Συνέντευξη στον Τάσο Φαραό
Χαβιέρ Σαβιόλα. Ποιες λέξεις έρχονται στο μυαλό, ακούγοντας το συγκεκριμένο όνομα; Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Ολυμπιακός, σίγουρα ξεχωρίζουν.
Ο Αργεντίνος «κούνελος», όπως είναι το παρατσούκλι του, ανήκει σε ένα κλειστό κλαμπ παικτών, που έζησαν το El Clásico και από τις δύο μεριές. Φυσικά, όμως, η καριέρα του δεν αφορά αποκλειστικά αυτό το κομμάτι.
Ήδη από μικρή ηλικία κατάφερε να κάνει τη διαφορά. Στη Ρίβερ Πλέιτ έγινε βασικό γρανάζι πριν καν… ενηλικιωθεί, «μαγεύοντας» τους πάντες. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που η σύγκριση με τον αείμνηστο Ντιέγκο Μαραντόνα, δεν άργησε να έρθει, ακόμα κι αν έμοιαζε υπερβολική.
Γρήγορα ήρθαν και οι διακρίσεις, τόσο σε ατομικό, όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Κατορθώματα που έπεισαν την Μπαρτσελόνα, να επενδύσει στον νεαρό Χαβιέρ Σαβιόλα. Μία κίνηση που την δικαίωσε, βάσει όσων ακολούθησαν.
Εν συνεχεία, αφού είχε απολέσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη Βαρκελώνη, άνοιξε η πόρτα για τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Αργεντίνος έκανε το απευθείας… άλμα στην ισπανική πρωτεύουσα, όμως εκεί έπεσε σε μια απίθανη επιθετική «πολυφωνία».
Εν τέλει, έπειτα από την Μπενφίκα, τη Μάλαγα και αρκετές… φήμες, είχε έρθει η στιγμή να αγωνιστεί και στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός τον έντυσε στα «ερυθρόλευκα», στα 31 του χρόνια. Όσα ακολούθησαν στην υποδοχή του, από τους φίλους των Πειραιωτών, δύσκολα περιγράφονται με λέξεις.
Γι’ αυτό, όπως παραδέχεται ο ίδιος στη συνέντευξη, που παραχώρησε αποκλειστικά στο Ole, είναι μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής του!
Η πρώτη και αλησμόνητη έλευση στην Αθήνα, η Μπαρτσελόνα, ο Λιονέλ Μέσι και η Ρεάλ Μαδρίτης. Οι φίλοι των «ερυθρολεύκων», η ιστορική κατάκτηση του Conference League και το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής.
Αυτά και πάρα πολλά ακόμα, σε μία συνέντευξη, σαν… ταξίδι ζωής, μέσα σε περισσότερες από 2.500 λέξεις!
Η εμπειρία με τους Θρύλους της Μπαρτσελόνα
Στην ερώτηση «αν σταματά ποτέ το ποδόσφαιρο για έναν παίκτη», ο Χαβιέρ Σαβιόλα έχει μια ξεκάθαρη απάντηση: Όχι!
Μπορεί επισήμως να «κρέμασε» τα παπούτσια του, από τον Ιανουάριο του 2016, όμως παραμένει σταθερά στα γήπεδα, συμμετέχοντας σε αγώνες με τους Θρύλους της Μπαρτσελόνα! Συχνά, μάλιστα, βρίσκεται στο πλευρό του Τσάβι, του Πουγιόλ, αλλά και των Ριβάλντο-Ζιοβάνι!
«Προσωπικά, άρχισα να συμμετέχω στους αγώνες της Μπαρτσελόνα, με την ομάδα των Θρύλων της, από το 2016 και μετά.
Η ανταπόκριση του κόσμου σε αυτά τα παιχνίδια είναι τρομερή, υπάρχει πολύ μεγάλη προσέλευση. Όλοι έρχονται με την ελπίδα να μπορέσουν να δουν τους ήρωές τους, από στην εποχή τους. Εμείς παίζουμε με υπερηφάνεια, γιατί πραγματικά αποτελεί ένα προνόμιο! Μπορούμε να είμαστε στην Μπαρτσελόνα, στους Θρύλους της, και να επισκεπτόμαστε διάφορα μέρη σε όλο τον κόσμο.
Εκτός αυτού, ειλικρινά υπάρχουν χώρες που δεν γνώριζα. Και τώρα με τους Θρύλους της Μπαρτσελόνα έχω επίσης τη δυνατότητα, όχι μόνο να παίζω, αλλά και να γνωρίζω μέρη, να γνωρίζω νέες πόλεις, κουλτούρες και ανθρώπους που ίσως δεν είχαν την ευκαιρία να μας δουν ζωντανά και να είναι μαζί μας. Οπότε τους δίνουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουν τους ποδοσφαιρικούς ήρωές τους, σε κάποια στιγμή της ζωής τους.
