κάνει drills με εκτελέσεις και ξαφνικά ο Παναθηναϊκός θα σουτάρει καλύτερα. Γενικώς, η ευκαιρία είναι το τελικό προϊόν. Όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται, κάποιοι παίκτες είναι χαρισματικοί στις εκτελέσεις, κάποιοι κάπου αλλού.
Για παράδειγμα ο Πελίστρι, ο οποίος ήταν συγκλονιστικός τόσο επιθετικά όσο και στην πίεση, έγινε ο μοιραίος λόγω των χαμένων ευκαιριών. Αν και εδώ, πρέπει να εξετάσουμε και κάποιες άλλες παραμέτρους. Το πραγματικά κακό του σουτ είναι το πλασέ που βγήκε εκτός εστίας. Στο τετ-α-τετ έχει σηκώσει το κεφάλι, δεν έχει δει την κίνηση που θα ήθελε και έχει κάνει την έξτρα ντρίμπλα που τον φέρνει με κλειστό οπτικό πεδίο, απέναντι σε έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα. Από την τηλεόραση ή από τις κερκίδες μοιάζει εύκολο γκολ, αλλά δεν είναι. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για αποφάσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Αυτά που προσφέρει στο χορτάρι ο Ουρουγουανός, είναι σημαντικότερα. Ο Μπακασέτας, από την άλλη, έβγαλε συγκλονιστική ένταση, ήταν εκείνος που έφτιαξε το γκολ για τον Τζούρισιτς, είχε καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη και ήταν ένας βασικός λόγος για το ότι οι Σκωτσέζοι ήταν ανύπαρκτοι δημιουργικά, σβήνοντας τον Ρόθγουελ.
Η άποψή μου, λοιπόν, είναι ότι αν ο Παναθηναϊκός συνεχίσει να είναι κυριαρχικός, να παρουσιάζει τέτοια εικόνα στο πρες και στις επιθετικές μεταβάσεις, τα γκολ θα έρθουν. Είναι νομοτελειακό. Έχει να κάνει περισσότερο με την ψυχολογία και τον ρυθμό, παρά με την ικανότητα στην εκτέλεση των μονάδων.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι το ένα γκολ σε δύο παιχνίδια, στα οποία σύμφωνα με την ποιότητα των φάσεων που δημιούργησε «έπρεπε» να είχε σκοράρει 4 (βάσει του δείκτη xGoals) δεν είναι κάτι που πρέπει να προκαλεί προβληματισμό. Σίγουρα προκαλεί και σίγουρα είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει το «τριφύλλι». Συχνά, ωστόσο, η λήψη της σωστής απόφασης είναι περισσότερο σημαντική από την ποιότητα της εκτέλεσης.
Παράλληλα, η κυριαρχία απέναντι στους Τζερς και οι χαμένες ευκαιρίες δεν πρέπει να θολώσουν την εικόνα για τους τομείς που το τριφύλλι χρειάζεται να βελτιωθεί. Μερικά παραδείγματα; Οι αμυντικές μεταβάσεις όταν σπάει η πίεση και τα μαρκαρίσματα στο αμυντικό 1/3. Η επανάκτηση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στη μεσαία γραμμή και τον τερματοφύλακα. Η εκμετάλλευση των επιθετικών στατικών φάσεων. Η αντίδραση όταν το πλάνο στραβώνει και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται πίσω στο σκορ.
Τα εναλλακτικά πλάνα, ανάλογα με την έκβαση του αγώνα. Δομημένα, μελετημένα και ορθολογικά, με πλήρη επίγνωση των ρόλων από τους ανθρώπους που καλούνται να τους υπηρετήσουν. Επίσης, η μεγαλύτερη εκμετάλλευση του φορ. Η ισορροπία στο ρόστερ, μετά την αποχώρηση του Βαγιαννίδη και οι «δύο ισάξιες λύσεις σε κάθε θέση», που είπε και ο προπονητής. Κατά τα άλλα, η ένταξη των νέων προσώπων δείχνει αρμονική και ουσιαστική, στο εσωτερικό της ομάδας φαίνεται ότι υπάρχει επίγνωση του δρόμου, στον οποίο βαδίζει ο Παναθηναϊκός. «Θα πω ότι αυτή η ήττα πονάει, από την άλλη μεριά δημιουργείται μια μεγάλη ομάδα που θα κυνηγήσει μεγάλα πράγματα», είπε ο Τσιριβέγια.
Αρκεί, φυσικά, να αποδείξει ο ίδιος ο οργανισμός ότι ο δρόμος αυτός δεν θα φράξει από αγκάθια εκ των έσω και εσωστρέφεια.
