Στην επαναστατική προκύρηξη που κυκλοφόρησε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας τον χειμώνα του 1821 και λίγο πριν την εκκίνηση του αγώνα στην Ελλάδα για την απελευθέρωσή της, έγραφε μεταξύ άλλων «μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Με τον δικό του, ξεχωριστό αλλά πάντα συνεπή τρόπο, αυτό πράττει και ο Τόρνικε Σενγκέλια δύο αιώνες αργότερα.
Τι κι αν είναι ο σούπερ σταρ της Εθνικής του ομάδας, τι κι αν οι περισσότεροι Ευρωλιγκάτοι απολαμβάνουν μερικές μέρες ρεπό για να αποφορτιστούν από τα συνεχή ταξίδια και το επιβαρυμένο αγωνιστικό πρόγραμμα, ο «Τόκο» έκανε για μία ακόμα φορά, αυτό που γνωρίζει πάρα πολύ καλά.
Διήνυσε ολόκληρη την Ευρώπη στο πλάτος της, για να βρεθεί το μεσημέρι της πρεμιέρας της Εθνικής Γεωργίας, στο πλευρό του συνόλου του πληθωρικού Αλεξάνταρ Τζίκιτς. Να ηγηθεί της προσπάθειας των Γεωργιανών στην Τιφλίδα με την Ουκρανία, παρότι αυτή δεν εξελίχθηκε όπως περίμεναν (79-90 ήττα).
Για να παραστεί στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι του φίλου και συμπατριώτη του, Γκιόργκι Σερμαντίνι με το εθνόσημο, ο οποίος βραβεύτηκε από την Ομοσπονδία της Γεωργίας για την τεράσια και αμέριση προσφορά του όλα αυτά τα χρόνια με 202 παρουσίες.
Είναι ο αρχηγός, το σύμβολο. Το παράδειγμα, που αφήνει στην άκρη τον πόνο και τις ιατρικές συμβουλές για να παίξει για την πατρίδα του. Για άλλους θα ήταν Οδύσσεια, για τον ίδιο όμως χρέος και μοναδική επιλογή.
Κάτι λιγότερο από 24 ώρες αφού συνέβαλε τα μέγιστα (15π., 6 ριμπ. σε 21′) για να πετύχει ο Τσάβι Πασκουάλ την δεύτερη του εντός έδρας νίκη στην επιστροφή του στον πάγκο της Μπαρτσελόνα (88-78 επί της Βιλερμπάν), μπήκε ξανά στο παρκέ φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο αυτή τη φορά. Το είχε ξεκαθαρίσει άλλωστε στους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα που τον προσέγγισαν.
«Η εθνική ομάδα είναι η πρώτη μου αγάπη και κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να παίξω γι’ αυτήν, το παιδί μέσα μου ξυπνάει», είχε δηλώσει πριν από μερικούς μήνες στην Mundo Deportivo.
Τι είναι αυτό που μεσολάβησε; Αφού τελείωσε τις υποχρεώσεις του με τους «Μπλαουγκράντα», έκανε ντους, άλλαξε και γύρισε στο σπίτι του περίπου κατά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης (26/11) προς Πέμπτη (27/11).
Εφαγε το βραδινό του, προσπάθησε να ξαπλώσει και να κοιμηθεί όσο προλάβαινε αφού στις οκτώ το πρωί, αναχωρούσε το αεροπλάνο από τη Βαρκελώνη με απευθείας πτήση στην Τιφλίδα. Ο Σενγκέλια έφτασε γύρω στις 4 το απόγευμα τοπική ώρα στο αεροδρόμιο και από εκεί κατευθύνθηκε στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή της Εθνικής Γεωργίας. Πρόλαβε δεν πρόλαβε το μίτινγκ της τελευταίας στιγμής πριν την πρεμιέρα με την Ουκρανία και μπήκε στο λεοφωρείο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος για το γήπεδο που διεξήχθη η αναμέτρηση.
Σε αυτήν αγωνίστηκε γεμάτα 30′ μετρώντας 17 πόντους, έξι ριμπάουντ και 4 ασίστ, ασχέτως αν η υπερπροσπάθειά του δεν έφτανε στην Εθνική Γεωργίας που είχε για πρώτο σκόρερ τον Ντούντα Σανάτζε με 22 πόντους.
Αν ψάχνει κανείς για τον μεγαλύτερο αθλητή-στρατιώτη του εθνόσημου σε αυτό το επίπεδο, η απάντηση είναι εύκολη. Τόκο Σενγκέλια, πανταχού παρών (και τα πάντα πληρών) για τους Γεωργιανούς που τον λατρέυουν. Και πως να μην το κάνουν άλλωστε;
