Το ξύλο της… αρκούδας που έπεσε στο Ντιτρόιτ τον Νοέμβριο του 2004, καταδίκασε ένα ολόκληρο franchise και άλλαξε το NBA μια για πάντα.
Είναι τόσο μεγάλη η δεξαμενή, η πληροφορία και τα διαθέσιμα μέσα αναγωγής σε αυτά – στις μέρες μας – που δεν χρειάζονται και τόσο τρανταχτές αφορμές δα για να «βουτήξουμε» στο παρελθόν και τις αναμνήσεις του.
Ξημερώματα Σαββάτου(28/12) στο Φοίνιξ των Ηνωμένων Πολιτειών και βγήκε το… γιουγκοσλάβικο μέσα από τον Νούρκιτς. Ο σαφώς πιο μικροκαμωμένος Μάρσαλ των Μάβερικς δεν κόλλωσε και έπεσαν μερικές ψηλές. Με την επέμβαση των ψυχραιμότερων, η γενικευμένη σύρραξη αποφεύχθηκε νωρίς και γρήγορα με τους πρωταγωνιστές της κοιτίδας έντασης, να αποβάλλονται. Μαζί με αυτούς και ο Πι Τζέι Γουάσινγκτον που βρήκε την ευκαιρία να σπρώξει τον Βόσνιο σέντερ.
Καμία σχέση με ό,τι συνέβη περίπου 20 χρόνια πίσω στης μακράν της δεύτερης πιο επικής σκηνής που έχει λάβει χώρα. Περιστατικό που άλλαξε τον ρου της ιστορίας ενός ολόκληρου franchise που ακόμα παλεύει να απεμπλακεί από τις σκιές του και κυρίως τη φύση της κορυφαίας λίγκας του πλανήτη. Τόσο πολύ που έγινε μέχρι και ταινία στο Netflix.
«Malice at the Palace» ή αλλιώς ο πιο επικός καβγάς στο σπίτι! Το ξύλο βγήκε από το NBA.
Ένα μπουκάλι σε ρόλο.. σπίρτου
Το ημερολόγιο καρφιτσωμένο στην 19η Νοεμβρίου του 2004. Τόπος το εμβληματικό και θρυλικό – όπως το ξύλο που έπεσε – Palace of Auburn Hills του Ντιτρόιτ.
Ένα σκηνικό που δεν θυμίζει σε τίποτα το σημερινό NBA. Περισσότερο σε κάποιο ντέρμπι με βαθιά αντιπαλότητα στην «θερμοκέφαλη» ενίοτε Ευρώπη παραπέμπει.
Οι Bad Boys Πίστονς είχαν διατηρήσει τη φήμη που έσερναν από τα χρόνια του Μάικλ Τζόρνταν (όταν και κατέκτησαν και τα δύο πρωταθλήματα το 1989 και το 1990), αν και κάπως εκσυγχρονισμένοι. Πιο πολιτισμένοι. Ένα NBA που γαλουχήθηκε στα… νταϊλίκια και τα σκληρά φάουλ με τα σημερινά να μοιάζουν με… χάδι συγκριτικά με ό,τι συνέβαινε στα 80’s και 90’s.
Λίγους μήνες αφότου οι Πίστονς είχαν «καθαρίσει» τους Λέικερς στους Τελικούς, οι Πέισερς επισκέφθηκαν το «σπίτι» των πρωταθλητών ως επίδοξοι τέτοιοι. Η Ιντιάνα είχε φτιάξει την εποχή εκείνη (2003-05) την κορυφαία ίσως ομάδα στην μετά δυναστεία των 70’s εποχή, στη… δύση της υπέρλαμπρης καριέρας του Ρέτζι Μίλερ.
Και τα όσα συνέβησαν στο «Palace» του Ντιτρόιτ εκείνη τη νύχτα του Νοέμβρη, τους στοιχειώνουν ακόμα. Κρίνοντας ως μετά Χριστόν Προφήτες.
Η βραδιά κυλούσε ιδανικά για τους Πέισερς που όδευαν πρόσω ολοταχώς για ένα άνετο «διπλό» κόντρα στην ομάδα που τους έκοψε στους Τελικούς της περιφέρειας, τη φόρα λίγους μήνες πίσω. Ο φωτεινός πίνακας έγραφε 97-82 και η Ιντιάνα πήγαινε για μία μεγάλη νίκη. Αλλά, αλλά.
Το «κτήνος» Μπεν Γουάλας, ο κορυφαίος undrafted διαχρονικά στο NBA, δεν χάρηκε και ιδιαίτερα από την… παρέλαση των Πέισερς στο «σπίτι» του. Ένα κάπως – λέμε τώρα – σκληρό φάουλ του Ρον Αρτέστ (πλέον Σάντιφορντ-Αρτέστ) αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Τον εξόργισε. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ιστορία.
