Πράγματι, ο Παναθηναϊκός βρήκε τα δύο γκολ στο πρώτο μέρος από δύο λάθη. Στο δεύτερο γκολ δεν μπορεί να καταλογιστεί ευθύνη, μιας και η μπάλα κόντραρε στην πλάτη του Βιετέσκα. Στο πρώτο, ο ίδιος ποδοσφαιριστής έχασε την κατοχή στη μεσαία γραμμή. Ο ΠΑΟΚ, από την άλλη, βρήκε το μοναδικό του γκολ στην αναμέτρηση από λάθος του Μανώλη Σιώπη, που κατά τη διάρκεια του ματς ήταν ένας από τους κορυφαίους παίκτες του γηπέδου. Δεν είναι αυτή, λοιπόν, η ανάγνωση του ντέρμπι. Πάντα υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν λάθη στο ποδόσφαιρο. 

Ο Παναθηναϊκός το βίωσε στο πετσί του πρόσφατα. Υπάρχει όμως κι ένα πλάνο, μια στρατηγική, ορατά κι αόρατα στον παρατηρητή πράγματα που συμβαίνουν στον αγωνιστικό χώρο και στην προετοιμασία ενός αγώνα για να αποφευχθούν τα λάθη ή για να μεγιστοποιηθεί η εκμετάλλευσή τους. «Οι παίκτες μας στόχευσαν εκεί που είχαμε αναλύσει το παιχνίδι του ΠΑΟΚ αλλά είχαν και πάθος που είναι σημαντικά στα ντέρμπι», δήλωσε ο Βιτόρια μετά το τέλος του ματς. Όλα αυτά που συνέβησαν στο χορτάρι δεν ήταν τυχαία. Ήταν κομμάτι του πλάνου. Κι αν ο Ισπανός πέτυχε με τις αλλαγές του να πάρει το ντέρμπι με την ΑΕΚ, τώρα κατάφερε με την αρχική του προσέγγιση να κλειδώσει τον αντίπαλο. 

Ας δούμε αρχικά τα γκολ του Παναθηναϊκού:

Στο πρώτο, ο Παναθηναϊκός εκφράζει συντονισμένα την αντεπίθεση μετά το κλέψιμο με τριάδα και ο Τζούρισιτς δίνει την έξτρα πάσα αριστερά, παρότι θα μπορούσε να ψάξει απευθείας τον Ουναΐ στα δεξιά του Μιχαηλίδη, που έμεινε μόνος του. Με τον τρόπο αυτό αυξάνει τις πιθανότητες για την προοπτική της εκτέλεσης.

Στο δεύτερο, ο Μανώλης Σιώπης κάνει μια εκπληκτική ατομική ενέργεια. Κλέβει, φρενάρει, αλλάζει ταχύτητα, ανοίγει υπέροχα στα αριστερά. Κι ο Ουναΐ, πριν εκτελέσει για να βρει η μπάλα κόντρα, ολοκληρώνει μια υπέροχη ντρίμπλα. Είναι άδικο να μείνει κάποιος σ’ αυτήν την κόντρα που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα.

Μεταβάσεις κι αποτελεσματικότητα

Ο Παναθηναϊκός ήταν πιο έτοιμος, τακτικά και πνευματικά, για τη μάχη με τον ΠΑΟΚ και θα μπορούσε κανείς να πει ότι τον χτύπησε με τα δικά του πλεονεκτήματα. Τις μεταβάσεις και την αποτελεσματικότητα. Για ένα ακομα ματς το τριφύλλι έδειξε τρομερό κυνισμό στις εκτελέσεις κι αυτό είναι δείγμα συγκέντρωσης.  Έκανε όμως κι άλλα. Ο Περέιρα «κατέβασε» τον Μαξίμοβιτς σε χαμηλότερα μέτρα, δίνοντας αφενός έξτρα λύση στην πάσα του build up και αφετέρου μετατοπίζοντας το πρέσινγκ του ΠΑΟΚ σε υψηλότερες ζώνες, κάνοντας ευκολότερη τη διάσπαση της μεσαίας γραμμής. Η ανάπτυξη του Παναθηναϊκού είχε μοτίβο, αλλά δεν ήταν μονοδιάστατη. Πότε με γρήγορες κοντινές πάσες, πότε κάθετα, πότε με άμεσες μεταβιβάσεις, έκανε πολύ δύσκολο το διάβασμά του από τους αντιπάλους. Για άλλη μια φορά ήταν πολύ αποδοτικό το συντονισμένο πρες, το οποίο ανά διαστήματα γινόταν με μεγάλη ένταση και οδηγούσε σε κλεψίματα και προϋποθέσεις γρήγορων αντεπιθέσεων. 

Το Μλαντένοβιτς-Τζούρισιτς αποτέλεσε στα αριστερά τον υπ’ αριθμόν έναν πολιορκητικό κροιό, με τους δυο τους να βάζουν συχνά τον Σάστρε στη μέση και να βρίσκουν έξτρα υποστήριξη από τις μετατοπίσεις συμπαικτών τους στον αγωνιστικό χώρο, δημιουργώντας συνθήκες υπεραρυθμίας. Η απουσία του Καμαρά δημιούργησε μια ακόμα συνθήκη που εκμεταλλεύτηκαν οι «πράσινοι», με τον Σιώπη να κάνει εκπληκτικό ματς. Τρεξίματα, κλεψίματα, καλύψεις κι όλη η «βρώμικη» δουλειά στο χώρο του κέντρου, γεγονός που έδωσε στον Ουναΐ την ελευθερία να αφιερωθεί στην… τέχνη. Δημιουργία και εκτέλεση, ανεβασμένη ψυχολογία και περισσότερη θέληση στο ανασταλτικό κομμάτι. Κύκλος. 

Το χειροκρότημα στον Σιώπη

Η ομάδα του Λουτσέσκου γύρισε πρόσφατα ένας ματς από το 2-0 και ο Ρουμάνος προπονητής προσπάθησε να αλλάξει πράγματα, γνωρίζοντας πολύ καλά πως ένα τέρμα θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς την ψυχολογία και την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας του. Αντ’ αυτού, ήρθε το γκολ του Σφιντέρσκι, που για ένα ακόμα ματς οι κινήσεις του ήταν απόλυτα εναρμονισμένες με το πλάνο, για να κλειδώσει την πολύ σημαντική νίκη για το τριφύλλι. Ξεκίνησε κι αυτή από κερδισμένη μπάλα στο χώρο του κέντρου και γρήγορη μετάβαση. 

Πράγματι, ένα ατομικό λάθος μπορεί να οδηγήσει σε γκολ, μπορεί να οδηγήσει σε νίκη ή ήττα. Το ζήτημα είναι πως μια ομάδα παρουσιάζεται στη διπλή αυτή μάχη, να τα αποφύγει η ίδια, να τα εξαναγκάσει στον αντίπαλο. Γιατί υπάρχει και η οπτική ενός παίκτη που υποπίπτει σε λάθος το οποίο οδηγεί σε τέρμα, γίνεται αλλαγή και κερδίζει το χειροκρότημα, όπως συνέβη με τον Σιώπη. Γιατί μια στιγμή δεν μπορεί να χαλάσει ολόκληρη την εικόνα, πόσω μάλλον όταν αυτή συνδυάζεται με νίκη και με ένα ξεκάθαρο πλάνο, που βγάζει νικητή στη σκακιέρα. 

Δεδομένων και των αποτελεσμάτων, νομίζω πως ο Βιτόρια θα έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα ήθελε για να υπηρετηθεί καλύτερα το σχέδιό του, την επόμενη χρονιά…