Ο Κώστας Παπανικολάου παραχώρησε εκτενή συνέντευξη στη Stoiximan GBL, μιλώντας για όλους και για όλα…
Από τον Ολυμπιακό και το ότι είναι αρχηγός, στην αντιπαλότητα των δύο «αιωνίων», αλλά και το τέλος της καριέρας του. Έχει.. κάψα όπως είπε και ότι δεν του φαίνονται ακόμα κοντά οι «τίτλοι» τέλους.
Τί είπε για την εθνική του Βασίλη Σπανούλη και τι για τα μπασκετιά του ινδάλματα;
Δείτε εδώ αναλυτικά τις δηλώσεις του:
Για τις αρμοδιότητες ενός αρχηγού:
«Είναι ιδιαίτερο, ειδικά όταν είσαι σε έναν σύλλογο με τέτοια τεράστια ιστορία, με αρχηγούς τόσο εμβληματικούς, τέτοια ονόματα. Ίσως έχει ένα βάρος αυτό, η αλήθεια είναι. Νομίζω το πιο σημαντικό είναι να φέρεις σε μία ισορροπία τα αποδυτήρια, όσον αφορά το να καταλάβουν όλοι που βρίσκονται, τι θέλουμε, πού οδεύουμε, τι πρεσβεύουμε. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά. Από εκεί και πέρα, είμαι σαν Κώστας τυχερός γιατί αυτά τα δύο χρόνια που είμαι αρχηγός του Ολυμπιακού έχω πέσει σε μία συγκυρία να έχουμε πραγματικά πολύ καλά παιδιά στην ομάδα. Πολύ καλούς χαρακτήρες που έχουν και την εμπειρία, αλλά και την δίψα να κερδίσουν, να πετύχουν. Είναι συνυφασμένοι με την ιδέα ότι πρέπει να γίνουν θυσίες, ότι πρέπει να καταλάβουν τι πρέπει να κάνουμε. Αυτό κάνει και τη δική μου δουλειά πιο εύκολη. Δουλειά σε εισαγωγικά»
Για το αν έχει φτάσει στο σημείο να απολαμβάνει την αντιπαλότητα ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, σε μπασκετικό επίπεδο:
«Νομίζω ότι από το 2018/19, μαζί με κάποια πράγματα που συνέβησαν εξωμπασκετικά και ακόμα περισσότερο από την γέννηση του πρώτου μου παιδιού κι έπειτα, έφτασα στην συνειδητοποίηση ότι ξέρεις, είναι ένα ένα άθλημα τελικά. Καταλαβαίνω ότι για πολλούς έχει μεγάλο βάρος, έχει και για εμάς μεγάλο βάρος όταν παίζουμε γιατί θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους οπαδούς μας, να είμαστε αντάξιοι των προσδοκιών που έχει η ομάδα από εμάς. Όλα αυτά δεν τα βγάζω απ’ έξω. Αλλά στο τέλος της ημέρας, είναι ένα άθλημα. Είναι ο ανταγωνισμός όπως όταν ξεκινάς από μία μπασκέτα σε ένα σχολείο, μέχρι την κορυφαία στιγμή που μπορείς να ζήσεις. Δεν αλλάζει το άθλημα σαν άθλημα. Αν το απολαμβάνεις κιόλας, μπορείς να είσαι πιο αποδοτικός σε αυτό που κάνεις»
Για το αν έχει σκεφτεί το τέλος της καριέρας του, αν θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα το μάθουμε ή αν θα γνωρίζουμε ότι θα διανύσει την τελευταία του σεζόν:
«Όσο περνούν τα χρόνια, προφανώς βλέπεις αλλαγές. Προφανώς τον χρόνο δεν τον κερδίζει κανείς. Τεράστιοι αθλητές, με τεράστια προσόντα, αν εξαιρέσεις τον ΛεΜπρόν που έχει φτάσει 40 και είναι ακόμη λες και είναι 25 χρονών. Σίγουρα έχουν υπάρξει στιγμές τις τελευταίες σεζόν, γιατί ξεχνάμε κάτι πολύ κομβικό. Πάρα πολλά παιδιά, ανάμεσα σε αυτούς και ο Γιώργος και ο Βασίλης που έχουν σταματήσει, έχουν μπει σε μία διαδικασία άλλος από 16, άλλος από 18, άλλος από τα 20, να παίζουν χειμώνα-καλοκαίρι ασταμάτητα. Πράγμα που σου παίρνει πάρα πολλά και δεν μπορεί να το καταλάβει ο κόσμος. Εγώ τις τελευταίες δύο σεζόν τις ένιωσα διπλάσιες σε σχέση με το πώς ήταν πριν. Από την άποψη