Ο Γουάλας έσπρωξε τον Άρτεστ και η φυτιλιά είχε ανάψει. Διαχρονική θέση στο περιστατικό έχει η φράση του Μάικ Μπριν, φωνής του NBA που φανερώνει περίτρανα και το σκηνικό. «Artest has a very scary look on his face». Ο Γουάλας ήταν έξω φρενών, οι παίκτες για την ώρα αναλλώνονταν σε κοκορομαχίες. Αμ δεν έμειναν εκεί. Ενώ τα πνεύματα ήταν ακόμα σε ένταση και ο Τζάκσον προσπαθούσε να υπερασπιστεί και εκείνος τον συμπαίκτη του, έχοντας μπει στη μέση, ένα ποτήρι με υγρό εκτοξεύτηκε στην πλάτη του «Ρον Ρον». Και… μπουμ!
Ο ίδιος κινήθηκε απειλητικά προς την κερκίδα για να βρει εκείνον που το πέταξε και του όρμησε με μανία. Το απόλυτο χάος, το ξύλο έπεφτε σωρρηδόν και ενώ απέμεναν 45.9”. Μπουκέτα, κλωτσιές. Ο κακός χαμός. Στο πλάι του «τρελαμένου» Άρτεστ και ο Στέφεν Τζάκσον που έριξε δεξί κροσέ με τα… όλα, σαν πυγμάχος, σε οπαδό. Η απόλυτη παράνοια στο «Palace» που έβραζε.
Ακολούθησαν δευερόλεπτα απόλυτης τρέλας. Αναμπομπούλα στις κερκίδες, γονείς να προσπαθούν να διαφυλάξουν τα παιδιά τους από τις σκληρές εικόνες, σκισμένες φανέλες. Η αποστολή των Πέισερς φυγαδεύτηκε στα αποδυτήρια εν μέσω γεμάτων ποτηριών σε μια βραδιά που έχει μείνει στην ιστορία των καυγάδων, βρισκόμενη στο πάνθεον φυσικά. Ο Ρέτζι Μίλερ με κοστούμι να προσπαθεί να ηρεμήσει τους πάντες. Το κακό όμως είχε γίνει. Μία… τρέλα που αποτέλεσε την αφορμή στον Ντέιβιντ Στερν και το NBA να αλλάξει τα πράγματα.
Εκείνη η νύχτα στο Ντιτρόιτ ήταν το τέλος της σκληράδας. Των «καλύτερων χρόνων» του NBA, της φασαρίας, των μεθυσμένων στις κερκίδες. Το ποσοστό στο επιτρεπόμενο αλκοόλ των θεατών μειώθηκε, μπήκαν προστατευτικά. Ένα σκηνικό πέντε λεπτών άλλαξε μια για πάντα το NBA που διαφοροποίησε τις ποινές, τις αυστηροποίησε και έγινε… μπαμπούλας για να αποφευχθούν τέτοιες συρράξεις και στο μέλλον.
Η αμερικανική λίγκα τιμώρησε σκληρά τον Άρτεστ που τόλμησε να επιτεθεί σε οπαδό. Τιμωρίες όμως δεν δόθηκαν μόνο από τη διοργάνωση αλλά και από πολιτικό δικαστήριο.
Ο «μαινόμενος ταύρος Ρον Ρον» έχασε όλη τη σεζόν και κλήθηκε να πληρώσει 4.995.000 δολάρια. Εκτός για 30 ματς και με πρόστιμο 1.700.000 τιμωρήθηκε ο Τζάκσον. Βαθιά το χέρι στην τσέπη (4.110.000) αναγκάστηκε να βάλει και ο Ζερμέν Ο’Νιλ της Ιντιάνα που έχασε και 15 αγώνες.
Αντίθετα εκείνος που άναψε τη… φωτιά, Μπεν Γουάλας τη γλύτωσε με έξι ματς και 400 χιλιάδες δολάρια. Μερικοί από όσους περιλάμβανε το… κατηγορητήριο του NBA.
Μια βραδιά που κατέστρεψε τους Πέισερς που είχαν φτιαχτεί για μεγάλα πράγματα και άγγιξε την μετέπειτα πορεία του franchise.
Κάπως έτσι και με τις ευλογίες του κομμισάριου, το άθλημα των ακραιών πολλές φορές επαφών και του ξύλου για να βάλεις καλάθι αφού έπρεπε να… ματώσεις μπαίνοντας στο ζωγραφιστό, έγινε στην αντίπερα όχθη light αφού οι τιμωρίες έγιναν απαγορευτικές για τσαμπουκάδες.