Για εμάς, λοιπόν, θα είναι πάντα προνόμιο να μπορούμε να γνωρίζουμε πόλεις και να επιστρέφουμε ξανά στα αποδυτήρια, γιατί, για έναν ποδοσφαιριστή, δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από αυτό».
To «εκρηκτικό» ξεκίνημα σε Ρίβερ και Εθνική Νέων
Από την εκκίνηση της καριέρας του, ένα… ιδιαίτερο παρατσούκλι συντροφεύει τον Αργεντίνο. Ένα προσωνύμιο, το οποίο, όπως αποκάλυψε ο Σαβιόλα, «γέννησε» ένας πρώην προπονητής του Άρη!
Ο Χερμάν Μπούργος δεν άργησε να «βαφτίσει» τον νεαρό συμπαίκτη του. Μια προπόνηση ήταν αρκετή, για να τον μετατρέψει σε… κούνελο!
«Το παρατσούκλι “κούνελος” προέκυψε από τον Χερμάν Μπούργος, τον “πίθηκο” Μπούργος, ο οποίος μου έδωσε αυτό το προσωνύμιο σε μια προπόνηση. Μόλις ξεκινούσα τις πρώτες μου προπονήσεις στη Ρίβερ. Αυτός ήταν ο πρώτος που με είδε να τρέχω και τότε είπε: “Για να δούμε αν είσαι κουνέλι, λοιπόν Σαβιόλα”. Από εκεί βγήκε το παρατσούκλι και μέχρι σήμερα συνεχίζει να υπάρχει».
Κάπου εκεί, άρχισε το «μαγικό» του ταξίδι στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Μια πορεία που ξεκίνησε με τις καλύτερες «περγαμηνές», αλλά και με μεγάλες… συγκρίσεις.
Στα πρώτα του βήματα, αρκετοί είδαν έναν νέο «Ντιέγκο Μαραντόνα». Δεν ήταν μόνο οι ποδοσφαιρικές του ικανότητες, αλλά και το γεγονός πως εκείνος ήταν που «έσπασε» το ρεκόρ του θρυλικού Αργεντίνου, ως ο νεότερος παίκτης που αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα της χώρας.
Πώς αντιμετώπισε, λοιπόν, όλη αυτήν την προβολή ο νεαρός, ταλαντούχος Σαβιόλα;
«Tο γεγονός ότι με συνέκριναν με τον Μαραντόνα από πολύ μικρή ηλικία, δεν ήταν κάτι που με επηρέασε, δεν σήμαινε απολύτως τίποτα για μένα. Γιατί πρώτα απ’ όλα, ο Μαραντόνα για εμάς ήταν και είναι ασύγκριτος. Αυτά που έχουμε ζήσει στην Αργεντινή χάρη σε εκείνον είναι μοναδικά. Η λατρεία και η αγάπη που τρέφουμε για τον Μαραντόνα είναι πασίγνωστη.
Οπότε η σύγκριση δεν αποτέλεσε κανένα πρόβλημα για εμένα, γιατί ποτέ δεν έβαλα τον εαυτό μου σε αυτόν τον ρόλο, να του μοιάσω. Ήξερα ότι είναι αδύνατο να μοιάσεις στον Ντιέγκο, ούτε καν να τον πλησιάσεις. Οπότε το εκλάμβανα διαφορετικά. Το έπαιρνα περισσότερο σαν έναν λόγο για να είμαι περήφανος για όσα έχω καταφέρει, όχι ότι ο κόσμος πιστεύει ότι μπορεί να γίνω όπως εκείνος. Τουλάχιστον, στο δικό μου μυαλό, δεν έμπαινα ποτέ σε τέτοιου είδους συγκρίσεις.
Γι’ αυτό πάντα ήμουν ήρεμος, πάντα εμπιστευόμουν τις ικανότητές μου. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι συγκρίσεις, πόσο μάλλον να συγκρίνομαι με έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία. Το αντιμετώπιζα πολύ ήρεμα και εμπιστευόμουν τον εαυτό μου. Άλλωστε, αυτές οι συγκρίσεις κάποιες φορές δεν είναι καλές για κανέναν παίκτη, επομένως δεν έδινα πολλή σημασία».
Πέρα από το βραβείο του πρώτου σκόρερ, ο Σαβιόλα, πρόλαβε να ζήσει τα πάντα με τη Ρίβερ, ως… παιδί. Κατέκτησε το πρωτάθλημα, αναδείχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς στη Νότια Αμερική και όλα αυτά, πριν κλείσει τα… 18!
