Σε μια εποχή που οι μεγαλοστομίες, λέγονται με τη… σέσουλα και οι παραλληλισμοί με μικρά δείγματα γραφής παίρνουν και δίνουν, θα μπορούσε να πει κανείς – εξάγοντας πρόωρο συμπέρασμα – πως το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά στην περίπτωση του Αντρέι Στογιάκοβιτς. Η αλήθεια όμως είναι πως ένα τέτοιο συμπέρασμα, μόνο ως βιαστικό θα μπορούσε να ληφθεί.

Όπως και να έχει, ο κανακάρης του άλλοτε αστέρα του ΠΑΟΚ με την πολύ σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ, όπου και έμεινε στο μυαλό των περισσοτέρων και όχι άδικα ως ένας εκ των κορυφαίων pure σουτέρ που έπαιξαν ποτέ στην αμερικανική λίγκα, διαπρέπει σε κολεγιακό επίπεδο.

Στην τρίτη του χρονιά στο NCAA, όλες σε διαφορετικό πρόγραμμα, έχει ξεκινήσει περίφημα στο Ιλινόι γράφοντας νούμερα και συγκεντρώνοντας τα βλέμματα. Ο χαμογελαστός νεανίας με Ελληνίδα μαμά, γεννημένος στα μέρη μας και τον σπουδαίο Πέτζα για πατέρα, μπορεί να μην σου γεμίζει το μάτι. Παρόλα αυτά ξέρει… καντάρια μπάσκετ, το οποίο ρέει στο αίμα του από μωρό παιδί. Αν και το άθλημα άργησε να το αγαπήσει.

Σε προηγούμενη συνέντευξή του, ο κάτοχος όχι ενός αλλά 3 διαβατηρίων (Σερβία, Ελλάδα, ΗΠΑ) που θα μπορούσε εν δυνάμει να επιλέξει για να εκπροσωπήσει το αντίστοιχο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, είδε με άλλο μάτι το μπάσκε την εποχή του Covid-19, όταν πάγωσαν όλα και πέρασε περισσότερο χρόνο με τον πατέρα του. Στην αυλή του σπιτιού τους και δουλεύοντας οι δυο τους, το αντιλήφθηκε διαφορετικά όπως έχει παραδεχθεί για να αυξηθεί και η προσήλωσή του σε αυτό.

Με το… καλησπέρα σας, ο Στογιάκοβιτς Jr δίνει πάντως συνέχεια στην πολύ γεμάτη περσινή του σεζόν με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια όπου μέτρησε σχεδόν 18 πόντους και 4,7 ριμπάουντ. Στα πρώτα 4 ματς της τρέχουσας σεζόν, σημειώνει κάτι περισσότερους από 16 πόντους, παίζοντας όμως περίπου επτά λεπτά λιγότερα και έχοντας ανεβάσει κατά 12% τις ποσοστιαίες μονάδες ως προς την ευστοχία του.

Στο τελευταίο παιχνίδι με την Αλαμπάμα έλαμψε, τελειώνοντας το ματς με 26 πόντους και 66% στο τρίποντο, σε 30′ παρουσίας. Κι αν έκανε αρκετά πράγματα καλά, αυτό το οποίο αποτελεί την αφορμή για τις παραπάνω αράδες, ήταν ένα κάρφωμά του στο ξεκίνημα του αγώνα.

Πήρε φόρα, πάτησε μακριά και τελειώσε την φάση καρφώνοντας εντυπωσιακά με το ένα χέρι για να θυμίσει στο στυλ και τον… αέρα, ένα αντίστοιχο κάρφωμα του πατέρα του όταν εκείνος αγωνιζόταν για τους Κινγκς.

Από τον πατέρα στον γιο, σαν να μην πέρασε μια μέρα;