Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, προπονητής της Παρτιζάν, μίλησε σε συνέντευξη του στην Mozzartsport για την ζωή του στην Σερβία και την καθημερινότητα με τις προπονήσεις και τους αγώνες. Αναφέρθηκε στις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ του αμερικανικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, καθώς και στις ομάδες που έχει προπονήσει, όπως αυτή του Παναθηναϊκού.
Ο πρώην προπονητής και «θρύλος» των «πράσινων» έχει βρει το νέο του «σπίτι» στο Βελιγράδι, όπου κάθεται τα τελευταία χρόνια στο πάγκο της Παρτιζάν. Με την πρόσφατη ανανέωση του συμβολαίου του δείχνει και έμπρακτα την αγάπη του στην ομάδα, τον κόσμο και τους παίκτες της.
Η καθημερινότητα στην Σερβία και η ζωή στην Παρτίζαν
Φαίνεται κιόλας, πως απολαμβάνει την καθημερινότητα του εκεί και έχει βρει πια τους «τέλειους» για εκείνον ρυθμούς ζωής:
«Προπονούμαστε στις 11 το πρωί. Την προηγούμενη μέρα, συνήθως το βράδυ, ετοιμάζω όλη την προπόνηση για την επόμενη ημέρα. Διαλέγω κάποια παιχνίδια του επόμενου αντιπάλου για να παρακολουθήσω, μελετώ επίσης ένα από τα δικά μας παιχνίδια και μερικές φορές παρακολουθώ λίγο περισσότερο από εμάς. Δεν κοιμάμαι. Οι συνήθειές μου είναι έτσι από τότε που έπαιζα», αναφέρει χαρακτηριστικά για την ρουτίνα του στην πρωτεύουσα της Σερβίας.
«Συνήθως περνάω το βράδυ δουλεύοντας και αναλύοντας και ξεκουράζομαι τουλάχιστον 45 λεπτά το πρωί. Μετά πηγαίνω στο γυμναστήριο. Τελειώνει η προπόνηση, αν κάποιος μείνει λίγο περισσότερο ίσως κρατήσει παραπάνω, αλλά γενικά τελειώνει γύρω στη μία. Στη συνέχεια, προσπαθώ να βρω λίγο ελεύθερο χρόνο για μεσημεριανό με φίλους, να έρθω σπίτι και μετά κάνω ξανά το ίδιο».
NBA VS Euroleague
Όταν ρωτήθηκε για τις διαφορές που υπάρχουν στο μπάσκετ μεταξύ των δύο ηπείρων που χωρίζει ο Ατλαντικός είπε:
«Το format έχει ενδιαφέρον όπως έχει διαμορφωθεί. Από την πλευρά της Παρτίζαν είναι θετικό, γιατί έχουμε μεγάλο αριθμό εισιτηρίων. Ο κόσμος γνωρίζει ότι θα δει και τις 17 ομάδες της Ευρωλίγκας, καθώς και την ABA Liga. Πριν από αυτό, υπήρχαν οι όμιλοι, έτσι μπορείτε να μην έβλεπες τη Ρεάλ για τρία χρόνια. Αυτό το σύστημα διεξαγωγής είναι το καλύτερο επειδή παίζουμε πάντα ενάντια σε όλους. Ο αριθμός των αγώνων αυξάνεται και με αυτήν την έννοια πηγαίνει προς το ΝΒΑ, αλλά η Ευρωλίγκα διοικείται από σοβαρούς και έξυπνους ανθρώπους και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα κάνουν αυτό που φέρνει περισσότερο ενδιαφέρον για τους φιλάθλους.»
Αναφέρθηκε, ακόμα και στην ατμόσφαιρα που υπάρχει στα ευρωπαϊκά γήπεδα και το κλίμα που δημιουργούν οι οπαδοί των ομάδων της «γηραιάς ηπείρου»:
«Δείτε τα γήπεδα σε όλη την Ευρώπη, της Ζάλγκιρις, του Παναθηναϊκού, της Εφές, έχουν όλοι εξαιρετική προσέλευση. Εδώ, κάθε παιχνίδι είναι πραγματικά σημαντικό. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν είναι, δεν μπορείς ότι ‘δεν είχε σημασία που χάσαμε’ Καίγεσαι κάθε στιγμή μέχρι το τέλος. Οι αγώνες της Παρτίζαν ξεπερνούν το αθλητικό κομμάτι. Είναι αληθινοί οπαδοί του μπάσκετ, είναι κάτι εκπληκτικό. Ένα φαινόμενο που έχει ξεπεράσει το ίδιο το παιχνίδι. Η αφοσίωσή τους είναι απίστευτη. Δεν ξέρω καν πόσες φορές να τους ευχαριστήσω, δεν μπορώ καν να εκφράσω αυτήν την ευγνωμοσύνη με λόγια. Οτιδήποτε και να συμβεί είναι πάντα εκεί για να υποστηρίξουν. Η Παρτίζαν είναι σίγουρα νούμερο ένα σε αυτό στην Ευρώπη. Τα δεδομένα είναι τέτοια που είχαμε περισσότερους οπαδούς από όλες τις ομάδες του ΝΒΑ, αλλά δεν μπορούσαμε καν να δημοσιεύσουμε κάποια στοιχεία».