«Ήταν πολύ ωραίο για εμένα το γεγονός ότι κέρδισα ένα τόσο σημαντικό βραβείο, μετά από τις διακρίσεις που είχα στην Αργεντινή. Είχα βγει πρώτος σκόρερ στα 17 μου και κέρδισα το πρωτάθλημα στην Αργεντινή, που είναι κάτι δύσκολο και περίπλοκο, ιδίως με έναν σύλλογο με τόσο “βαρύ” όνομα, όπως η Ρίβερ Πλέιτ.
Για εμένα αυτός ήταν ένας λόγος να συνεχίσω να δουλεύω σκληρά για να πετύχω τους στόχους μου, να συνεχίσω να προοδεύω, να κοιτώ μπροστά, να συνεχίσω να βελτιώνομαι και να μην μείνω σε αυτό το βραβείο. Γιατί ναι μεν ήταν πάρα πολύ σημαντικό, αλλά περισσότερο με παρακίνησε να συνεχίσω να δουλεύω και να προσπαθώ, διότι ήξερα ότι είχα ακόμα μια καριέρα μπροστά μου. Ήμουν πολύ μικρός τότε, δεν είχα κλείσει ακόμα τα 20. Οπότε σίγουρα ήθελα να συνεχιστεί με αυτόν τον τρόπο, κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις, παίζοντας παράλληλα σε διακεκριμένους συλλόγους της Ευρώπης.
Είμαι χαρούμενος γιατί πέτυχα τους στόχους που έθεσα, αλλά είναι αλήθεια πως με παρακίνησε πολύ το γεγονός ότι ξεκίνησα την καριέρα μου τόσο νωρίς και κατάφερα τόσο σημαντικά πράγματα».
Όπως είναι λογικό, οι «σειρήνες» από τα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ είχαν αρχίσει να ηχούν. Η Μπαρτσελόνα θα κέρδιζε εν τέλει τη «μάχη», όμως ο… μικρός έπρεπε να διαπρέψει σε κάτι ακόμα, πριν κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι.
Το καλοκαίρι του 2001, λίγες εβδομάδες πριν πάει οριστικά στη Βαρκελώνη, ο Σαβιόλα οδήγησε την Εθνική Νέων της Αργεντινής, στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Κ20! Ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής της και στο φινάλε, ήταν και ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, με 11 γκολ.
«Η ανάμνηση που έχω από αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μου έχουν συμβεί. Πρώτον, επειδή φέραμε το τρόπαιο στην Αργεντινή. Έπειτα, στα 20 μου, για εμένα προσωπικά, ήταν ένα εξαιρετικό, ένα θεαματικό τουρνουά.
Επίσης έπαιζα με ένα επιπλέον κίνητρο. Όχι μόνο επειδή η Μπαρτσελόνα ήταν ήδη πολύ κοντά στο να με υπογράψει, αλλά γιατί περίμεναν επίσης να δουν πώς θα τα πήγαινα, σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Οπότε είχα έναν επιπλέον λόγο να τα δώσω όλα.
Πέρα από την ευκαιρία να βγω παγκόσμιος πρωταθλητής με την Αργεντινή στους νέους, υπήρχε και ένας γίγαντας της Ευρώπης, που με παρακολουθούσε. Ήταν δύο σημαντικά πράγματα εκείνο το καλοκαίρι, οπότε ήθελα να πετύχω τους στόχους μου.
Όσα έγιναν μετά εκείνο το καλοκαίρι, κύλησαν πολύ γρήγορα. Μόλις τελείωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο, πήγα στη Βαρκελώνη για να μπω στην ομάδα, να ενσωματωθώ στην Μπαρτσελόνα. Η αλήθεια είναι ότι ήταν απίστευτο, τόσο η υποδοχή του κόσμου, όσο και η χαρά που έδειχναν οι άνθρωποι επειδή ήμουν στην Μπαρτσελόνα.
Για μένα ήταν μια νέα εμπειρία γιατί πάντα ήμουν στη Ρίβερ και ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός μου σύλλογος. Ήμουν στην Μπαρτσελόνα, σε μια από τις πιο σημαντικές ομάδες στον κόσμο. Ήταν απίστευτο. Θα είμαι τρομερά ευγνώμων στους ανθρώπους, όχι μόνο για τη συμπεριφορά αλλά και για την άμεση και θερμή υποδοχή που μου επιφύλαξαν».
Η Μπαρτσελόνα, το Καμπ Νου και ο… Μέσι
Το δίχως άλλο, η μετακίνηση ενός τόσο νεαρού ποδοσφαιριστή, μακριά από τη χώρα του, θα ήταν μια δύσκολη απόφαση. Ο 19χρονος Σαβιόλα, όμως, ήταν αποφασισμένος και όπως τονίζει, δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφασή του.
