Την εποχή των back-to-back κατακτήσεων της Euroleague και λίγο αργότερα, ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά του Ολυμπιακού, ήταν η refuse to lose φύση του. Γεγονός που τον συντρόφευε βέβαια, κάτω από ορισμένες συνθήκες (Final-4) και με συγκεκριμένες ομάδες (ΤΣΣΚΑ Μόσχας) και αργότερα. Κάτι που τα τελευταία χρόνια είχε φθίνει.
Κάτι που η δυναμική του μεγάλωσε, όντας μόνιμος πλέον κάτοικος Final-4, κάτι το ελκυστικό μπάσκετ που σε αρκετές των περιπτώσεων έγινε και ολοκληρωτικό κερδίζοντας το χειροκρότημα της Ευρώπης.
Ή και τούμπαλιν η αδυναμία του, και ζήτημα προσώπων, να επιστρέφει από την «κόλαση» όταν όλα μοιάζουν εναντίον του. Εε αυτό το κατάφερε το βράδυ της 16ης του Οκτώβρη στο Βελιγράδι και την γνώριμη μεν αλλά ουδέτερη στην προκειμένη περίπτωση «Χάλα Πιονίρ».
Οι ερυθρόλευκοι βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού απέναντι σε μία ομάδα με άρδην διαφορετικό στυλ μπασκετικά, πιο αδύναμη αλλά πάντα επικίνδυνη Μακάμπι. Οι Ισραηλινοί είχαν «στραπατσαριστεί» λίγες μέρες πριν από την Μπαρτσελόνα, ο εγωισμός τους είχε θιχτεί, βρήκαν τον Ολυμπιακό «ζαλισμένο» αμυντικά και τον έκαναν ό,τι ήθελαν.
Ο Τζέφρι Ντάουντιν Τζούνιορ έμοιαζε με τον Στεφ Κάρι και η Μακάμπι ολόκληρη με τους Μπόστον Σέλτικς. Όλα αυτά μέχρι και 3’22” πριν το τέλος αφού το αφήγημα του αγώνα από εκείνο το σημείο και μετά, άλλαξε τελείως.
Η άμυνα σκλήρυνε και οι Πειραιώτες έμειναν πιστοί στις αρχές τους. Ενδεικτική το εύκολο καλάθι νίκης του Σάσα Βεζένκοφ αφού ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, baller από τα γεννοφάσκια του που κοιτάζει πρώτα το σκορ, τον έβγαλε τετ α τετ. «Έχουμε τις μονάδες που διαθέτουν την ποιότητα για να κάνουν μία τέτοιου είδους ανατροπή», είπε ο Γιώργος Μπαρτζώκας από την flash interview, κρούοντας παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου στους παίκτες του για την άμυνα.
Το 93-81 των τελευταίων 3μιση λεπτών, έγινε 94-95 με το άκουσμα της… χοντρής κυρίας. Μία απόσταση που δεν φαινόταν με τίποτα ικανός να καλύψει ο Ολυμπιακός με την εικόνα – μέχρι τότε – του αγώνα. Οι πρωταγωνιστές όμως είχαν άλλη άποψη.
Ένα αποτέλεσμα που έκρυψε κάτω από το χαλάκι τα ζητήματα ή τα… ξεθύμανε; Αυτό είναι κάτι που ο χρόνος θα δείξει. Το μόνο σίγουρο είναι πως η αίσθηση του «επιτέλους», την οποία είχε ο κόσμος του Ολυμπιακού μετά το τέλος του αγώνα με τη Μακάμπι, δικαίως την είχε. Καθώς είχε πάρα πολλά χρόνια να βιώσει κάτι τέτοιο.
Για την ακρίβεια… αιώνες, αν αναλογιστεί κανείς το πιεσμένο πρόγραμμα και τις πολλές αγωνιστικές υποχρεώσεις των τελευταίων χρόνων. Την τελευταία φορά που η ομάδα του Λιμανιού γύρισε από διψήφια διαφορά σε αγώνα της Euroleague στην τελευταία περίοδο και πρόλαβε το «τρένο», ήταν στον Τελικό της Πόλης.
Όταν ο Βασίλης Σπανούλης και οι πιτσιρικάδες γύρω του, μαζί με τον Γιώργο Πρίντεζη, ολοκλήρωσαν το «θαύμα» από το -19 (53-34 στο 28′) κόντρα σε μία πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Comeback αλλά όχι αντίστοιχου μεγέθους και δυσκολίας σαν κι αυτό στο Βελιγράδι, είχε πετύχει ο Ολυμπιακός για τη Euroleague κόντρα στον Παναθηναϊκό τον Απρίλιο του 2014 (56-62 στο 36′, 68-65 τελικό) και μερικούς μήνες πριν με τη Ζιέλονα Γκόρα και πάλι στο ΣΕΦ.
Το 57-65 στα 3’35” για το φινάλε, έγινε 79-77 χάρις σε… ραψωδία τριπόντων από Πρίντεζη και Σπανούλη. Ο Ολυμπιακός πήγε να κάνει κάτι ανάλογο και την περασμένη αγωνιστική περίοδο απέναντι στην Παρί στην έδρα του.
Η παρέα του Σορτς και του Γουόρντ είχε ξεφύγει με 20 πόντους (60-80) στο 33′, πριν οι «ερυθρόλευκοι» εξαπολύσουν την τελευταία τους αντεπίθεση. Με ένα απίθανο 22-0 προσπέρασαν (82-80) όμως η… θεία δίκη τους τιμώρησε στο φινάλε.
