Το αφήγημα αλλιώτικα. Ο Χάνσελ Εμμάνουελ Ντονάτο Ντομίνγκεζ, δεν μπορούσε να ξέρει στα έξι του, που θα τον… ξέβραζε το κύμα. Γι’ αυτό είδε το εμπόδιο ως πρόκληση και αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια του ή ορθότερα στο χέρι του.
Για κάθε ανθρώπινη σκέψη «δεν μπορώ», καλό θα ήταν να εμφανίζεται ως φόντο, το ολόγραμμα όσων πήγαν κόντρα στα στεγανά, τα τετριμένα. Η ιστορία όσων δεν αποδέχτηκαν την καταραμένη μοίρα τους και όσα ήταν… γραμμένα για εκείνους. Η εικόνα όσως πάλεψαν με τα όνειρά τους και δεν το έβαλαν κάτω. Μετέτρεψαν το ανέφικτο σε εφικτό και έγιναν παραδείγματα προς μίμηση. Ένα τέτοιο – χωρίς να το επιδιώξει απλά επειδή δεν αφήθηκε – είναι και ο Χάνσελ Εμμάνουελ.
Το σενάριο του βίου του έμοιαζε προδιαγεγραμμένο όταν ο τοίχος πλάκωσε το αριστερό του χέρι σε ηλικία έξι ετών. Η απογοήτευση και η άρνηση περίμενε κανείς πως θα επικρατούσαν μέσα του. Ίσως και το μίσος. Τη δική του τη βούληση κανείς δεν την λογάριασε, πέρα από τον ίδιο.
Από κατάρα σε… κινητήριος δύναμη
Ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα απ’ όταν άρχισε να ξετυλίγεται το «κουβάρι» της ζωής του. «Ξεκίνησα από το μηδέν οπότε ξέρω πως είναι να μην τρως για μια μέρα». Ο Εμμάνουελ γεννήθηκε τον Οκτώβρη του 2003 και μεγάλωσε σε ένα από τα φτωχότερα barrios του Σάντο Ντομίνγκο στη Δομινικανή Δημοκρατία. Είδωλό του – πέρα από τον ΛεΜπρόν, τον Ντουράντ και τον Μοχάμεντ Άλι για το mentality του – ο πατέρας του.
Ο Σαλβαντόρ ή Kikima όπως είναι ευρέως γνωστός στα μέρη του, σημείωσε μία σπουδαία καριέρα στη Λατινή Αμερική και το πρωτάθλημα της πατρίδας του. Συνεπώς, το… μήλο κάτω από τη μηλιά έπεσε.
Πιτσιρικάς όμως συνέβη το γεγονός που έμελε να αλλάξει τη ζωή του. Ο Χάνσελ Εμμάνουελ ήταν έξω και έπαιζε όταν ένας σωρός από τούβλα «πλάκωσε» το χέρι του. Έμεινε δύο ώρες εγκλωβισμένος στο σημείο αυτό. Οι τένοντές του είχαν καταστραφεί, το χέρι έπρεπε να ακρωτηριαστεί σε ένα εξάχρονο παιδάκι.
Ένα τέτοιο περιστατικό θα αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα στην πλειονότητα αν όχι σε όλους, για να ασχοληθούν με το μπάσκετ, άθλημα επαφών. Όχι όμως για τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας.
Το «κακό» που τον βρήκε μετατράπησε σε… «ευλογία» όπως έχει πει και τον ώθησε να συνεχίσει και να προσπαθήσει ακόμα περισσότερο για να ακολουθήσει το όνειρό του. Οι πιθανότητες φυσικά δεν ήταν με το μέρος του.
«Δεν είχα ισορροπία. Ήταν δύσκολο να συνεχίσω να ντριμπλάρω και να τρέχω ταυτόχρονα αλλά τελικά τα κατάφερα», έχει παραδεχθεί.
Ο πατέρας του αρχικά ήταν κάθετος στην ιδέα να αφήσει το μπέιζμπολ που μικρός προτιμούσε για την «σπυριάρα» που τον κέρδισε μεγαλώνοντας και του πήρε τα μυαλά. Φοβόταν πως θα χτυπούσε άσχημα. Ήξερα από μέσα το σπορ και πως αυτό παίζεται.