«Για μένα, το να πάω στην Μπαρτσελόνα ήταν μια απόφαση που δεν χρειάστηκε να σκεφτώ πάρα πολύ. Δίχως αμφιβολία, η έλευση σε έναν σύλλογο όπως η Μπαρτσελόνα είναι μοναδική. Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά, δεν το μελέτησα. Αντίθετα, ήταν ένα γεγονός που με γέμιζε περηφάνια.
Ήταν απίστευτο, βρισκόμουν μεταξύ των πιο σημαντικών παικτών του κόσμου. Εκείνων που είχαν τη δυνατότητα να παίξουν για την Μπαρτσελόνα. Αλήθεια ήταν κάτι που δεν το περίμενα, αλλά μόλις έφτασα, μπόρεσα να συνειδητοποιήσω την ιστορία που έχει ο σύλλογος, τον αριθμό των σπουδαίων ποδοσφαιριστών που έχουν περάσει κατά τη διάρκεια της ιστορίας του και το να έχω τη δυνατότητα να βρίσκομαι στις τάξεις του, ήταν υπέροχο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αργεντίνος.
«Θυμάμαι ότι τα χρόνια μου στην Μπάρτσα ήταν από τα πιο όμορφα. Όχι επειδή ήμουν πολύ μικρός, καθώς μόλις ξεκινούσα την καριέρα μου στην Ευρώπη, αλλά ούτε γιατί βρισκόμουν σε έναν σύλλογο, με τόση ιστορία, όπου έχουν περάσει τόσοι μεγάλοι παίκτες.
Το να μπορώ, όμως, να μπαίνω και να παίζω στο Καμπ Νου; Απίστευτο. Είναι ένα γήπεδο όπου κάθε παίκτης θέλει να παίξει και να βρίσκεται εκεί. Και για μένα δεν υπήρχε πιο όμορφο πράγμα από το να μπαίνω στο γήπεδο και να βλέπω την αγάπη που μου έδειχνε ο κόσμος.
Η ευκαιρία να πηγαίνω σε οποιοδήποτε μέρος, για να εκπροσωπήσω την Μπάρτσα ήταν πάντα ένα προνόμιο για μένα και μπόρεσα να συνειδητοποιήσω το μεγαλείο που έχει ο σύλλογος, όταν έπαιζα σε άλλες χώρες, σε άλλες ομάδες. Τότε κατάλαβα, πόσο σεβασμό εκπέμπει πάντα η Μπάρτσα», συμπλήρωσε αναπολώντας τα όμορφα χρόνια που πέρασε στη Βαρκελώνη.
Πέρα από την αγάπη του κόσμου, πάντως, ο Χαβιέρ Σαβιόλα γνώρισε και πραγματικούς θρύλους του ποδοσφαίρου. Ή μάλλον, όχι απλώς γνώρισε, αλλά «έχτισε» σχέσεις, που παραμένουν «ζεστές», μέχρι και σήμερα.
«Συνάντησα παίκτες τεράστιας κλάσης, όπως ο Ροναλντίνιο, ο Ινιέστα, ο Τσάβι, ο Ρικέλμε, ο Μασεράνο. Οι παίκτες που έχουν περάσει από τον σύλλογο έχουν αφήσει ένα ανεξίτηλο σημάδι. Ειλικρινά, με όλους είχα μια πολύ καλή σχέση.
Ο Τσάβι ήταν εκείνος που συνδέθηκα περισσότερο, όμως. Έχω ήδη μια πολύ μεγάλη φιλία μαζί του, μια μεγάλη σύνδεση. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι.
Και με τους άλλους παίκτες επίσης η σχέση μου ήταν πολύ καλή, παρά το γεγονός ότι υπήρχε αυτός ο ανταγωνισμός, αφού όλοι ήθελαν να παίξουν. Εκτός αποδυτηρίων, ωστόσο, είχαμε εξαιρετικές σχέσεις, ήμασταν πολύ καλοί συμπαίκτες και προσπαθούσαμε να περάσουμε τις στιγμές που ήμασταν εκτός αγωνιστικού χώρου κοντά. Να μεγαλώσουμε τη “ζεστασιά” της ομάδας, έτσι ώστε μετά, μέσα στο γήπεδο, να μπορούμε επίσης να τα πάμε όσο το δυνατόν καλύτερα.
Οπότε οι αναμνήσεις μου είναι πολλές. Μπορεί να μην είχα με όλους στενές σχέσεις, αλλά δεν είχα προβλήματα με κανέναν. Είχα την ευκαιρία να τους γνωρίσω ως ανθρώπους, όχι μόνο ως ποδοσφαιριστές, ενώ επίσης γνώρισα την οικογένειά τους και μαζί τους μοιράστηκα μοναδικές στιγμές. Πραγματικά, για μένα ήταν κάτι το εξαιρετικό. Κυρίως, επειδή κατάφερα να γνωρίσω την ανθρώπινη πλευρά τους».
