«Μπαρουτοκαπνισμένος» στα γήπεδα της Serie A, Κυπελλούχος Ιταλίας και… δεμένος ακόμα με το «τριφύλλι», είναι μερικά, από όσα χαρακτηρίζουν τον Τζιαντομένικο Μέστο.
Ο Παναθηναϊκός θα μπει στο «Αρτέμιο Φράνκι» (13/02, 22:00), για να προσπαθήσει να πάρει μια πρόκριση για τους «8» του Conference League, κόντρα στη Φιορεντίνα. Ματς που «σώζει» τη χρονιά; Ραντεβού με την ιστορία; Παιχνίδι «do or die»; Όλα μαζί; Διαλέγετε και παίρνετε.
Η επιστροφή στα ευρωπαϊκά νοκ-άουτ έγινε, το προβάδισμα κατακτήθηκε και με αφορμή την «αυλαία» του ζευγαριού, ο Τζιαντομένικο Μέστο μίλησε στο Ole.gr.
«Στάσεις» στην δακρυσμένη φανέλα της Τζένοα και την κατάκτηση του Coppa Italia με τη Νάπολι, αλλά η αφετηρία τέθηκε στον… τερματισμό: το πέρασμα από την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό!
«Ο Στραματσόνι έφυγε, αλλά ο Έλληνας που ήρθε, δεν τα πήγε καλύτερα»
Ο 35χρονος τότε Ιταλός, ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, τον Γενάρη του 16′. Έφτασε ενθουσιασμένος, καθώς πάντα ήθελε να αγωνιστεί στο εξωτερικό. Πράγμα που, προφανώς, δεν είχε κάνει μέχρι τότε.
«Το να έρθουμε στην Ελλάδα ήταν ένα δώρο για εμένα και την οικογένειά μου. Είναι μια χώρα και ο Παναθηναϊκός μια ομάδα, που μου έχει μείνει στην καρδιά».
Ίσως όχι η μόνη, αλλά σημαντική αφορμή για αυτή του την απόφαση, ήταν το ιταλικό στοιχείο που έδινε ο Αντρέα Στραματσόνι στο «τιμόνι» της ομάδας.
«Ήταν πολύ κομβικό. Με ήξεραν ως παίκτη, δεδομένων των πολλών χρόνων που είχα στη Serie A. Έτσι, με εμπιστεύτηκαν. Όμως όταν ήρθα, ήμουν απλά άλλος ένας παίκτης. Δυστυχώς, μετά από ένα καλό ξεκίνημα στη σεζόν, κάναμε κάποια κακά αποτελέσματα και ο Στραματσόνι έφυγε. Ο Έλληνας προπονητής που ήρθε (σ.σ. ανέλαβε ο Μαρίνος Ουζουνίδης), δεν ανταποκρίθηκε καλύτερα», δήλωσε.
Περίπου 1,5 σεζόν και 43 εμφανίσεις μετά, ο Μέστο αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως δεν ήταν δική του απόφαση. Ένιωθε ότι είχε πολλά ακόμη να δώσει, καθώς ήταν σε πολύ καλή φυσική κατάσταση.
«Υπήρξαν στιγμές που με έκριναν για την απόδοσή μου, προς το τέλος της σεζόν, το οποίο με στεναχώρησε. Αλλά η αλήθεια είναι, πως δεν ήμουν 100%. Εκείνη την περίοδο, πίστευα πως ήμουν καλύτερος από όλους τους άλλους. Θεωρούσα πως δεν μου άξιζαν τα γιουχαρίσματα. Βέβαια, όταν έβαζα τα δυνατά μου, αποδείκνυα πως ήμουν ο ποδοσφαιριστής που πέρασε 20 χρόνια στη Serie A».
Μετά τους «πράσινους», έψαξε εκ νέου ομάδα. Κάποια αξιόλογη πρόταση δεν ήρθε, και έτσι ο Τζιαντομένικο Μέστο αναγνώρισε το μέγεθος του Παναθηναϊκού, και προτίμησε να «κλείσει» την καριέρα του στην Αθήνα, παρά σε κάποια πιο «μικρή» ομάδα.
Εκείνο που έμεινε ως πιο θετικό και αξιομνημόνευτο από την εμπειρία του στα ελληνικά γήπεδα, ήταν το πάθος που είχαν οι οπαδοί στις κερκίδες. Ωστόσο, υπήρξε και κάτι που δεν το θυμάται για… καλό.
«Το χειρότερο πράγμα για εμένα στην Ελλάδα, ήταν το επίπεδο της διαιτησίας».