Ο Παναθηναϊκός, η Φενέρμπαχτσε και τα «φλεγόμενα» γήπεδα της Ευρώπης
Ο Ομπράντοβιτς είχε την δυνατότητα στην καριέρα του να βρεθεί στην τεχνική ηγεσία πολλών ιστορικών ομάδων με οπαδούς πιστούς και κοντά στην ομάδα τους, όπως ο Παναθηναικός και η Φενέρμπαχτσε. Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί σε κάθε μια από αυτές είπε:
«Κάθε περιβάλλον είναι ιδιαίτερο. Οι οπαδοί της Φενέρμπαχτσε δημιουργούν την ατμόσφαιρα. Η Φενέρμπαχτσε είναι απίστευτη, γιατί έχει τον μεγαλύτερο αριθμό οπαδών στον κόσμο. Ορισμένα δεδομένα δεν είναι γνωστά και προσεγγίσιμα ακριβώς, αλλά έχουν 25.000.000 με 30.000.000 οπαδούς.
Η Ελλάδα είναι επίσης μεγάλη με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, έχει επίσης συλλόγους από τη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια, συγκρίνετε αυτό με τη Σερβία, η οποία έχει πληθυσμό επτά εκατομμυρίων και ποιος ξέρει αν είμαστε καν σε αυτόν τον αριθμό λόγω όλων όσων μας συμβαίνουν… Ο Θεός να μας βοηθήσει. Ήθελα να επιστρέψω εδώ, προσαρμοζόμουν σε κάθε περιβάλλον και δεν είχα κανένα πρόβλημα πουθενά. Ήταν διαφορετικές κουλτούρες, άνθρωποι, αλλά κάτι μου έκανε κλικ και είπα στον εαυτό μου: Τώρα ή ποτέ»
Η ταύτιση του με τις ομάδες που προπόνησε
Κύριο χαρακτηριστικό του είναι και η ταύτιση που δημιουργείται με τις ομάδες που προπονεί λόγω της χρόνιας παραμονής αλλά και του επιβλητικού αντίκτυπου που έχει η παρουσία του σε αυτές:
«Η ταύτιση με μια ομάδα είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Όπου κι αν δούλευα, συμπεριφέρθηκα έτσι, ειδικά όταν επρόκειτο για την Παρτιζάν. Όταν πήγα στην Μπανταλόνα μετά την Παρτιζάν, σκέφτηκα να μείνω εκεί για το υπόλοιπο της ζωής μου, και έμεινα μόνο έναν χρόνο. Μετά πήγα στη Ρεάλ γνωρίζοντας τι επρόκειτο να γίνει, έμεινα για τρία χρόνια. Στη συνέχεια ήταν η Τρεβίζο, μια από τις πιο οργανωμένες ομάδες της εποχής.»
«Είχα συμβόλαιο για τρία χρόνια, η τρίτη χρονιά είχα εγώ την επιλογή να μείνω ή να φύγω. Βρήκαμε μια κοινή “γλώσσα” με τον Παναθηναϊκό που πριν από μένα δεν είχε προπονητή που έμεινε για περισσότερο από δύο χρόνια. Το ήξερα, γνώριζα τους κινδύνους, αλλά άρχισα να σκέφτομαι… Θα αντέξω όσο μπορώ και κατέληξα να μείνω για 13 χρόνια. Το ίδιο σκεφτόμουν όταν πήγα στη Φενέρμπαχτσε και έμεινα για επτά χρόνια. Γι’ αυτό λέω ότι πάντα προσπαθούσα να ταυτιστώ με το σύλλογο και είμαι χαρούμενος για τις ομάδες με τις οποίες έχω συνεργαστεί. Πάντα ένιωθα αγάπη, ειδικά στον Παναθηναϊκό και στη Φενέρμπαχτσε, αλλά αυτό που βιώνω εδώ είναι κάτι απίστευτο. Δεν έχεις πολλούς παίκτες τώρα που μένουν σε ένα κλαμπ για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι όλες ατομικές αποφάσεις. Επιλέγεις ποια είναιη προτεραιότητά σου στη ζωή».
Τα μεγάλα ονόματα και οι σχέσεις τους
Από τα «χέρια» του πέρασαν πολύ μεγάλα ονόματα και σε αυτό στάθηκε στο κλείσιμο ο Ομπράντοβιτς, τονίζοντας πως αυτό που μένει τελικά είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
«Είμαι πολύ χαρούμενος που είχα την ευκαιρία να προπονήσω τόσους παίκτες. Το πιο σημαντικό είναι οι σχέσεις με τους ανθρώπους. Είμαι σε επαφή με σχεδόν όλους. Όταν βλέπουμε ο ένας τον άλλον, οι αντιδράσεις είναι πολύ συγκεκριμένες, θετικές. Έχουμε επικοινωνία. Είμαι ο πιο ευτυχισμένος που έχω παραμείνει σε άριστες σχέσεις με σχεδόν όλους τους. Όλοι ξέρουν τι μπασκετμπολίστες ήταν και τι ποιότητα είχαν στο παρκέ. Για εμένα σημαίνει περισσότερο με τι είδους ανθρώπους δούλεψα».
