Ο «θρύλος» του Τρέισι Μακγκρέιντι θωρακίστηκε και εξασφάλισε την αιωνιότητά του 20 χρόνια πριν. Είναι οριακά άδικο για έναν παικταρά να τον θυμάται ο κόσμος για μια του εμφάνιση, Δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς όμως για το αφήγημά του. Ήταν τόσο μνημειώδες και υπερβατικό αυτό που έκανε.
«Ποτέ μην λες ποτέ». Πόσες φορές έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να συμπονούμε τον διπλανό μας – ψελλίζοντάς το – θέλοντας να του δώσουμε ελπίδα; Πίσω από τα γράμματα όμως κρύβεται μία έννοια θαύματος, του αδύνατου.
Χρειάζονται απτές αποδείξεις για να πειστεί. Ίσως ένα βίντεο από τα τελευταία 35 δευτερόλεπτα του αγώνα Ρόκετς εναντίον Σπερς την 9η (ξημερώματα 10ης για την Ευρώπη) του Δεκέμβρη 2004, να δώσει την απαιτούμενη δύναμη.
Ο “Θεός” του μπάσκετ σε γίηνη μορφή
Ένας τεράστιος παίκτης, μία επιθετική μηχανή με απύθμενα χαρίσματα. Αυτός ήταν ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι. Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιτπώσεις που το ταλέντο ξεχειλίζει, απλώνονται στα πόδια του εκάστοτε πρωταγωνιστή ναρκοπέδια. Ατυχίες, στραβές, τραυματισμοί, εσωτερικοί δαίμονες. Και ο κόσμος της «σπυριάρας» μένει να αναρρωτιέται τι θα γινόταν αν…
Τέτοια περίπτωση ήταν και ο σπουδαίος άσος των «ρουκετών». Ο δυσκολότερος αντίπαλος για τον αείμνηστο Κόμπι Μπράιαντ, όπως είχε δηλώσει. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι άλλο για τον ΜακΓκρέιντι. Η θεώρηση του τεράστιου «Black Mamba», φτάνει και περισσεύει.
Για τους τύπους και την ιστορία, είναι ένας Hall of Famer. Δύο φορές μέλος της Καλύτερης Πεντάδας του ΝΒΑ, δύο φορές πρώτος σκόρερ (2003, 2004), επτά (συνεχόμενες) φορές All-Star και πολλά ακόμα μη μετρήσιμα.
Αυτά ως προς τη μεγάλη εικόνα γιατί το Δεκέμβρη του 2004 έγινε και… μύθος. Ο «μύθος» του Τρέισι ΜακΓρέιντι στα πρώτα του παιχνίδια στο Χιούστον όπου και έζησε μαζί με το Ορλάντο τις πιο «φωτεινές» μέρες της καριέρας του. Αχτύπητο δίδυμο με τον Κινέζο γίγαντα, Γιάο Μινγκ.
Στις 9/12/04 (10/12 για τα μέρη μας), οι Ρόκετς φιλοξένησαν στο «Toyota Center» τα «σπιρούνια» του Γκρεγκ Πόποβιτς. Εκείνοι την ομάδα που γέννησε γεννιές γεννιές μπασκετόφιλων. Την παρέα του Τιμ Ντάνκαν, του Τόνι Πάρκερ, του Μανού Τζινόμπιλι, του Μπρους Μπόουεν και των υπολοίπων που έφτασε μέχρι τους Τελικούς.
Το σκορ ήταν χαμηλά και οι μουσαφιραίοι αγκαλιά με τη νίκη. Μπαίνοντας στο τελευταίο λεπτό, ο φωτεινός πίνακας έδειχνε 74-64. Το “The Tracy McGrady Show” πλησιάζε.
Ο 50χρονος πλέον βετεράνος που μέχρι εκείνο το σημείο είχε 20 πόντους, το πήρε πάνω του. Απλά αποφάσισε πως δεν ήθελε να χάσει σε ένα ματς που εκείνος και ο Γιάο Μινγκ είχαν συνολικά 60 πόντους και όλοι οι υπόλοιποι Ρόκετς 21.
Τι έκανε λοιπόν; Ο αθεόφοβος έβαλε 13 πόντους σε 33.3 δευτερόλεπτα με 4/4 τρίποντα (συν μία βολή που κέρδισε από μία εκτέλεσή του). Τι κι αν είχε άμυνα μπροστά του, double team και απλωμένα χέρια; Είχε αποφασίσει πως «απόψε, δεν χάνω».
66-74 στα -52″
68-74 στα -47″
68-76 στα -42″
71-76 στα -35″
75-78 στα -24″
75-80 στα -16″
78-80 στα -11″
81-80 στα -1,7″
Μία «θρυλική» αλληλουχία αφού και οι Σπερς έβαζαν τις βολές. Μία τρομερή ανατροπή – με την υπογραφή φαρδιά πλατιά του «T-Mac» – που θεωρείται αδύνατο να ξαναδούμε. Αν και ποτέ μην λες ποτέ…
