Υπάρχουν κάποιες στιγμές στο ποδόσφαιρο, που οι παίκτες πρέπει να ξεπεράσουν πραγματικά τον εαυτό τους. Άλλοτε επειδή είναι η «κατάλληλη» επιλογή και άλλοτε επειδή είναι οι ηγέτες της ομάδας. Και ο Μίμης Παπαϊωάννου ήταν και τα δύο στην ΑΕΚ.
Το να χρειαστεί να φορέσει κάποιος παίκτης γάντια κατά τη διάρκεια του αγώνα, είναι κάτι που έχουμε δει και στην Ελλάδα. Πιο πρόσφατη περίπτωση αποτελεί εκείνη του Παναγιώτη Ρέτσου, ο οποίος χρειάστηκε να καλύψει το κενό του Κωνσταντή Τζολάκη μιας και εκείνος αποβλήθηκε στο εντός έδρας ματς απέναντι στην Μπόντο Γκλιμτ (13/03, 3-1).
Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Ούγκο Αλμέιδα ήταν αυτός που τέλεσε χρέη γκολκίπερ στην «Ένωση». Μια μέρα σαν σήμερα και κατά τη διάρκεια του ημιτελικού του Κυπέλλου Ελλάδας κόντρα στους «ερυθρόλευκους» (26/04/2017, 0-1), ο Πορτογάλος είδε τον Γιάννη Ανέστη να αντικρίζει την κόκκινη κάρτα και έκατσε ο ίδιος κάτω από τα γκολπόστ.
Όπως ανέφερε σε δηλώσεις του αργότερα, η επιλογή έγινε καθώς ήταν ο πιο ψηλός παίκτης της ομάδας!
Σε αυτή τη λογική, αλλά αρκετά χρόνια πίσω, και ο Μίμης Παπαϊωάννου είχε χρειαστεί να κάνει ακριβώς το ίδιο.
Το 1968 και σε έναν αγώνα της ΑΕΚ πάλι κόντρα στον Ολυμπιακό, αποτέλεσε τον μεγάλο πρωταγωνιστή της αναμέτρησης. Αρχικά βρήκε δίχτυα στο 78ο λεπτό και διαμόρφωσε το τελικό 3-2, ενώ στα εναπομείναντα λεπτά έπαιξε και ως τερματοφύλακας.
Στην ουσία ο Στέλιος Σεραφείδης είχε αποβληθεί από το παιχνίδι, με αποτέλεσμα εκείνος να μετατρέπεται σε τερματοφύλακας! Μάλιστα προς το τέλος του ματς απέκρουσε και ένα πολύ δυνατό σουτ του Σιδέρη, κρατώντας έτσι το σκορ για την ΑΕΚ.
Βέβαια αυτό, ήταν κάτι στο οποίο είχε… προπονηθεί.
«Εκείνο το ντέρμπι ήταν πραγματικά μνημειώδες. Πρώτα απ’ όλα διότι ξεκίνησε μέρα και τελείωσε νύχτα. Δεύτερον γιατί έβρεχε πολύ και ο αγωνιστικός χώρος δεν ήταν σε καθόλου καλή κατάσταση. Τρίτον θυμάμαι ότι το γκολ που πέτυχα ήταν ένα δυνατό σουτ στο οποίο ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού είχε κάνει λάθος εκτίμηση και του είχε φύγει μέσα από τα χέρια. Και βεβαίως θυμάμαι ότι στα τελευταία λεπτά αναγκάστηκα να παίξω τερματοφύλακας.
Αποβλήθηκε ο Σεραφείδης και ο προπονητής δεν ήθελε να βάλει μέσα τον Κωνσταντινίδη επειδή ήταν κρύος. Εγώ είχα παίξει στην προπόνηση κάτω από το τέρμα και έτσι πήγα. Ο Ολυμπιακός πίεζε και μένα πονούσε η μέση μου. Αλλά νομίζω είχα πιάσει ένα ή δυο καλά σουτ», είχε θυμηθεί αργότερα ο ίδιος.
Αυτή ήταν μόνο η μία εκ των δύο περιπτώσεων, που είδαμε τον Παπαϊωάννου σε έναν τέτοιο ρόλο. Τρία χρόνια αργότερα και σε έναν αγώνα απέναντι στην Παναχαϊκή (1971), χρειάστηκε να πάρει τη θέση του Κωνσταντινίδη ο οποίος τραυματίστηκε.
Για ακόμη μία φορά, υπερασπίστηκε την εστία του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και κράτησε ξανά το «μηδέν» στα μετόπισθεν.
Αλλά, έτσι είναι οι ηγέτες. Στη δύσκολη στιγμή παίρνουν την ομάδα «από το χέρι» και κάνουν αυτό που αρμόζει.
Ο Παπαϊωάννου το έκανε και δύο φορές, επειδή απλά… μπορούσε!
