Από τότε που ήρθε στον Ολυμπιακό, ο Ζέλσον Μάρτινς έχει καταφέρει να ξεχωρίσει και καθιερωθεί ως μια βασική επιλογή για την ομάδα. Άξια άλλωστε, καθώς οι εμφανίσεις του έχουν εντυπωσιακή άνοδο.
Η αλήθεια είναι πως στο πρώτο του διάστημα στην Ελλάδα δυσκολεύτηκε κάπως να προσαρμοστεί. Ένας τραυματισμός που είχε παρουσιάσει, τον είχε αφήσει εκτός για αρκετούς αγώνες στα περσινά play offs της Stoiximan Super League.
Ωστόσο φέτος τα πράγματα έχουν αλλάξει. Είναι το Α και το Ω όσον αφορά την επιθετική δημιουργία των «ερυθρόλευκων», αλλά και γενικότερα έχει κομβική θέση στην ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Με συνολικά 9 ασίστ (οι 5 είναι στο πρωτάθλημα) και μαζί με τα όσα τρομερά κάνει εντός των τεσσάρων γραμμών, είναι από τους πολυτιμότερους παίκτες των Πειραιωτών αυτή τη σεζόν και κάνει τη διαφορά. Ανάμεσα στους top-3.
Γενικότερα είναι εύκολα διακριτό, πως κάνει τη διαφορά.
Τι κι αν λέγαμε, όμως, πως υπάρχει μια πιθανότητα ο Ζέλσον Μάρτινς να μην έπαιζε αυτή τη στιγμή ποδόσφαιρο; Πίσω από τον Πορτογάλο υπάρχει μια άγνωστη ιστορία, για τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησε να… κλωτσάει την μπάλα.
Ξεκίνησε από το ταρτάν…
Πριν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο ο 29χρονος είχε έναν εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό: ήταν αθλητής στίβου και, μάλιστα, με διακρίσεις και αξιώσεις.
Ο ίδιος έχει αποκαλύψει τα πάντα για το μακρινό και πρίπλοκο ταξίδι του.
«Πριν παίξω ποδόσφαιρο έκανα στίβο. Με κάλεσαν να πάω για τρέξιμο στον Αθλητικό Όμιλο Εργατών Ραντζέλ, στην Αμαδόρα. Πήγαινα κάθε μέρα στον σύλλογο, έκανα προπόνηση και είχα αγώνες τα Σαββατοκύριακα».
Δεν ήταν μόνο οι προπονήσεις στις οποίες ξεχώρισε, αφού ο ίδιος σήκωσε μέχρι και… τρόπαια! «Έκανα αγώνες μεγάλων και μεσαίων αποστάσεων. Καθώς είχα ασυνήθιστες αντοχές για την ηλικία μου, με ήθελαν να προπονούμαι για μαραθώνιους. Ξεκίνησα καλά, με ενθάρρυναν και μου είπαν ότι μπορώ να συνεχίσω, γιατί έχω μέλλον και αυτό έκανα. Κέρδισα ακόμη και αγώνες, έκανα αρκετά πράγματα. Κρατάω τα τρόπαια στο σπίτι μου».
Από τον στίβο δεν κατέληξε αμέσως στο ποδόσφαιρο. Πρώτα «έπιασε» τις… σάλες, αφού το futsal ήταν η μεγάλη του αγάπη.
Αγάπησε τις ντρίμπλες και το ποδόσφαιρο σάλας…
Όλα ξεκίνησαν από τον Ρομπίνιο και τη φύση των μικρών παιδιών να μιμούνται τα όσα βλέπουν. Αρχικά το ποδόσφαιρο που ο ίδιος ήξερε, ήταν εκείνο στους δρόμους στο Πράσινο Ακρωτήρι και έπειτα στην Πορτογαλία.
Το μυστικό της ντρίμπλας, ήταν αυτό που τον ξετρέλανε.
«Είδα τον Ρομπίνιο στην τηλεόραση και προσπάθησα να μιμηθώ κάθε χειρονομία, κάθε άγγιγμα. Και ήταν γρήγορο, όπως αυτός. Προσπερνούσε τα άλλα αγόρια στο δρόμο, ντρίμπλαρε γύρω από πέτρες, ακόμη και βάζα».
Η Μπενφίκα τον είδε και θέλησε να τον περάσει από δοκιμαστικά τόσο για την Κ15, όσο και για την ομάδα του futsal. Η πορεία του στις ακαδημίες των «αετών» δεν κράτησε πολύ, αφού μετά από δύο χρόνια η Σπόρτινγκ ξεχώρισε το ταλέντο του και τον έκανε δικό της.
«Έπαιζα πολύ ποδόσφαιρο σάλας και ξεχώρισα, γιατί είναι ένα παιχνίδι με πολλές ντρίμπλες. Ήταν σαν το ποδόσφαιρο που έπαιζα στον δρόμο και γι’ αυτό μου άρεσε. Ήμουν ήδη στον τρίτο χρόνο μου στην Μπενφίκα όταν προέκυψε αυτή η ευκαιρία. Καθώς επρόκειτο να παίξω για τη Σπόρτινγκ, αυτό με παρακίνησε. Και φίλοι μου είχαν ήδη πάει εκεί».
Κατέληξε στο πεπρωμένο του…
Αυτή ήταν μόνο η αρχή μιας σχέσης, που βέβαια έμεινε σε ένα πολύ πρώιμο στάδιο. Ζέλσον Μάρτινς και Σπόρτινγκ πορεύτηκαν μαζί, με τον ίδιο να την εκπροσωπεύει και στα δύο αθλήματα.
Αγωνίστηκε σε πολλά τουρνουά futsal, ενώ ταυτόχρονα δοκιμαζόταν σε πολλές θέσεις στο ποδόσφαιρο. Μπακ, εσωτερικός χαφ, κεντρικός χαφ, επιθετικός… Εκείνη του δεξιού μπακ ήταν αυτή που πέρασε τη μισή σεζόν στην τελευταία του χρονιά στις ακαδημίες.
«Ο προπονητής μου και ο πρόεδρος ήταν αυτοί που με έπεισαν να συνεχίσω στο ποδόσφαιρο. Όταν ήρθε η ώρα, δεν μου έδωσαν το δελτίο μου να φύγω, γιατί πίστευαν ότι είχα την ποιότητα να συνεχίσω στο ποδόσφαιρο».
Και μάλλον αυτή ήταν η καλύτερη απόφαση που θα μπορούσε να πάρει. Ο προπονητής που τον «μεγάλωσε» εκείνα τα χρόνια έχει αποκαλύψει πως ο Ζέλσον του εκμυστηρεύτηκε καιρό αργότερα, ότι δεν ήξερε πραγματικά τι ήταν ικανός να κάνει στο ποδόσφαιρο. Αυτό άλλαξε τη στιγμή που πήγε στη Σπόρτινγκ και έπειτα έφτασε στην εθνική ομάδα!
«Πώς θα τον άφηνα να πάει στο ποδόσφαιρο σάλας;».
Μια άγνωστη ιστορία, με πολύ ενδιαφέρον. Μια ιστορία που αποτυπώνει τα όνειρα ενός μικρού παιδιού, τα οποία παίρνουν μορφή.
Όταν ο νεαρός Ζέλσον ονειρευόταν στους δρόμους να μοιάσει στον Ρομπίνιο, δεν μπορούσε να του περάσει καν από το μυαλό πως μία ημέρα θα ήταν τροπαιούχους Ευρώπης.
Να που τελικά όλα είναι δυνατά. Αρκεί να το πιστέψεις αρκετά.