Ο Λιονέλ Μέσι, δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την κατηγορία των παικτών που γνώρισε. Έστω κι αν τότε, ήταν ακόμα σε πάρα πολύ μικρή ηλικία.
Όπως φαίνεται από τα λόγια του Σαβιόλα, όσα έκανε ήταν ήδη «μαγικά» και αρκούσαν για να αποτελέσουν «προοικονομία», όσων θα ακολουθούσαν στο μέλλον.
«Είχα την τύχη να συμπέσω με τον Λέο, όχι ακριβώς όταν άρχιζε την καριέρα του βέβαια. Όταν εγώ έφτασα στην Μπαρτσελόνα, ο Λέο ήταν στην ομάδα Νέων. Και τότε κατάλαβα αμέσως την κλάση του παίκτη που μας περίμενε στο μέλλον.
Φαινόταν ότι η Μπαρτσελόνα είχε ξεκάθαρη εικόνα και τον πίστευε. Ήταν ένα διαμάντι που έπρεπε να δουλευτεί, αλλά ακόμα και σε πολύ μικρή ηλικία, φαινόταν ότι θα γινόταν ένας σπουδαίος παίκτης. Αλλά, νομίζω ότι δεν φανταζόμασταν ότι θα μεταμορφωνόταν σε έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία.
Ο Μέσι, αναμφίβολα σε όλη αυτή την εποχή, έχει θαυμαστεί από τον χώρο του ποδοσφαίρου, όχι μόνο εμάς που ήμασταν συμπαίκτες του, αλλά από όλους φιλάθλους. Ήταν ένα παράδειγμα σε όλη του τη ζωή και την καριέρα, ένα παράδειγμα επαγγελματισμού, και για μένα ήταν ένα από τα καλύτερα πράγματα που μου συνέβησαν στο ποδόσφαιρο. Να μπορώ, δηλαδή, να παίξω δίπλα του και να έχω ως συμπαίκτη έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχει βγάλει το ποδόσφαιρο».
Στα αξιοσημείωτα, είναι πως ο Σαβιόλα έζησε μια μεγάλη στιγμή με τη χώρα του στην… Αθήνα! Πολύ πριν έρθει στον Ολυμπιακό, το 2004 κατέκτησε το Χρυσό μετάλλιο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργανώθηκαν στη χώρα μας.
Απ’ ότι φαίνεται, δεν ξέχασε τις όμορφες στιγμές που πέρασε στην πόλη, όταν ήρθε η στιγμή να επιστρέψει, αρκετά χρόνια μετά!
«Από την Αθήνα έχω απίστευτες αναμνήσεις, ακόμα και πριν έρθω για να παίξω στον Ολυμπιακό. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, κατακτήσαμε το Χρυσό μετάλλιο με την Εθνική Αργεντινής στο ποδόσφαιρο και για μένα πάντα, η Αθήνα θα είναι μια από τις πιο σημαντικές πόλεις, για την καριέρα μου.
Προσωπικά, πάντα έλεγα ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες με σημάδεψαν όχι μόνο ως άνθρωπο αλλά και ως αθλητή. Εκεί δεν ήμασταν πλέον απλοί ποδοσφαιριστές, αλλά κάτι παραπάνω. Μπόρεσα να συναντηθώ με άλλους αθλητές του ίδιου επιπέδου. Αυτή η ευκαιρία είναι ανεκτίμητη και είναι ό,τι καλύτερο προσφέρει αυτή η διοργάνωση. Να μπορείς να καθίσεις μαζί τους σε ένα τραπέζι ή να μπορείς να απολαύσεις ένα ποτό ή να μπορείς να μοιραστείς ιστορίες; Νομίζω ότι ήταν μια μοναδική εμπειρία.
Ήταν μία πολύ καλή στιγμή για να γνωρίσω την Αθήνα, επομένως πριν ξαναγυρίσω, είχα ήδη μια πρώτη ιδέα. Όταν τελικά έκλεισα στον Ολυμπιακό, ήξερα τι σήμαινε η πόλη για εμένα, ότι θα ήταν ένα πανέμορφο μέρος για να ζήσω, και ήξερα ότι θα ήμουν σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Ελλάδας».
Η Ρεάλ Μαδρίτης και η… πολυκοσμία
Έπειτα από τρία χρόνια, ως βασικός πρωταγωνιστής στην Μπαρτσελόνα, ο Σαβιόλα επιλέχθηκε να παραχωρηθεί δανεικός από τους Καταλανούς.
Πριν επιστρέψει, πέρασε μια χρονιά ως δανεικός στη Μονακό και μία στη Σεβίλλη, για να παίξει εν τέλει ξανά στους «μπλαουγκράνα», την περίοδο 2006-07.