«Εκείνη η Νάπολι ήταν φοβερή. Θυμάμαι ακόμα τη δύσκολη μέρα στη Τζένοα»
Σε μια μακροχρόνια καριέρα όπως αυτή του Μέστο, εύκολα μπορεί κανείς να βρει αρκετές ένδοξες στιγμές. Ωστόσο, κορυφαίες όλων πιθανότατα, εκείνες με τη γαλάζια φανέλα της Νάπολι, τη σεζόν 2013/2014. Σε μια εποχή που έχει ήδη ξεκινήσει η «δυναστεία» της Γιουβέντους, η ομάδα του ιταλικού νότου κατάφερε να την κάνει να «ματώσει», στο ιταλικό Super Cup.
«Εκείνα τα χρόνια είχαμε πολύ καλή ομάδα, με προπονητή τον Μπενίτεθ. Η Γιουβέντους ήταν πολύ δυνατή, όμως και εμείς βρισκόμασταν στο ίδιο επίπεδο. Στο πρωτάθλημα ήταν πιο συνεπείς, αλλά σε εκείνο τον τελικό, ήμασταν κάθε άλλο παρά κατώτεροι».
Νωρίτερα στην ίδια σεζόν, υπήρξε η αιτία, που η Νάπολι αγωνίστηκε σε εκείνο το Super Cup: Η κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας. Αντίπαλος; Η Φιορεντίνα!
Μακάρι μόνο ευτυχισμένες στιγμές, να ήταν διαθέσιμες για διήγηση. Δυστυχώς, όπως στα περισσότερα πράγματα στην καθημερινότητα, έτσι και στο ποδόσφαιρο, πάντα υπάρχει και μια αρνητική οπτική. Αναποδιές, σκαμπανευάσματα, δυσκολίες και… υποβιβασμοί. Το τελευταίο, ο Μέστο δεν το έχει ζήσει ποτέ του. Όλα τα προηγούμενα όμως, βρέθηκαν και σκουπίστηκαν πάνω σε μια φανέλα.
«Όταν μπούκαραν οι οπαδοί της Τζένοα, φοβόμουν την τιμωρία»
Περί τα τέλη του 12/13, η Τζένοα βρισκόταν στις επικίνδυνες θέσεις του πρωταθλήματος. Μια βαριά ήττα με 4-0 από τη Σιένα, ήταν που «ξεχείλισε» το ποτήρι, για τους φίλους της ομάδας. Μπήκαν μέσα στο γήπεδο, στάθηκαν μπροστά στην είσοδο των ομάδων, αλλά άφησαν μόνο τους αντίπαλους παίκτες να φύγουν.
Οι υπόλοιποι, εκείνοι της Τζένοα δηλαδή, έμειναν να ακούν τον κόσμο, να τους βρίζει και να απαιτεί να «παραδώσουν τη φανέλα τους». Μια φανέλα, που ο Μέστο είχε φορέσει 146 φορές. Τα δημοσιεύματα της εποχής, έγραψαν πως ο Ιταλός έκλαψε πάνω σε ώμο συμπαίκτη του, γιατί δεν ήθελε να δώσει τη φανέλα που αγαπούσε. Εκείνον, όμως, τον απασχολούσε μονάχα ένα πράγμα.
«Δυστυχώς ακόμα ακούμε για τέτοια περιστατικά στα γήπεδα. Επεισόδια, ρατσισμός. Σχεδόν μοιάζει απίστευτο, που συμβαίνουν ακόμα τέτοια πράγματα. Τη θυμάμαι ξεκάθαρα εκείνη τη μέρα. Ήταν την τέταρτη χρονιά μου εκεί. Η Τζένοα είναι ακόμη ένας σύλλογος που είμαι δεμένος μαζί του. Ήταν πολύ δύσκολη στιγμή και με εκείνη τη διαμαρτυρία, κινδυνεύαμε να χάσουμε βαθμούς.
Αν μας αφαιρούσαν 2 ή 3 βαθμούς θα είχαμε πέσει σίγουρα. Αυτό ήταν εκείνο που με έκανε να υποφέρω. Όχι τα παράπονα αυτά καθ’ αυτά. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μείνει η Τζένοα στην κατηγορία. Το οποίο και έγινε».
