Αρτίστας (ο/η) κλειτικό ουσιαστικό, δανειζόμενο από το ιταλικό artista. Καλλιτέχνης συνήθως του μουσικού θέατρου. Ή και όχι για όσους βλέπουν out of the box.
Υπάρχουν πολλών λογιών αθλητές που διακρίνονται και κάνουν καριέρα στο εκάστοτε σπορ που έχουν διαλέξει. Άλλοι που το ίδιο το άθλημα τους έχει επιλέξει. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών έχουν διευρύνει τους ορίζοντές τους και έχουν βελτιώσει το παιχνίδι τους στο πέρασμα των χρόνων, στηριζόμενοι στη σωματική τους διάπλαση ή κάποιο άλλο δυνατό – καθαρά αγωνιστικό τους – χαρτί. Παγιδευμένοι στα «κουτάκια» τους, χωρίς αυτό να είναι απαραιτήτως κακό.
Υπάρχουν και λιγοστοί, μετρημένοι στα δάχτυλα που το μπάσκετ τουλάχιστον, περί ου ο λόγος, το αντιλαμβάνονται κάπως διαφορετικά. Πιο ελευθέρα, έξω από στεγανά. Σαν να ασκούν κάποιας μορφής τέχνη.
Ένας από εκείνους, από τους πρώτους που έρχεται στο μυαλό αυθόρμητα αναφερόμενοι στη σύγχρονη ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ, είναι δίχως αμφιβολία ο Σέρχι Ροντρίγκεθ.
Ένας πολυμήχανος γκαρντ, ο οποίος έπειτα από 14 ολόκληρα χρόνια καλαισθησίας στα παρκέ της Euroleague, έξω από χρωματισμούς, αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να πει αντίο αφήνοντας τα βίντεο να μιλούν για αυτόν.
Ένας αρτίστας που γνώριζε όσο λίγοι που έχουν περιεργαστεί την «πορτοκαλί θεά», πως πρέπει να τη χειριστεί. Η ικανότητά του να κάνει τους συμπαίκτες του χαρούμενους, σχεδόν μονάκριβη. Από εκτέλεση δεν πήγαινε πίσω, κάθε άλλο. Ο Σέρχι πρόσδισε πέρα από “φαιά ουσία” και θέαμα.
Ο “Τσάτσο” ήταν τρεις φορές πρωταθλητής Ευρώπης, MVP της διοργάνωσης το 2014 και μέλος φυσικά της καλύτερης πεντάδας τη χρονιά εκείνη. Το όνομα του βρέθηκε στην 2η καλύτερη πεντάδα το 2018 ενώ κατέκτησε και σωρεία εγχώριων τροπαίων στις ομάδες που αγωνίστηκε. Πάντοτε στην ελίτ.
Πέρα από τα απτά όμως, ο Σέρχι Ροντρίγκεθ που έβαλε τίτλους τέλους σε μια μακρά καριέρα δύο γεμάτων δεκαετιών και δοξάστηκε στο «Mediolanum» την Πέμπρη 7/11, ήταν «μάγος». Ένας απρόβλεπτος, εγκεφαλικός παίκτης που δεν ήξερες από που θα στην φέρει. Ακόμα κι αν καταλάβαινες, είχε τη δυνατότητα να ελλιχθεί, να γλιστρήσει και να βρει τη λύση. Ένας από εκείνους που θα λείψουν πολύ στο άθλημα για τη διαφορετικότητα που το αντιλαμβανόταν.
Δεύτερος πασέρ της διοργάνωσης με 1874 (!) ασίστ συνολικά με τις φανέλες των Εστουδιάντες, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Αρμάνι Μιλάνο.
Ο Σέρχι Ροντρίγκεθ ήταν μίας διαφορετικής «πάστας» αθλητής, μίας πιο εκλεπτυσμένης. Ένας από τους «τρεις σωματοφύλακες» των Μαδριλένων μαζί με Γιουλ και Ροντρίγκεθ που έφυγαν και η «Βασίλισσα» παραπαίει. Το γήρας βλέπετε κανείς δεν το νίκησε σε διάρκεια.
Η Euroleague ετοίμασε ένα υπέροχο αφιερωματικό βίντεο, ως ελάχιστο φόρο θαυμασμού στα όσα προσέφερε στη διοργάνωση όλα αυτά τα χρόνια.
Σχεδόν έντεκα λεπτά υπενθύμισης του χαρίσματός του να βρίσκει τον εκάστοτε συμπαίκτη του την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο και δη με τρόπο θεαματικό, έξω από τα συνηθισμένα. Μία αλληλουχία εικόνων και κλιπ για τον «Τσάτσο» που αγάπησε κάθε αγνός φίλαθλος. Που τον γοήτευσε. Γιατί ο Σέρχι Ροντρίγκεθ δεν ήταν συνηθισμένος και το έδειχνε μέχρι και ως όταν έπνεε τα επαγγελματικά του λοίσθια. Έφυγε βρισκόμενος στο πάνθεον, εκεί που πάντα θα ανήκει. Gracias Sergi…