Το καλοκαίρι που ακολούθησε, όμως, είχε έρθει η στιγμή για το «αντίο». Αποχώρησε ως ελεύθερος και τότε, ήταν που άνοιξε η… πόρτα για τη Μαδρίτη. Η Ρεάλ «χτύπησε» άμεσα και έκανε δικό της τον Αργεντίνο επιθετικό.
Στα δύο χρόνια που έμεινε στους «μερένχες», ωστόσο, δεν μπόρεσε ποτέ να καθιερωθεί. Στη θέση του υπήρχε… πολυκοσμία και έτσι, αποχώρησε το καλοκαίρι του 2009.
«Δεν είχα καμία αμφιβολία για την αποχώρησή μου από την Μπαρτσελόνα. Το γεγονός, μάλιστα, ότι ένας άλλος γίγαντας της Ευρώπης, μία από τις ομάδες όπου πάντα ένας παίκτης επιθυμεί να παίξει, μου έδειξε εμπιστοσύνη, ήταν ιδιαίτερα τιμητικό. Δεν καθυστέρησα καθόλου να δεχθώ την πρόταση που μου έκανε η Ρεάλ Μαδρίτης.
Εντάξει, φυσικά και είχαμε πολύ ανταγωνισμό. Είναι αλήθεια, γιατί εκείνη την περίοδο ήταν ο Σολδάδο, ο Ιγκουαΐν, ο Φαν Νίστελροϊ και ο Ραούλ. Υπήρχαν εντυπωσιακοί επιθετικοί. Έμαθα πάρα πολλά, γιατί είχα την ευκαιρία να ανταγωνιστώ μαζί τους για μια θέση και αυτό πάντα βελτιώνει έναν παίκτη.
Αλλά ναι, ήταν δύσκολο, γιατί εκείνη την περίοδο θυμάμαι ότι ο προπονητής είχε μια μεγάλη βάση παικτών και μπορούσε πάντα να επιλέξει έναν άλλον επιθετικό. Το θετικό, όμως, είναι ότι βελτιώθηκα πάρα πολύ, στην προσπάθεια που έκανα για να κερδίσω μια θέση στην ομάδα, μαζί με επιθετικούς που βρίσκονταν στο κορυφαίο επίπεδο».
Ο Ολυμπιακός και η «τρέλα» των οπαδών του!
Στην Μπενφίκα ο Χαβιέρ Σαβιόλα ξαναβρήκε τον εαυτό του. Έμεινε για τρία χρόνια και στη συνέχεια γύρισε στην Ισπανία, για να αγωνιστεί για μία σεζόν στη Μάλαγα.
Τότε, είχε φτάσει η στιγμή του Ολυμπιακού. Μπορεί η έλευσή του να είχε φημολογηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, αλλά το 2013 θα λάμβανε «σάρκα και οστά».
Οι Πειραιώτες έντυσαν τον Αργεντίνο στα «ερυθρόλευκα» και έχει ενδιαφέρον να δούμε τους λόγους, που τον έπεισαν να πιάσει Λιμάνι.
«Το να πάω στον Ολυμπιακό για μένα ήταν μια μεγάλη τιμή. Όχι μόνο επειδή μιλάμε για τον μεγαλύτερο σύλλογο στην Ελλάδα, αλλά γιατί πάντα ήταν μια ομάδα που μου κινούσε το ενδιαφέρον, όπως και η παρουσία του στο Champions League. Ο Ολυμπιακός πάντα ήταν ανταγωνιστικός σε αυτή τη διοργάνωση.
Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι πήγα σε έναν σύλλογο, που οι φίλαθλοι μοιάζουν πολύ με αυτούς που έχουμε στην Αργεντινή. Είναι μια ομάδα με οπαδούς, που ζουν πολύ έντονα κάθε στιγμή, είναι πολύ παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο. Όπως ακριβώς το ζούμε στην Αργεντινή, με πολύ πάθος. Έτσι λοιπόν, δέχτηκα γρήγορα την πρόταση.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μετάνιωσα απολύτως τίποτα, γιατί ήταν ένα πολύ καλό βήμα στην καριέρα μου. Μπόρεσα να νιώσω την αγάπη του κόσμου στην Ελλάδα. Εκτός από την κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό, τα πήγαμε πολύ καλά και στο Champions League. Είμαι πολύ χαρούμενος που πέρασα από έναν τόσο μεγάλο σύλλογο.
Πάντως, πριν υπογράψω στον Ολυμπιακό, η αλήθεια είναι πως δεν είχα μιλήσει με κάποιον που να έχει αγωνιστεί εκεί, ώστε να μου πει τι θα περίμενα. Το μόνο σίγουρο είναι πως ένιωσα μια έλξη προς τον Ολυμπιακό».
