Το NBA έχει τη δική του μυθολογία, γεμάτη με ανατροπές και παραμύθια. Και το φετινό παραμύθι των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ είναι από εκείνα που η μπασκετική μοίρα φαίνεται να έγραψε με στιλό και όχι με μολύβι.
Οι Θάντερ, με τον Σάι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ ως ψύχραιμο καπετάνιο ενός νεανικού καραβιού, έγραψαν ιστορία φτάνοντας στους Τελικούς του NBA ως η νεότερη ομάδα (25.56) από την εποχή των… Πόρτλαντ Τρέιλ Μπέιζερς του 1977!
Αυτή η ιστορία δεν είναι απλώς μια μαθηματική σύμπτωση. Είναι ένας καθρέφτης δύο εποχών, δύο φιλοσοφιών και μιας κοινής πίστης: ότι το ταλέντο, όταν συνοδεύεται από πειθαρχία και όραμα, δεν έχει ηλικία.
Οι Μπλέιζερς του 1977: Η μπασκετική επανάσταση του Γουόλτον
Το 1977, οι Μπλέιζερς δεν θεωρούνταν φαβορί. Ήταν ένα πείραμα που δούλεψε. Με ρεκόρ 49-33 και χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία στα playoffs, κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το τέλος. Ο Μπιλ Γουόλτον, τότε μόλις 24 ετών, ηγήθηκε με πρωτοφανή ωριμότητα και κυριαρχία, καταγράφοντας αστρονομικά νούμερα και κάνοντας τον Τζούλιους Έρβινγκ και τους Σίξερς να υποκλιθούν.
Η ομάδα των Μπλέιζερς του 1976-77 είχε μέσο όρο ηλικίας τα 24,5 χρόνια. Εκτός από τον Γουόλτον, το ρόστερ περιλάμβανε τον Λιονέλ Χόλινς (23), τον Μάουρις Λούκας (25), τον Ντέιβ Ντβάρτζικ (26) και τον «γερόλυκο» της παρέας Χερμ Γκιγιάμ στα 31 του. Ήταν μια σύνθεση νιάτων, ενέργειας και αδάμαστης θέλησης.
Το πείσμα της ομάδας και η εμμονή του προπονητή Τζακ Ράμσει στην ομαδικότητα και τη σωστή κυκλοφορία της μπάλας, μεταμόρφωσαν τους Μπέιζερς από αουτσάιντερ σε θρύλους. Το 4-2 απέναντι στους Σίξερς ήταν κάτι παραπάνω από θρίαμβος. Ήταν μια στιγμή αθλητικής αθανασίας.
Η νέα «καταιγίδα»: Η άνοδος των Θάντερ και η πορεία προς τους Τελικούς
Μισό αιώνα αργότερα, οι Θάντερ βαδίζουν σε παρόμοια μονοπάτια. Ξεκίνησαν τη σεζόν μακριά από τα φώτα των φαβορί, με ρόστερ που θυμίζει μπασκετικό εργαστήριο. Υπό την ηγεσία του Μαρκ Ντάιγκολτ, η ομάδα έχτισε μια φιλοσοφία με έμφαση στην άμυνα, τη δημιουργικότητα και την ευφυΐα στο παρκέ.
Στα playoffs, πέρασαν σαν καταιγίδα: Στον πρώτο γύρο, «σκούπισαν» τους Γκρίζλις χωρίς να αφήσουν περιθώρια. Στα ημιτελικά της Δύσης, έριξαν στο καναβάτσο τους Νάγκετς του Νίκολα Γιόκιτς στα 7 παιχνίδια, με ωριμότητα σπάνια για την ηλικία τους. Και στους Τελικούς της Δύσης, λύγισαν την παρέα του Άντονι Έντουαρντς με 4-1.
Ο SGA δεν είναι απλά All-Star. Είναι ποιητής του παρκέ. Ο Χόλμγκρεν, με τα μακριά του άκρα και την αίσθηση του timing, είναι ήδη ένας αμυντικός δαίμονας. Ο Τζέιλεν Γουίλιαμς, μια έκρηξη ενέργειας και ψυχραιμίας. Το supporting cast δεν λειτουργεί ως συμπλήρωμα αλλά ως ενιαίο σύστημα που εκτελεί με ακρίβεια.
Αυτή η ομάδα δεν θυμίζει τους Θάντερ του Ντουράντ ή του Γουέστμπρουκ. Θυμίζει περισσότερο… Μπλέιζερς του ’77. Νεανική, ενωμένη, επικίνδυνη. Με μικρή αγορά αλλά τεράστια φιλοδοξία. Με στρατηγική και σχέδιο. Με καρδιά.
Οι παραλληλισμοί δεν είναι… τυχαίοι
Και στις δύο περιπτώσεις, έχουμε ομάδες με εσωτερική συνοχή και αφοσίωση. Οι Μπέιζερς είχαν τον Γουόλτον, οι Θάντερ τον SGA. Οι Μπέιζερς είχαν τον Ράμσει, οι Θάντερ τον Ντάιγκολτ. Δεν βασίστηκαν σε superteams, αλλά σε οικοδόμημα και εξέλιξη. Και στις δύο περιπτώσεις, οι παίκτες τους δεν ήρθαν απλώς για να παίξουν. Ήρθαν για να συνθέσουν κάτι.
Ο Σαμ Πρέστι, αρχιτέκτονας της OKC, χτίζει με επιμονή και διορατικότητα. Δεν έκανε το «μεγάλο trade». Επένδυσε στην ωρίμανση. Και τώρα, η ομάδα του είναι στους Τελικούς, έτοιμη να σφραγίσει μια εποχή που πολλοί πίστευαν πως έχει παρέλθει: την εποχή της ουσίας.
Το σήμερα γράφει τον μύθο του αύριο
Αν η ομάδα από το Τέξας ολοκληρώσει την πορεία τους με τίτλο, θα είναι οι νεότεροι πρωταθλητές εδώ και σχεδόν μισό αιώνα. Αλλά ακόμα κι αν όχι, έχουν ήδη κερδίσει το σεβασμό του κόσμου. Η μπασκετική τους πορεία φέτος δεν είναι απλώς επιτυχία. Είναι υπόσχεση.
Το 1977, οι Μπλέιζερς έγραψαν ιστορία με ψυχή και ομαδικότητα. Το 2025, οι Thunder δείχνουν ότι η Ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται, αλλά και να αναβαθμίζεται. Και όταν το ταλέντο παντρεύεται με χαρακτήρα, τότε… η μπάλα δεν λέει ποτέ ψέματα!