«Ο Παναθηναϊκός, ικανός να κοντράρει πολλές ομάδες της Serie A»
Πόσα κοινά μπορεί να έχουν τελικά, δύο γειτονικά πρωταθλήματα; Μα ταυτόχρονα, πόσα έτη φωτός απέχουν, παρά τις δεδομένες ομοιότητες των λαών τους;
«Αμφότερα τα πρωταθλήματα, έχουν τρομερά παθιασμένους φιλάθλους. Ωστόσο, πιστεύω πως στην Ιταλία ο γενικότερος μέσος όρος του επιπέδου των παικτών είναι μεγαλύτερος.
Επίσης η διαφορά ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες και τις πιο χαμηλές, δεν είναι τόσο μεγάλη. Στην Ιταλία, δεν είναι ποτέ εύκολο να νικήσεις μια ομάδα που βρίσκεται χαμηλά στη βαθμολογία. Ενώ στην Ελλάδα, φαίνεται να υπάρχει μεγαλύτερο χάσμα».
Με αφορμή αυτό, σχολίασε τη δυναμική του Παναθηναϊκού των τελευταίων χρόνων. Όσον αφορά το αν θα «στεκόταν» στη Serie A, εξέφρασε τη σιγουριά του, για το ότι μπορεί να κοντράρει πλέον, αρκετές ομάδες. Όπως και έκανε στο πρώτο ματς με τη Φιορεντίνα.
«Το να βλέπω τον ΠΑΟ να νικά κόντρα σε μια τόσο σπουδαία ομάδα, με γέμισε χαρά. Σημαίνει ότι βλέπεις τον Παναθηναϊκό ξανά σε υψηλό επίπεδο. Αυτό που του αξίζει».
«Όσο μεγαλύτερη πρόκληση, τόσο υπερβαίνεις τον εαυτό σου»
Οι «βιόλα» δεν διανύουν και το καλύτερό τους «φεγγάρι». Μονάχα μια νίκη στα τελευταία έξι παιχνίδια, παρά το καλό ρόστερ που έχουν, αλλά και τον… παλιό γνωστό, στον πάγκο τους.
«Η Φιορεντίνα είναι μια ιστορική ομάδα. Έχουν εξαιρετικούς παίκτες και καλό προπονητή. Πρώην συμπαίκτης μου στη Τζένοα. Μπορεί να είναι λίγο ασταθής, αλλά θεωρώ όλα τα αποτελέσματα είναι ανοιχτά. Αυτή τη φορά, θα έχουν τον κόσμο τους και η ατμόσφαιρα στη Φλωρεντία είναι ‘καυτή’».
Τι θα συμβεί, όμως, αν αυτή η παθιασμένη έδρα, δεν αποτελέσει πρόβλημα για το «τριφύλλι»; Ποιες είναι οι πιθανότητές τους να φτάσουν όσο πιο μακριά γίνεται;
«Καμιά φορά, όσο μεγαλύτερη είναι η πρόκληση, τόσο περισσότερο μπορείς να δώσεις το κάτι παραπάνω, που δεν γνώριζες πως το είχες. Όπως και να’ χει, πάντα ελπίζω πως ο Παναθηναϊκός θα παίρνει μεγάλα αποτελέσματα, γιατί ο κόσμος του το αξίζει».
Όταν του ζητήθηκε να ξεχωρίσει μερικούς εκ των «πρασίνων», δεν το έκανε. Προτιμά να έχει πλήρη εικόνα, πριν εκφέρει άποψη για τους παίκτες. Δεν είχε παρακολουθήσει πολλά παιχνίδια της σεζόν, όμως το 3-2 του ΟΑΚΑ στις 6 Μαρτίου, το είδε.
«Ναι το είδα το ματς με τη Φιορεντίνα. Πρέπει να πω, ότι η ενότητα της ομάδας, ήταν αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα!».
«Ελπίζω να γυρίσω σύντομα στην Αθήνα»
Ο Τζιαντομένικο Μέστο δεν ξέχασε ποτέ το «τριφύλλι». Έχει περάσει από πολλά μέρη στην καριέρα του. Η Αθήνα, όμως, είναι ακόμη το μόνο εξ αυτών, που θα ήθελε να μείνει, πέρα από τον τόπο του.
«Σε όλους τους Έλληνες φιλάθλους, θέλω να πω ένα ευχαριστώ. Ήμουν ευτυχισμένος στα μέρη σας και στον Παναθηναϊκό. Λατρεύω τα πάντα στη χώρα σας. Έχω ακόμα σεβασμό για όλους τους ‘πράσινους’ φίλους. Ελπίζω να γυρίσω στην Αθήνα σύντομα. Σας ευχαριστώ».