ότι αρχίζει η κόπωση και βγαίνει παραπάνω, αρχίζει το κορμί σου και σε τραβάει προς τα πίσω. Όσον αφορά εμένα, ακόμα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, νιώθω έναν έρωτα γι’ αυτό που κάνω. Είτε παίζω την Παρασκευή με τη Ρεάλ, με τον Παναθηναϊκό, με τη Μπαρτσελόνα, στο πιο γεμάτο γήπεδο για τη EuroLeague, είτε παίζω για την Stoiximan GBL είτε με την Καρδίτσα, είτε με το Λαύριο, είτε με την ΑΕΚ, είτε με τον ΠΑΟΚ, είτε με τον Άρη, είτε είναι γεμάτο, είτε είναι άδειο το γήπεδο, νιώθω μεγάλη αγάπη γι’ αυτό που κάνω. Το έχω συζητήσει με τον Πρίντεζη αυτό το πράγμα και τον έχω ρωτήσει αν θα το νιώσω κάποια στιγμή. Έτσι όπως σκέφτομαι αυτή τη στιγμή, δεν μου βγαίνει να πω ότι πλησιάζω στο τέλος. Προφανώς σε αυτό υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες. Πρέπει να ακούσεις το κορμί σου, πρέπει να δεις σε τι κατάσταση είσαι, μπορεί να είναι άλλοι οι παράγοντες που θα σε οδηγήσουν σε κάτι τέτοιο. Από άποψη κάψας, πίστεψέ με έχω πάρα πολλή μεγάλη ακόμα και ελπίζω όταν θα έρθει η στιγμή να μου φύγει γιατί δεν θέλω να σταματήσω και να την έχω μέσα μου, να λέω μήπως δεν έπρεπε να σταματήσω, μήπως έπρεπε να παίξω σε λίγο πιο χαμηλό επίπεδο, να κάνω κάτι άλλο. Ελπίζω να μου φύγει, όταν θα έρθει η στιγμή»
Για το αν η Εθνική Ελλάδας θα πάρει το EuroBasket 2025:
«Ο Βασίλης έφερε μία αύρα που έλειπε αρκετά χρόνια από την εθνική ομάδα. Η περσινή χρονιά, για εμένα, ήταν από αυτές που απόλαυσα περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Ένιωσα ότι επανήλθε μία αύρα ομαδικότητας, δεσίματος, ότι όλοι μαζί θα πάμε για τη σημαία, για το έθνος. Ακούγεται λίγο πατριωτικό, αλλά αυτό χρειάζεται. Υπάρχουν φορές που αυτό χρειάζεται. Δεν έχει να κάνει με το ταλέντο ή με το ποιος βάζει τη μπάλα στο καλάθι, έχει να κάνει με το πώς είναι η ομάδα δεμένη. Πέρυσι το ένιωσα σε μεγάλο βαθμό και χάρηκα πάρα πολύ που το ένιωσα. Μου το είχε πει ο Βασίλης ότι από τα κύρια μελήματά του ήταν αυτό. Χάρηκα που το κατάφερε και το έζησα. Με κάνει να είμαι αισιόδοξος για το προσεχές καλοκαίρι»
Για τα ινδάλματά του όταν μεγάλωνε, για τους παίκτες από τους οποίους πήρε στοιχεία:
«Δεν είχα ινδάλματα με την άποψη του αγωνιστικού. Έχω πει και πιο παλιά ότι όταν άρχισα να κατανοώ το μπάσκετ περισσότερο, γιατί μέχρι μία ηλικία δεν παρακολουθούσα καν, έπεσε πάνω στους τελικούς Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού που έπαιζε ο Βασιλόπουλος απέναντι στον Διαμαντίδη. Ψάχνοντας λίγο και βρίσκοντας την ιστορία των δύο, είχαν μονοπωλήσει κιόλας εκείνους τους τελικούς, εγώ, ένα παιδί που μεγάλωνε στα Γρεβενά, έβλεπα ένα παιδί από την Καστοριά που μπορούσα να συνδεθώ μαζί του και ένα παιδί 23 ετών, αν δεν κάνω λάθος τότε, που έπαιζε στον Ολυμπιακό βασικός, στους τελικούς. Οπότε αυτά τα δύο πρόσωπα ήταν αυτά με τα οποία ένιωσα σύνδεση για διαφορετικούς λόγους. Με τον έναν λόγω καταγωγής, εγώ Γρεβενά, ο Διαμαντίδης Καστοριά. Και με τον άλλο επειδή ένα νέο παιδί έπαιζε στο τοπ επίπεδο και διεκδικούσε ένα πρωτάθλημα. Μπορώ να πω ότι ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης ήταν τα ινδάλματά μου»
