Ο Ολυμπιακός έχει υποδεχθεί στους κόλπους του, μερικούς από τους πιο εκρηκτικούς και εμβληματικούς Αμερικανούς μπασκετμπολίστες που αγωνίστηκαν ποτέ στη «γηραιά ήπειρο». Αυτοί οι προικισμένοι αθλητές, δεν ήρθαν απλώς για να ενισχύσουν την ομάδα, αλλά για να την αλλάξουν. Να τη μεταμορφώσουν σε μια πραγματική υπερδύναμη της Ευρώπης.

Από το μυσταγωγικό ΣΕΦ των… τελετών, μέχρι τα Final Four και τις μεγάλες κατακτήσεις. Ερχόμενοι εκ των ΗΠΑ που άφησαν τη δική τους σφραγίδα, γράφοντας ιστορία και δημιουργώντας μια κληρονομιά που κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ.

Η διαλογή του Ole.gr σε ένα από τα αφιερώματά του για τα 100 χρόνια ζωής του Ολυμπιακού, δεν ήταν και τόσο εύκολη λόγω του πλήθους των σπουδαίων που φόρεσαν τα χρώματα της ομάδας. Μεταξύ αυτών που ξεχώρισαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, ήταν και ο Αλφόνσο Φορντ. Ένας πραγματικός σκόρερ και μαχητής της ζωής, ο οποίος άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στον Ολυμπιακό παρά τη σύντομη παρουσία του στην ομάδα. Στο όνομα του οποίου δίνεται κάθε χρόνο το βραβείο του πρώτου σκόρερ της Euroleague.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτός. Από το πρώτο τρίποντο του Έντι Τζόνσον μέχρι το μπλοκ του Κάιλ Χάινς, από τα τρομερά καλάθια του Ρόι Τάρπλεϊ μέχρι το μαγικό τρεπλ του Ντέιβιντ Ρίβερς, η πορεία αυτών των παικτών ήταν γεμάτη θρίαμβους, συγκινήσεις και αμέτρητες αναμνήσεις.

Αυτή είναι η ιστορία των Αμερικανών Θρύλων του Ολυμπιακού, που έβαλαν το όνομά τους στο πάνθεον του ευρωπαϊκού μπάσκετ και έγιναν «θρυλικές» φιγούρες για το Λιμάνι, όχι μόνο για τα κατορθώματά τους, αλλά και για την ψυχή και το πάθος τους.

Ρόι Τάρπλεϊ (1993-94)

Μια από τις μεγαλύτερες μορφές στην ιστορία του Ολυμπιακού. Από το NBA και τους Ντάλας Μάβερικς, στον Άρη και τελικά στον Θρύλο, ο Τάρπλεϊ ήρθε και κατέκτησε την καρδιά όλων με την τεράστια παρουσία του.

Ηγήθηκε της ομάδας στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου Ελλάδας το 1994 ενώ άγγιξε την κορυφή της Ευρώπης. Κομβικός και άκρως καθοριστικός στην πορεία μέχρι τον τελικό απέναντι στη Μπανταλόνα και την απρόσμενη «στραβή». Οι «ρολές» του κάτω από το καλάθι και οι καθοριστικοί πόντοι του έγραψαν ιστορία, κάνοντάς τον Θρύλο στο ΣΕΦ. Ένας «γίγαντας» που νικήθηκε από τον εαυτό του και τα πάθη του αφού κανένας άλλος δεν μπορούσε να τον νικήσει.

Έντι Τζόνσον (1994-95)

Αν υπήρχε ένας παίκτης που μπορούσε να «εκτοξεύσει» την ομάδα με κάθε τρίποντο και κάθε… κούρσα στο ανοιχτό γήπεδο με κατάληξη «πιρουέτας», αυτός ήταν ο Fast Eddie! Με θητεία σε Σακραμέντο, Φοίνιξ και Σιάτλ, ήρθε στον Ολυμπιακό και έδειξε γιατί ήταν από τους πιο επικίνδυνους σκοπευτές του NBA.

Τα τρίποντά του ήταν βόμβες, και η επιτυχία του Ολυμπιακού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δεν θα ήταν ίδια χωρίς εκείνον. Οι Πειραιώτες έπεσαν όμως σε έναν «τοίχο» που άκουγε στο όνομα Ρεάλ Μαδρίτης και δεν κατέκτησε την EuroLeague στη Σαραγόσα. Όλοι θυμούνται και δικαίως τον Έντι το… πιστόλι, ως έναν από τους καλύτερους ξένους στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Ντέιβιντ Ρίβερς (1995-97, 2000-01)

Ο «ποταμός» του Θρύλου! Ο Ρίβερς είναι συνυφασμένος με την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του Ολυμπιακού, το θρυλικό τρεπλ του 1997.

Οδήγησε τους «ερυθρόλευκους» στην κατάκτηση της EuroLeague, και η ηγετική του παρουσία έφερε το πρώτο ευρωπαϊκό Κύπελλο στην ιστορία του συλλόγου. Η λέξη «θρίαμβος» και το όνομα Ρίβερς είναι άρρηκτα συνδεδεμένες έννοιες!