Η έννοια του για εκείνον, λειτουργούσε αποτρεπτικά όμως με την πάροδο των χρόνων και βλέποντας την απύθμενη επιθυμία του γιου του, έγινε το μεγαλύτερο στήριγμά του.
Ο Χάνσελ Εμμάνουελ μεγάλωνε και ψήλωνε. Σε ηλικία 13 ετών, ο μονόχειρας άρχιζε να κάνει την εμφάνισή του σε καμπ και τουρνουά στις ΗΠΑ, συνειδητοποιώντας τις δυνατότητές του παρά την αντικειμενική δυσκολία.
Στα 14 του «πέταξε» για πρώτη φορά τόσο ψηλά που κάρφωσε τη μπάλα. Όσο έβλεπε ότι το είχε, τόσο πείσμωνε. Το 2020 με τον Covid-19 στα φόρτε του και σε έξαρση, ξεκίνησε και η σταδιακή αναγνώριση μέσω κάποιων βίντεο που ανέβαζε στα social media. Έπαιζε streetball στην πόλη που μεγάλωσε.
Λίγους μήνες αργότερα και αφού η ιστορία του είχε αρχίσει να αποκτά εθνική εμβέλεια, μετακόμισε στη Φλόριντα αφού έλαβε υποτροφία από μία Χριστιανική Ακαδημία. Προπονητής εκεί ήταν ένας παλιός συμπαίκτης του πατέρα του, που είχε δει τα βίντεο του νεότερου Ντονάτο και τον έπεισε να τον αφήσει να… ανοίξει τα φτερά του. Το ταξίδι είχε μόλις ξεκινήσει.
Ο Εμμάνουελ δεν ήθελε ποτέ να του φέρονται διαφορετικά. Στο Γυμνάσιο, η ομάδα είχε έναν κανόνα: Αν χάσεις ένα λέι απ, πρέπει να κάνεις 10 push-ups. Ο Εμμάνουελ αστόχησε και δεν δίστασε να κάνει τα push-ups. Το μπάσκετ είναι ομαδικό παιχνίδι και δεν ήθελε να τον ξεχωρίζουν, υποστήριζε.
«Δεν είμαι διαφορετικός, δεν χρειάζομαι κάποια ειδική μεταχείριση».
Οι εμφανίσεις του (25π., 11 ριμπάουντ) στο Orlando Winter Showdown έστρεψαν ακόμα περισσότερο τα βλέμματα πάνω του. Έκανε πράματα και θάματα μέσα στο παρκέ, βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει τον Central Florida Christian Academy State τίτλο. Η ώρα που θα δεχόταν προσφορά από πανεπιστήμιο πρώτης διαλογής, δεν άργησε.
Τελικώς ο «Kikimita» (από το παρατσούκλι του πατέρα του) κατέληξε στο Northwestern State University και πλέον στην sophomore σεζόν του (3η κολλεγιακή σεζόν), πήρε μεταγραφή για το Όστιν Πι. Δρομολόγιο που ακολούθησε και ο κάπως ιδιότυπος προπονητής του, Κόρεϊ Γκίπσον.
Ο τεχνικός των «Governors» που έγινε θέμα συζήτησης πριν από μερικά 24ωρα όταν εμφανίστηκε με ρούχα… παραλλαγής σε αγώνα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που το έκανε.
Για την ώρα πάντως, το Όστιν Πι έχει θετικό ρεκόρ 4-3 και ο Εμμάνουελ σημαντικό ρόλο στην ομάδα του (4.4 πόντους, 4.4 ριμπάουντ, 1.6 ασίστ και 0.6 μπλοκ σε πέντε ματς και 22.8 λεπτά στο παρκέ). Όλα τα παραπάνω με ένα χέρι, είναι απλά συγκλονιστικό. Ένα παιδί που κυνήγησε τα όνειρά του και εξακολουθεί να το κάνει.
Το πείσμα του να παίξει μπάσκετ με ένα χέρι, αποτελεί μία δήλωση ελπίδας, ένα ζωντανό παράδειγμα αυταπάρνησης.
