Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Και τώρα, τι; Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, το νέο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων για την ακρίβεια, έτσι όπως το εμπνεύστηκε η FIFA, δηλαδή ο πρόεδρός της, Τζιάνι Ινφαντίνο, έως τώρα είχε να αντιμετωπίσει την οξεία κριτική. Παικτών, προπονητών, ανθρώπων του ποδοσφαίρου, φιλάθλων. Όπως αποκάλυψε η Gazzetta dello Sport, όμως, υπάρχουν ακόμα περισσότερα προβλήματα, κάτω από το χαλί. Τέτοιας φύσεως, μάλιστα, που «πονούν» και δεν ξεπερνιούνται με ένα απλό χτύπημα στην πλάτη.
Σύμφωνα με το ιταλικό ρεπορτάζ, το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων του 2025 στις ΗΠΑ, το πρώτο που θα διαρκέσει έναν ολόκληρο μήνα, λόγω της συμμετοχής 32 ομάδων, δεν έχει βρει λύσεις ακόμη, σε πολλά και σοβαρά ζητήματα.
Πρώτο και κυριότερο: δεν υπάρχουν προτάσεις για τηλεοπτική κάλυψη! Κάτι που όπως αντιλαμβάνεστε, είναι τεράστιο οικονομικό πλήγμα. Μοιάζει δεδομένο πως θα βρεθεί λύση, αλλά είναι τόσο μεγάλο το εγχείρημα, που δεν αρκεί μία απλή λύση, αλλά η κατάλληλη!
Εκτός από την τηλεοπτική στέγη, δεν έχουν «κλείσει» ούτε τα γήπεδα τα οποία θα φιλοξενήσουν όλες αυτές τις αναμετρήσεις, ενώ σημαντικό πρόβλημα, υπάρχει και με τα συμβόλαια των παικτών. Και εξηγώ.
Όσοι παίκτες έχουν υπογράψει συμβόλαιο έως τις 30 Ιουνίου του 2025 με κάποιον από τους συλλόγους που θα δώσουν το «παρών» στη διοργάνωση και δεν ανανεώσουν τη συνεργασία τους, πώς θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής, στα τελευταία της στάδια; Γιατί ξεκινά στις 15 Ιουνίου και ολοκληρώνεται στις 13 Ιουλίου. Άλλο Μουντιάλ, άλλο Μουντιάλ συλλόγων…
Τελευταίο και πιο σημαντικό; Οι χορηγοί. Κάτι που σίγουρα, οι ιθύνοντες του εγχειρήματος, ούτε που θα είχαν κατά νου, ξεκινώντας το.
Ποιος να το έλεγε, πως τόσους μήνες μετά τις σχετικές ανακοινώσεις, ως προς τη δομή και τους συμμετέχοντες, δεν θα είχαν καλυφθεί ήδη, τα απαιτούμενα ποσά από ενδιαφερόμενους; Κι όμως! Οι Ιταλοί υποστηρίζουν πως οι χορηγοί έχουν γυρίσει την «πλάτη» στο νέο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων ή για να το θέσω πιο ευγενικά, πως έχουν δεύτερες σκέψεις για την επιτυχία και την εμπορικότητά του.
Όπως φαίνεται, οι «φωνές» των παικτών/ομάδων/φιλάθλων, δεν στάθηκαν ικανές για να υψώσουν τείχος στα σχέδια της FIFA. Ήταν αυτοί, που δέχθηκαν το χτύπημα στην πλάτη, όπως έγραψα παραπάνω. Έστω κι αν αυτό το ζήτημα, του βεβαρημένου προγράμματος, είναι μία πολύ μεγάλη κουβέντα, που δεν είναι της παρούσης.
Ας κρατήσουμε πως μετά τον κόσμο του ποδοσφαίρου, κι εκείνος των επιχειρήσεων και των αριθμών, έχει τις ενστάσεις του. Κι αυτήν τη φορά, το χτύπημα στην πλάτη δεν αρκεί.