Μάλιστα στην «Θρυλική» χρονιά του τρεπλ, αναδείχθηκε MVP του Final Four της Ρώμης. Στον τελικό με την Μπαρτσελόνα πέτυχε 26 πόντους, 3 ασίστ, 6 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα.

Τζος Τσίλντρες (2008-10)

Ο «αφάνας» μέλος αυτής της λίστας, όχι κυρίως για αυτά που άφησε ως παρακαταθήκη αλλά για το σούσουρο που έφερε μαζί αλλά και την ευκαιρία που πρόσφερε στο Παρίσι. Ήρθε με μεγάλες προσδοκίες και παρέμεινε ένας καλός και φιλότιμος αθλητής. Αν και τα χρήματα και οι προσδοκίες ήταν πολύ υψηλές, ο Τσίλντρες είχε τις μεγάλες στιγμές του, οδηγώντας την ομάδα στα Final Four (2009, 2010) και κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδας το 2010. Από το δικό του άγγιγμα, ο Ολυμπιακός έβγαλε νοκ-άουτ την Παρτιζάν στον ημιτελικό του 2010 για να παραμείνει φιναλίστ όμως απέναντι στην πολύ ποιοτική Μπαρτσελόνα.

Ήταν σημαντικός στην πορεία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, αλλά δεν δικαιολόγησε τις υψηλές φιλοδοξίες φιλάθλων και διοικούντων γύρω από το όνομά του.

Έισι Λο (2012-14)

Από το Σικάγο στους πρωταθλητές της Ευρώπης! Ο Έισι Λο δεν ήταν μόνο ένας αθλητής, ήταν μια κατηγορία μόνος του! Με τρομερή εμπειρία από το NBA, ο Έισι ήρθε στον Ολυμπιακό μεσούσης της περιόδου και άλλαξε τον ρου της ιστορίας του. Έφερε επιτυχία με τη μορφή δύο back-to-back τίτλων Ευρωλίγκας. Έστω κι αν χρειάστηκε να παίξει με ένα πόδι όπως το 2013 με τη Ρεάλ.

Στην Κωνσταντινούπολη και το Λονδίνο, ο Λο ήταν ο αδιάψευστος X-Factor που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του Πειραιά. Ο τραυματισμός του το 2012 του στέρησε μια πιο λαμπρή συνέχεια, αλλά η κληρονομιά του στον Ολυμπιακό παραμένει ζωντανή!

Κάιλ Χάινς (2011-13)

Ο «γίγαντας» που δεν χρειαζόταν ύψος! Ένας παίκτης που ήρθε σχεδόν ανώνυμος το 2011 και με τη δουλειά του έγραψε ιστορία, κατακτώντας 4 «ιερά δισκοπότηρα» Ευρώπης και αφήνοντας τη σφραγίδα του ως ένας από τους πιο επιτυχημένος Αμερικανούς στην ιστορία της EuroLeague. Μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, εκείνος με τις περισσότερες συμμετοχές στη διοργάνωση.

Ο Κάιλ Χάινς απέδειξε ότι το μέγεθος δεν μετράει, αλλά η ψυχή και η καρδιά κάνουν τη διαφορά. Ηγέτης, μαχητής και νικητής, ο Χάινς δεν θα ξεχαστεί ποτέ από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού.

Αλφόνσο Φορντ (2001-02)

Ένας πραγματικός σκόρερ με καρδιά «χρυσή». Ο Φορντ μπορεί να μην είχε την ευκαιρία να προσφέρει για πολλά χρόνια, αλλά όσα πρόσφερε ήταν… χρυσά (χαραγμένα). Με ένα τρομερό ρεκόρ πόντων και τεράστια επιμονή, άφησε το στίγμα του και στον Ολυμπιακό, αλλά και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Οι 24.8 πόντοι ανά ματς με τα «ερυθρόλευκα» το 2002, καθιστούν τον αείμνηστο Φορντ μια από τις κορυφαίες «καλαθομηχανές» που είδε ποτέ η EuroLeague.

Αυτοί οι Αμερικανοί «ήρωες» του Ολυμπιακού δεν ήρθαν απλώς να παίξουν μπάσκετ. Ήρθαν για να προκαλέσουν… σεισμό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, να γράψουν ιστορία και να αφήσουν μια κληρονομιά.

Αν οι παίκτες αυτοί ήταν απλώς ταλέντα, δεν θα μιλούσαμε ποτέ για τίτλους και στιγμές που άφησαν τους αντιπάλους να κοιτούν απλώς τη σκιά τους. Το ΣΕΦ είχε πάντα το μαγικό ραντεβού με τη μεγαλοπρέπεια και την επίτευξη, και οι Αμερικανοί του Ολυμπιακού, αυτοί οι μπασκετικοί τιτάνες, ήρθαν και το… απογείωσαν!