Η «βόμβα» του καλοκαιριού ήταν γεγονός. Όσα ακολούθησαν, μάλιστα, κατά την υποδοχή του από τους φίλους του Ολυμπιακού, έξω από τα γραφεία της ομάδας, ήταν… βγαλμένα από ταινία.
Χιλιάδες οπαδοί των Πειραιωτών υποδέχθηκαν «θερμά» τον Σαβιόλα, πριν υπογράψει το συμβόλαιό του, και του χάρισαν μια στιγμή, που θα θυμάται για όλη του τη ζωή!
«Αυτή τη νύχτα, ειλικρινά, θα την θυμάμαι για πάντα. Όχι επειδή έβλεπα τόσες πολλές φανέλες να γράφουν το όνομά μου, περιμένοντας με τόση χαρά και προσμονή να έρθω στον σύλλογο, αλλά κυρίως για την τεράστια αγάπη που μου έδειξαν. Ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου, όχι μόνο της καριέρας μου.
Είμαι πάντα ευγνώμων. Όχι μόνο στους οπαδούς που βρέθηκαν στα γραφεία για να με υποδεχθούν εκείνο το βράδυ, αλλά σε όλο τον κόσμο του Ολυμπιακού. Και επίσης, πέρα από μια μαγική, μια πολύ όμορφη νύχτα, ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησα το πάθος που έχουν οι φίλαθλοι για τον Ολυμπιακό».
Οι αξέχαστες στιγμές στον Ολυμπιακό και το Conference League
Στον Πειραιά παρέμεινε μόλις για μία σεζόν, όμως πρόλαβε να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να ζήσει μια σπουδαία πορεία, ως τους «16» του Champions League! Μάλιστα, με δύο γκολ του Σαβιόλα, κόντρα στην Άντερλεχτ, ο Ολυμπιακός κλείδωσε την πρόκριση από τους ομίλους, στην επόμενη φάση, την τελευταία αγωνιστική.
Τι θυμάται, λοιπόν, ο ίδιος από εκείνο το πέρασμα και τι έφερε στη μνήμη του εικόνες που του θύμιζαν την… Αργεντινή;
«Έζησα μια απίστευτη χρονιά. Οι φίλαθλοι ήταν μαγικοί, όχι μόνο μέσα στο γήπεδό μας. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι πάντα συνηθισμένος να ταξιδεύει και έτσι, έδινε πολλές το “παρών” και μακριά από το Γ. Καραϊσκάκης. Μου αρέσει αυτό, γιατί μεγάλωσα στην Αργεντινή και εκεί το ζούσαμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Οπότε για μένα ήταν κάτι απίστευτο, να ξαναζήσω αυτή την κατάσταση.
Και γι’ αυτό σου λέω ότι είμαι τρομερά ευγνώμων, όχι μόνο για όλη την αγάπη που μου έδωσαν οι φίλαθλοι και για όλο αυτό που δημιουργούσαν κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και γιατί αναβίωσε ξανά το πάθος που είχαμε και στην Αργεντινή.
Θυμάμαι εκείνη τη χρονιά σαν μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Ήμουν στο Champions League και μάλιστα, έβαλα γκολ. Μπόρεσα να το ζήσω αυτό με τον Ολυμπιακό και μαζί με τον κόσμο του. Ειλικρινά ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι και προσωπικά, όσον αφορά την πορεία της ομάδας, ήταν ένα Champions League πολύ καλό, από ποδοσφαιρική άποψη. Συναγωνιστήκαμε με πολύ μεγάλες ομάδες. Για εμένα εκείνη η χρονιά ήταν θεαματική σε όλα τα επίπεδα».
Μερικά χρόνια μετά την αποχώρησή του, ο Χαβιέρ Σαβιόλα δημοσίευσε μια φωτογραφία, όπου ήταν αγκαλιά με την κόρη του στο Γ. Καραϊσκάκης, συνοδεύοντάς την με τη λεζάντα: «Τι ωραίο να θυμάμαι χαρούμενες στιγμές με την πριγκίπισσα μου».
Αξίζει, λοιπόν, να δούμε πώς το έζησε και τι σήμαινε για εκείνον η συγκεκριμένη στιγμή. Όπως και τι άλλο «κρατά» ακόμα, από την περίοδο στα «ερυθρόλευκα».
«Όταν μπήκα στο γήπεδο με την κόρη μου ήταν μια συναρπαστική στιγμή. Το να μπορέσω να μπω μαζί της, να της μεταδώσω την αγάπη του κόσμου, αυτό που σημαίνει να μπαίνεις στο γήπεδο, με τόσο πολύ κόσμο να υποστηρίζει τον Ολυμπιακό, είναι μια μοναδική στιγμή. Μια στιγμή που πάντα θα την έχω στην καρδιά μου, κάτι μαγικό.
