«Και τώρα είσαι έτοιμη για τον χορό!» είπε χαρούμενη η καλοκάγαθη νεράιδα. «Αλλά πρόσεξε!» την προειδοποίησε. «Πρέπει να φύγεις πριν από τα μεσάνυχτα, γιατί τότε τα μάγια θα λυθούν. Η άμαξα θα γίνει ξανά κολοκύθα και τα ρούχα σου κουρέλια!». Το παραμύθι γνωστό και αγαπημένο, έχει αναθρέψει γεννιές και γεννιές με τις διάφορες παραλλαγές του.
Η περίοδος χάριτος πέρασε, μαζί και τα μεσάνυχτα. Περασμένες δώδεκα και η άμαξα δεν έγινε κολοκύθα, το φόρεμα κράτησε τη λάμψη του και τα πανέμορφα και λυγερόκορμα άλογα δεν μετατράπηκαν εκ νέου σε ποντίκια του αγρού.
Η Παρί συνεχίζει να ονειρεύεται. Με το δικό της ιδιότυπο τρόπο παιχνιδιού, με τον τσαμπουκά και το my way της. Μετά το πέρας των 9 πρώτων αγωνιστικών, η ομάδα της κατάφωτης πρωτεύουσας της δυτικής Ευρώπης φιγουράρει στο Top-6 της βαθμολογίας με ρεκόρ 6-3. Ό,τι και οι «αιώνιοι», η Ζαλγκίρις και η Μπάγερν. Ποιος να το περίμενε.
Η «Cinderella» από σάκος του μποξ όπως περίμεναν πολλοί, έχει κερδίσει την καρδιά και το μυαλό των μπασκετόφιλων της «γηραιάς ηπείρου» λόγω του μαχητικού χαρακτήρα της και της νέας πνοής που προάγει. Το «φρέσκο» απέναντι στο μερικές φορές σκεπτώμενο και άλλοτε παρωχημένο. «Ο παλιός είναι αλλιώς αλλά και ο νέος είναι ωραίος» έτσι δεν είναι;
My way
«Προγραμμάτισα κάθε χαρτογραφημένη διαδρομή, κάθε βήμα με προσοχή κατά μήκος της παρόδου. Κι ακόμα, πολύ περισσότερα απ’ αυτό, το έκανα με τον τρόπο μου» ερμήνευε κάποτε ο Φρανκ Σινάτρα. Με τον τρόπο της παίζει και επιδιώκει να επιβιώσει ανάμεσα στα θεριά, κι όπου τη βγάλει, η Παρί του Τιάγκο Σπλίτερ.
«Ήταν ασυνήθιστο ό,τι έγινε, πρώτη φορά βλέπω τέτοιο στυλ μπάσκετ στην Euroleague» δήλωνε ο κάπως έκπληκτος Εργκίν Αταμάν μετά τη νίκη δήλωση της Παρί επί του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού. Όπως με το στόμα ανοιχτό έχει αφήσει όλη τη «γηραιά ήπειρο». Και να σκεφτεί κανείς ότι έχασε τον προπονητή της (Ισάλο) λίγο διάστημα πριν το τζάμπολ και ανέλαβε ο πρωτάρης head coach Τιάγκο Σπλίτερ. Με ρόστερ που δεν επάνδρωσε και λιγοστή εμπειρία (το ρόστερ, όχι ο Σπλίτερ) από τη διοργάνωση. Αλλά…
- Δεύτερη σε κατοχές ομάδα με 72.2 μετά την Άλμπα που έχει τη δική της θεωρία χωρίς βαθμολογικές σκοπιμότητες
- Τέταρτη στα ριμπάουντ (36 ανά ματς), παραχωρώντας βέβαια και τα περισσότερα στον αντίπαλο (40.1). Όλα τα παραπάνω σε ένα ρόστερ βραχύσωμων με τα δύο βασικά της γκαρντ να βλέπουν τον κόσμο από το 1,75μ. και τα 1,85μ. και τον βασικό της σέντερ (Κεβάριους Χέιζ) να αρριθμεί σκάρτα 2.06 εκατοστά.
- Δεύτερη καλύτερη σε λάθη παρά το υψηλό της τέμπο και τις αρκετές κατοχές (97.1 μ.ο) με μόλις 14.2 ανά ματς.
- Η ομάδα με τις περισσότερες εντός πεδιάς προσπάθειες (67 κατά μέσο όρο ανά ματς).
- Δεύτερη σε PnR του χειριστή με 21.8% των επιθέσεών της.
- Φυσικά πρώτη – με διαφορά – στο τρανζίσιον με 13% των plays της.
Το απρόβλεπτο άναρχο μπάσκετ της Παρί δημιουργεί πολλά πρόβλήματα σε στημένες ομάδες καθώς παίζει στον ίδιο ρυθμό και τα 40′. Αυξομοιώσεις στο ταλαντούχο στην περιφειακή του γραμμή, σύνολο του άλλοτε σταρ της Μπασκόνια, όπως και να την έλεγαν ανά τα χρόνια, δεν υπάρχουν.
Αφού πήρε την κρύαδα στα πρώτα δυο ματς τα οποία έχασε μέσα από τα χέρια της (Ερ. Αστέρας και Βίρτους) παρότι θα μπορούσε να τα είχε πάρει, η Παρί βρήκε τον τρόπο με εξαίρεση τη ΜΑΤΣΑΡΑ στο γυάλινο παρκέ του Μονάχου, να παίρνει τα αποτελέσματα μετρώντας μόνο νίκες σε κλειστά παιχνίδια.
Σε ματς με περισσότερες (τεράστιο «διπλό» στο Μονακό με 80-87) ή και λιγότερες (67-65 τη Μπασκόνια στο Παρίσι ή 74-71 την Παρτιζάν εντός έδρας) κατοχές, η Παρί προσαρμόζεται σαν χαμαιλέοντας.
Άπιαστη στο ανοιχτό γήπεδο, αν βρει χώρους σε… σκότωσε. Στο μισό γήπεδο έχει δίχως αμφιβολία τα ζητήματά της και αυτά λόγω χαρακτηριστικών (και αδυναμιών) παικτών της. Όπως για παράδειγμα το μόλις 22% από το τρίποντο του κατά τα άλλα φοβερού και τρομερού ηγέτη της, Τι Τζέι Σορτς. Ή η λιγοστή έως μηδαμινή δημιουργία – εκτός Τι Τζέι Σορτς – αφού μεκρικοί, όπως ο Χίφι, δεν έχουν μάθει να τη δίνουν ούτε από το αριστερό στο δεξί και τούμπαλιν. Μετά βίας όλοι οι υπόλοιποι περνούν τις 7.3 τελικές πάσες που μοιράζει ο «κοντορεβυθούλης» αλλά θαυματουργός MVP του BCL το 2023 και του EuroCup το 2024.
Η απόφαση ή μονόδρομος αν προτιμάται, ελλειμένη. Θα ζήσει ή θα πεθάνει με τον τρόπο της στο ανοιχτό γήπεδο και ούσα απόλυτα εξαρτημένη με την κατάσταση των γκαρντ της. Μοιραία η «σταχτοπούτα» από το Παρίσι με το πέρασμα των αγώνων θα φθαρεί. Ή και όχι συνεχίζοντας να μαγεύει την Ευρώπη!
