Αν το μπασκετικό ταλέντο είχε soundtrack, ο Μπράντον Ρόι θα ήταν το πιο κολλητικό hit. Ένας pure scorer με skills που έκαναν ακόμα και τους αμυντικούς εφιάλτες να ξυπνάνε με κρύο ιδρώτα!
Ο Ρόι ήταν το ανθρώπινο cheat code – έκανε το μπάσκετ να φαίνεται τόσο φυσικό όσο το να… ανασαίνεις. Ένας «three-level killer» πριν το NBA γεμίσει με σουτέρ.
Πώς να τον σταματήσεις; Θα σε χτυπήσει με step-back τρίποντο που σε αφήνει να κοιτάς τον πίνακα σαν χαμένος. Θα σε διαλύσει με crafty drives που θυμίζουν χορογραφία από streetball. Και το mid-range του; Dagger, καθαρό και κοφτερό σαν… μαχαίρι!
Αλλά το μεγαλύτερο fadeaway της καριέρας του ήταν απέναντι στα ίδια του τα γόνατα. Σαν να παίζεις στο 2K με low stamina και τα sliders κατεβασμένα. Μηνίσκοι, χόνδροι, χειρουργεία… replay στο ίδιο τραγικό highlight. Όμως ο Ρόι δεν σταμάτησε ποτέ. Γιατί οι αληθινοί scorers δεν ξεχνούν ποτέ πώς να σκοράρουν.
Έγινε Draft στο Νο. 6 το 2006 από τους Μπλέιζερς και κατευθείαν έγινε ο αγαπημένος franchise player. 18.8 πόντοι, 4.3 ριμπάουντ, 4.7 ασίστ ανά αγώνα σε πέντε σεζόν. Τρεις φορές All-Star, δύο θέσεις σε All-NBA Teams. Κι όλα αυτά με γόνατα πιο φθαρμένα κι από… vintage sneakers!
Το παιχνίδι του ήταν τόσο smooth όσο το crossover του Κάϊρί και τόσο clutch όσο το fadeaway του «MJ». 52 πόντοι κόντρα στους Σανς; Εκείνο το come-back από το -18 απέναντι στους Μαβς στα playoffs του 2011; Σαν να πατάς «God Mode» και να παίζεις χωρίς αντίπαλο.
Κι όταν ο Κόμπι, το απόλυτο killer mentality, λέει ότι ο Ρόι ήταν ο πιο δύσκολος που αντιμετώπισε; Αυτό δεν είναι απλά κομπλιμέντο, είναι Hall of Fame status. «Ρόι, 365 μέρες το χρόνο, 7 μέρες την εβδομάδα. Δεν είχε αδυναμίες.» Όταν ο «Mamba» σου δίνει σεβασμό, το παιχνίδι απλά υποκλίνεται.
Και τι να πούμε για τον Ρον Άρτεστ; Το σκυλί της άμυνας που δήλωσε πως ο Μπράντον ήταν «ο καλύτερος που είχε παίξει ποτέ». Walking bucket, με range που έκανε τους αντιπάλους να μετανιώνουν που πήγαν για closeout.
Το «What-If» του B-Roy είναι από τα πιο θρυλικά στην ιστορία. Ένας closer με potential να γράψει χρυσές σελίδες. Σκέψου τον prime Ρόι δίπλα στον Λίλαρντ. Pick-and-roll πανδαισία, τρίποντα που σκάνε σαν δυναμίτες, backcourt πιο «καυτό» κι από… λάβα!
Αλλά αντί για δαχτυλίδια και Larry O’Briens, μείναμε με αναμνήσεις. Highlight reels που ακόμα βάζουν φωτιά στο YouTube. Ο Ρόι μπορεί να μην έπαιξε όσο έπρεπε, αλλά το legacy του είναι σαν deep three που ακόμα δεν έχει βρει στεφάνι.
Γιατί, τελικά, η ιδιοφυΐα δεν μετριέται σε χρόνια, αλλά σε στιγμές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι , «Τι θα γινόταν αν;».