Το δεύτερο που θυμάμαι είναι όταν κερδίσαμε τον τίτλο. Δεν πανηγύρισα μόνο με τους συμπαίκτες μου, αλλά με όλον τον κόσμο, για αυτό που καταφέραμε μέσα στη χρονιά. Κάναμε μια τεράστια προσπάθεια για να φτάσουμε στην κατάκτηση του τίτλου, ήταν αξέχαστο», αναφέρει ο Αργεντίνος στο Ole.
Ένα ποστ, πάντως, δημοσίευσε και μετά την ιστορική κατάκτηση του Conference League από τον Ολυμπιακό. Μπορεί να έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την αποχώρησή του, όμως φαίνεται πως, πλέον, έχει γίνει… οπαδός των Πειραιωτών.
«Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τον τελικό του Conference League, σαν οπαδός του Ολυμπιακού. Ήθελα η ομάδα να κερδίσει, να μπορέσει να σηκώσει τον τίτλο. Πιστεύω ότι η στιγμή αυτή του άξιζε πάρα πολύ, να μπορέσει να κατακτήσει αυτό το τρόπαιο.
Πρέπει να συνεχίσει έτσι, να ανταγωνίζεται στην Ευρώπη, απέναντι στους καλύτερους. Ήταν κάτι που με έκανε πάρα πολύ χαρούμενο. Το έζησα με πολύ έντονο τρόπο, έχοντας υπάρξει μέλος της ιστορίας του συλλόγου. Σίγουρα χάρηκαν πάρα πολύ όλοι».
Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής και το μέλλον του Σαβιόλα
Για την Αργεντινή, ο χειμώνας του 2022 θα παραμείνει αξέχαστος. Η «Αλμπισελέστε» κατέκτησε την κορυφή του κόσμου, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, κάνοντας κάθε Αργεντίνο να βρεθεί στον… έβδομο ουρανό!
Ο Σαβιόλα, όμως, στάθηκε λίγο άτυχος. Λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει τον τελικό με τη Γαλλία, παρά μόνο τη διαδικασία των πέναλτι!
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση, πως δεν το έζησε, όπως και όλοι οι υπόλοιποι συμπατριώτες του.
«Δυστυχώς, η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από την Αργεντινή, συνέπεσε με έναν αγώνα που είχαμε στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, και έπρεπε να κάνω δύο προπονήσεις ως βοηθός προπονητή που ήμουν τότε. Έτσι, δεν μπόρεσα να τον παρακολουθήσω. Είδα μόνο τη διαδικασία των πέναλτι του τελικού.
Οι πανηγυρισμοί μετά την κατάκτηση, ήταν κάτι μοναδικό. Να βλέπεις την εθνική μας ομάδα, στην κορυφή του κόσμου, με ό,τι σημαίνει αυτό για εμάς. Όντας κάποτε ένας παίκτης της εθνικής Αργεντινής, καταλαβαίνω ακόμα περισσότερο τη σημασία του. Η ευτυχία ήταν τεράστια, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τον λαό της Αργεντινής που το άξιζε. Για τον Μέσι, για όλους τους παίκτες, για το επιτελείο που έκανε τεράστια δουλειά σε όλη τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Έτσι, όλοι είμαστε πολύ χαρούμενοι και ευχαριστημένοι, και έτσι κι αλλιώς είναι ένας τίτλος που πραγματικά γιορτάστηκε πολύ στη χώρα μας, όπως είναι γνωστό».
Για το τέλος, κάτι για το μέλλον. Αυτό που θα είναι σίγουρα συνδεδεμένο με την μεγάλη αγάπη του Χαβιέρ Σαβιόλα: Το ποδόσφαιρο!
«Το μέλλον που με περιμένει θα είναι σίγουρα συνδεδεμένο με τον κόσμο του ποδοσφαίρου, που είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Θα μπορώ να συνεχίσω να σχολιάζω αγώνες, να είμαι κοντά στα γήπεδα, παίζοντας επίσης με τους Θρύλους της Μπαρτσελόνα, αλλά και με άλλες ομάδες όπου μπορώ να εκπροσωπήσω.
Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, παραμένω ενεργός μέσω της συμβουλευτικής παικτών της La Liga, ενώ είμαι και πρεσβευτής του ισπανικού πρωταθλήματος, μέσω εκδηλώσεων, για να μεταδώσω στους νέους τις εμπειρίες που έζησα ως παίκτης, καθώς και άλλα πράγματα που προκύπτουν, σε αυτόν τον χώρο. Πάντα, όμως, θα βρίσκομαι στον χώρο που αγαπάω. Το ποδόσφαιρο».
