Looser, αποτυχημένος, προπονητής με ταβάνι, στοιχειωμένοι ημιτελικοί. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έσυρε μαζί του στην Αραβία μπόλικη, αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα από όσους εύκολα κρίνουν. Ως μετά Χριστόν Προφήτες που περιμένουν στη γωνία.
Ένα νόμισμα με δύο όψεις. Αφενός η μία πλευρά της συνέπειας. Σχεδόν απ’ όταν αποφάσισε ο Σάρας να βγάλει από πάνω του την αθλητική περιβολή με την οποία «ζωγράφιζε» η μπασκετική του ευφυία και φόρεσε κοστούμι, η παρουσία εκεί που κρίνονται οι τίτλοι είναι δεδομένη. Σερί παρουσίες στο Final Four ανεξαρτήτως βαθμού δυσκολίας. Από τη Ζαλγκίρις που «τρύπησε» το ταβάνι της, μέχρι την ακριβή Μπαρτσελόνα με το ‘πρέπει’ και την Φενέρμπαχτσε που… ίσιωσε πέρυσι τον χειμώνα παρότι την ανέλαβε μεσούσης της σεζόν.
Από την άλλη όμως, η κούπα δεν ερχόταν. Η δουλειά έμενε στη μέση και τα… σύννεφα τον ακολουθούσαν. «Καταδικασμένος» Γιασικεβίτσιους, που δεν έχει τίποτα και σε κανέναν να αποδείξει για την μπασκετική του αξία, να πρέπει να αποτάξει αυτό το πέπλο. Να βγάλει τον μανδία από πάνω του. Ένα σαραντάλεπτο απέχει από το να κάνει τις «κακές γλώσσες» μια για πάντα να σωπάσουν.
Είναι εμφανής διά γυμνού οφθαλμού η αλλαγή στον πρώτο αντιμετώπισης της εκάστοτε συνθήκης. Το παραδέχεται τόσο ο ίδιος όσο και οι παίκτες του, ότι έχει αλλάξει τρόπο σκέψης από το καλοκαίρι και έπειτα. Και τούτο δεν προέκυψε διά μαγείας. Υπάρχει εξήγηση απτή και το Ole.gr έχει το ρεπορτάζ.
«Προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου. Δεν μπορώ να υποκριθώ ηρεμία ή νεύρα. Δεν ξέρω αν είμαι πιο ήρεμος. Είμαι ο εαυτός μου. Αυτό ζητάω από τους παίκτες, να είναι ο εαυτός τους και να μην αλλάξουν λόγω της περίστασης. Συνεχίστε ότι σας έφερε εδώ. Είμαι ο εαυτός μου», απάντησε ο ίδιος σχετικά στη συνέντευξη Τύπου του τελικού της Euroleague από την Etihad Arena. Εκεί όπου μαζί με τον Σπανούλη, έκανε το πάνελ να γελάσει με ατάκες για τον Ζοτς. Ο Ομπράντοβιτς είναι η κοινή συνισταμένη. Ο λόγος που… φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς.
Το περασμένο καλοκαίρι, ο εθισμένος με την λεπτομέρεια σε βαθμό εμμονής Γιασικεβίτσιους με τις πολύ μεγάλες απαιτήσεις από τους παίκτες του, άκουσε τον «δάσκαλό» του Ομπράντοβιτς, ο οποίος και εκείνος με τη σειρά του έχει αφήσει πανίσχυρο στίγμα στην Πόλη και την Φενέρ.
Λάτρης της προπόνησης και των πολλών συστημάτων, γνωστός για τη… συγκεντρωτική του φύση ο Γιασικεβίτσιους. Μέχρι πρότινος ήθελε να τα ελέγχει όλα. Το μπάσκετμπολ όμως εξελίσσεται, το πρόγραμμα γίνεται όλο και πιο σφιχτό. Ο χρόνος για προπονήσεις και συνεπώς αφομοίωση στο βαθμό που ήθελε από τους παίκτες του, ελαττώνεται. Και θα ελαττωθεί ακόμα περισσότερο από του χρόνου με τις ομάδες να αυξάνονται. Όπως και τις «διαβολοβδομάδες».
Και κάπου εκεί μπαίνει ο Ζοτς στο κάδρο. Οι δυο τους, είχαν αρκετές συζητήσεις κατά τη διάρκεια της post season για το πως θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα και πιο αποδοτικά ο Σάρας. Και μέσα από αυτές, κατανόησε και συνειδητοποίησε την ανάγκη για μεγαλύτερες ελευθερίες στους παίκτες του. Το πλάνο έχει τη δική του φυσικά σημασία και δη στο μπάσκετ, όμως χωρίς την ψυχολογία από δίπλα, δύσκολα μακροημερεύει.
Ο φωνακλάς Γιασικεβίτσιους, πείστηκε – για το καλό όλων – να πάψει τη διαρκή πίεση προς τους αθλητές του για την επίτευξη του τέλειου. Να τους δώσει, σε ένα βαθμό, το ελέυθερο να λειτουργήσουν και με το ένστικτο. Κάτι που ο «παλιός» Γιασικεβίτσιους, δύσκολα θα αποδεχόταν.
Στο φινάλε έβγαλε κάτι από τον… τσιτωμένο εαυτό του, βλέποντας τον Παναθηναϊκό να αντιδρά. Για την ακρίβεια να μην παραιτείται. Η διαφορετική προσέγγιση όμως καθόλου τη διάρκεια της σεζόν και τα μεγάλα σουτ του ΜακΚόλουμ στο κρίσιμο σημείο, τον «ξελάσπωσαν». Τόσο εκείνον όσο και την Φενέρμπαχτσε.
Τα αποτελέσματα εμφανή και τρανά. Ο Γιασικεβίτσιους έδεσε… κόμπο την πρώην ομάδα του, τον Παναθηναϊκό, έμαθε από αυτά που τον καταδίκασαν στο παρελθόν, εκείνον και τις ομάδες του. Η γλώσσα του σώματος λέει πολλά και δεν χωράει αμφιβολία πως ο Λιθουανός έχει ηρεμήσει. Ούτως ή άλλως ατακαδόρος εκτός παρκέ. Ευεργετικές οι κουβέντες με τον Ομπράντοβιτς.
