Η Μονακό άνοιξε για φέτος τον… Ασκό του Αιόλου ενώ πέρυσι τέτοια εποχή, οι ανακατατάξεις ήταν διαρκείς. Σχεδόν εβδομαδιαίο φαινόμενο! Θα ακολουθήσουν κι άλλοι τον Σάσα Ομπράντοβιτς στην ανεργία; Ίδωμεν…
Για την ώρα πάντως ο πάγκος μιας ομάδας – με βλέψεις και φιλοδοξίες μάλιστα – της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης, έμεινε… ορφανός. Στο βωμό του αποτελέσματος και του «πρέπει», οι Μονεγάσκοι δεν συγχώρησαν τον «πηδαλιούχο» του πολυτελούς πλοίου για το «μουδιασμένο» ξεκίνημα (6-4 στη Euroleague, 6-3 στη Γαλλία), πληρώνοντας τελικά το μάρμαρο. Έτσι δεν συμβαίνει συνήθως; Είναι αυτή η άδικη φύση του προπονητή να δέχεται τα πυρά τα ζόρια και λιγοστά εύσημα στις επιτυχίες.
Η εντός έδρας ήττα από τη Λε Μαν για το γαλλικό πρωτάθλημα αποτέλεσε το αποτέλεσμα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ένα «ποτήρι» μισοάδειο όταν ο Ομπράντοβιτς ανέλαβε (ξανά) τη Μονακό στην πρόκληση της Euroleague το 2021, που γέμισε αρκετά.
«Ήρθες στην ομάδα όσο βρισκόταν σε τραγική κατάσταση, με ένα απελπιστικό όραμα και όσο εγώ ήμουν στη χειρότερη εκδοχή του εαυτού μου. Όλα αυτά τα μετέτρεψες σε μια ομάδα που καθιερώθηκε ως Ευρωπαϊκή δύναμη. Από όταν την ανέλαβες την μεταμόρφωσες σε μια ομάδα που ενέπνεε φόβο στους αντιπάλους της και που πολύ λάτρευαν να παρακολουθούν.» Κολακευτικά λόγια του Μάικ Τζέιμς για τον πρώην πλέον προπονητή του.
«Ψωμί και αλάτι» έφαγαν, χτίζοντας μία δυνατή σχέση. Υπό τις οδηγίες του άλλωστε έπαιξε Final Four και αναδείχθηκε MVP o Αμερικανός, πως να το ξεχάσει;
Μία «ηλεκτρική καρέκλα» της Euroleague που βρίσκεται λίγο πριν τη συμπλήρωση του 1/3 του μαραθωνίου της, άδειασε. Και τα ονόματα των επίδοξων μνηστήρων αρχίζουν να ξεπροβάλουν. Οι επιλογές στην αγορά των free agents μετρημένες.
Αν η αντικατάσταση αυτή γινόταν μία εβδομάδα νωρίτερα, πιθανότατα βασικός υποψήφιος για τη θέση θα ήταν ο Δημήτρης Ιτούδης. Έμπειρος, ενεργός στη λίγκα μέχρι και πριν από ένα χρόνο, με μακροσκελές δείγμα σε μεγάλα και ακριβά πρότζεκτ. Η επιλογή του (θα) φάνταζε ιδανική.
Ο Έλληνας ωστόσο… «αν και θα μπορούσα να περιμένω μια προσφορά από μια κορυφαία ομάδα της EuroLeague, επέλεξα, μαζί με τους ιδιοκτήτες της ομάδας, τη διοίκηση, τους παίκτες και τους οπαδούς μας, να μετατρέψω τη Χάποελ Τελ Αβίβ σε κορυφαία ομάδα της EuroLeague». Τάδε έφη.
Ο Βασίλης Σπανούλης αποτελεί ένα ακόμα ελληνικό όνομα που έπαιξε και θα παίξει ανάμεσα στους υποψήφιους. Legend για τη διοργάνωση, νέος, φιλόδοξος, δουλευταράς με εξαιρετικά (λιγοστά) δείγματα γραφής προπονητικά, σε τελείως διαφορετικό βέβαια περιβάλλον. Με αλλιώτικα «ταβάνια».
Η άναληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής ομάδας ωστόσο αποτελούσε όνειρο ζωής για τον «V-Span» όπως είχε δηλώσει και κατά την ανακοίνωσή του ως νέος ομοσπονδιακός προπονητής. Δύσκολα συνεπώς θα μπει σε διαδικασία διττής ενασχόλησης με μία μεγάλη διοργάνωση (EuroBasket 2025 καλώς εχόντων των πραγμάτων) στα προσεχώς.
Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που δεν ψάχτηκε το καλοκαίρι για κάτι στο εξωτερικό αφότου χώρισαν οι δρόμοι του με το Περιστέρι. Ήθελε να μείνει προσηλωμένος στη «γαλανόλευκη», να χτίσει κάτι μαζί της.
Από την άλλη ο Βασίλης Σπανούλης ζει και αναπνέει για το μπάσκετ και τις προκλήσεις, ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο; Πολλώ δε μάλλον με τους Καλάθη, που επιστρέφει στην ενεργό δράση και τον Παπαγιάννη εκεί. Δύσκολο ωστόσο να προχωρήσει μία τέτοια συνεργασία.
Οι παλιές… καραβάνες
Θα δώσουν τα ηνία οι άνθρωποι της Μονακό σε έναν ρούκι ή θα εμπιστευθούν κάποιον με πρότερη εμπειρία; Με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις να τρέχουν και το καλέντάρι να πιέζει, μοιάζει περισσότερο πιθανό πάντως να εμπιστευτούν τις τύχες της σε κάποιον πεπειραμένο.
Δεν υπάρχουν και πολλά τέτοια ελκυστικά ονόματα, γνώστες της ευρωπαϊκής πραγματικότητας που κυκλοφορούν ελεύθεροι. Μάλλον μετρημένες οι επιλογές εκτός κι αν οι Μονεγάσκοι σκιαγραφήσουν κάποιου διαφορετικού ύφους προφίλ του αναμενομένου.
Ο Σέρτζιο Σκαριόλο αποτελεί μία τέτοια περίπτωση. Ο τεχνικός της Εθνικής Ισπανίας με τεράστια εμπειρία στους πάγκους, μέχρι και την περσινή pre season βρισκόταν στο τιμόνι της Βίρτους Μπολόνια πριν τον… αδειάσει.
Από το 1989 στην άκρη του εκάστοτε πάγκου ως πρώτος προπονητής ο Ιταλός τεχνικός, μόνιμη επιλογή των bookers – με χαμηλή μάλιστα απόδοση – όταν η θέση σε κάποιο πάγκο της Euroleague αδειάσει. Μήπως όμως περιμένει και καμιά Ρεάλ αν συνεχίσει έτσι; Λέμε τώρα..
Αντίστοιχη περίπτωση και ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς που δοκίμασε μέχρι και πριν από λίγους μήνες για 4η φορά με την αγαπημένη του Μπασκόνια αλλά δεν του βγήκε.
Ένας «στρατηγός» με περίφημες πρακτικές βέβαια. Θα είχε ενδιαφέρον μία τέτοια συνεργασία με τόσους αστέρες υπό την επίβλεψή του.
Τρίτη (προβλεπόμενη) επιλογή, δίχως έκπληξη ο Βενσάν Κολέ. Ο μέχρι πρότινος ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Γαλλίας βρίσκεται αδιαλείπτως στους πάγκους από το 1998 με ταυτόχρονη παρουσία την τελευταία δεκαπενταετία σε σύλλογο και «τρικολόρ».
Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε όμως και για τον καλύτερα από τον καθένα γνώστη της γαλλικής πραγματικότητας. Χωρίς δουλειά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Κολέ ψάχνει την επόμενη πρόκληση της καριέρας του.
Παρελθόν πέντε σεζόν έχει ο Κολέ στην Euroleague με Λε Μαν (2006-08), Βιλερμπάν (2009-10) και Στρασμπούρ (2013-14, 2015-16). Ποτέ όμως σε ομάδα που διεκδικούσε κάτι στο επίπεδο της ελίτ. Και ο στόχος της φετινής Μονακό είναι μίνιμουμ η επιστροφή στην τετράδα.
Μεταξύ αυτών δεν μπορεί να συμπεριληφθεί ο Άλεξ Μουμπρού που έζησε πέρυσι την εμπειρία με τη Βαλένθια αλλά δεν του επιτρέπει κάτι τέτοιο το συμβόλαιό του με την Εθνική Γερμανίας που θέλει… αποκλειστικότητα. Ο λόγος που δεν συνέχισε και ο Χέρμπερτ στη «Μάνσαφτ».
