Συνέντευξη στον Διονύση Καλαϊζή
Ο Ολυμπιακός τον Απρίλη του 1993 περνάει στα… χέρια του Σωκράτη Κόκκαλη. Οι περίοδοι των μεταγραφών εκείνα τα χρόνια ήταν ιδιαίτερα «ζωηρές», με αρκετούς παίκτες να έρχονται στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους ήταν και ο Φαμπιάν Εστάι.
Βραχύσωμος, με τρομερή τεχνική κατάρτιση και διεθνής με τη Χιλή. Ένα κλασσικό «10άρι», που αμέσως έκανε «γκελ» στην «ερυθρόλευκη» κερκίδα.
Στον Πειραιά έκατσε για περίπου έναν χρόνο, αφού η έλευση του Τάις Λίμπρεχτς στο Λιμάνι τον έθεσε ουσιαστικά εκτός ομάδας.
Μπορεί να μην κατέκτησε κάτι και η απόδοσή του να είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα. Παρ’ όλα αυτά, πρόλαβε να γίνει ένα από τα αγαπημένα παιδιά των οπαδών του Ολυμπιακού, χάρις τα «μαγικά» του. Ο 56χρονος πλέον είναι αναλυτής και σχολιαστής στο «FOX Sports» στο Μεξικό και αποφάσισε να «ανοίξει» την καρδιά του στο Ole.gr σε μία απολαυστική συνέντευξη.
Νίκος Αλέφαντος, Ιβάν Ζαμοράνο, το «δέσιμό» του με τον Ολυμπιακό, αλλά και το άσχημο «τέλος» δεν έλειψαν απ’ τη συζήτηση, με τον Χιλιανό να μην διστάζει να μιλήσει για όλους και για όλα!
«Όνειρο που εκπλήρωσα το να παίξω στην Ευρώπη»
-Είσαι μακριά από το ποδόσφαιρο αρκετά χρόνια. Πώς νιώθεις; Σου λείπει;
«Δεν ασχολούμαι πλέον με το ποδόσφαιρο στο γήπεδο. Ωστόσο, είμαι σχολιαστής στο Μεξικό για 16 χρόνια στο FOX Sports. Αναλύω το ποδόσφαιρο του Μεξικού, της Νότιας Αμερικής και το ευρωπαϊκό».
-Θα ήθελες να επιστρέψεις στον χώρο του ποδοσφαίρου ή νιώθεις «γεμάτος»;
«Συνεχίζω να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο. Σπούδασα για μία χρονιά, ώστε να γίνω τεχνικός διευθυντής. Παρ’ όλα αυτά δεν με ‘έπεισε’. Τώρα είμαι χαρούμενος και εξοικειωμένος με τα media. Παρακολουθώ πολύ ποδόσφαιρο, κάνω αναλύσεις και ενημερώνομαι καθημερινά. Ωστόσο, στο μέλλον θα ήθελα να γίνω αθλητικός διευθυντής σε μια ομάδα».
-Έχεις εξαιρετικές σχέσεις με τον Ιβάν Ζαμοράνο. Τι είναι αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει;
«Ο Ιβάν ήταν ένας τρομερός σκόρερ. Είχε δυνατή προσωπικότητα. Είχε επίσης εξαιρετική ικανότητα στο να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Το απέδειξε σε κάθε ομάδα που έπαιξε. Έπαιξε στις Κομπρεσάλ, Σεντ Γκάλεν, Σεβίλλη, Ρεάλ Μαδρίτης και Ίντερ. Μετά ήρθε στο Μεξικό και κέρδισε το πρωτάθλημα. Έδειξε ότι έχει τρομερή ποιότητα. Ένα φανταστικός σκόρερ και ένας σταρ στο γήπεδο».
-Πώς ήταν όταν ήρθες για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Πόσο δύσκολο ήταν για εσένα να φύγεις από τη χώρα σου;
«Ήρθα στην Ευρώπη για τη Σεντ Γκάλεν στην Ελβετία, που μαζί με την Μπρέσια έκαναν τη μεταγραφή μου. Στο τέλος, οι δύο ομάδες συμφώνησαν να πάω στην Ελβετία. Έπαιξα εκεί για 1,5 χρόνο. Μετά ήρθε η θητεία μου στην Ελλάδα. Υπέγραψα 5ετές συμβόλαιο, αλλά ήρθε ο Τάις Λίμπρεχτς και δεν είχα καθόλου καλή εμπειρία μαζί του, οπότε αποφάσισα να γυρίσω στη Χιλή. Φαντάσου να είσαι στη Χιλή, σχεδόν στο τέλος του κόσμου, ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα μπορούσα να παίξω στην Ευρώπη. Ήταν ένα όνειρο που εκπλήρωσα. Θα ήθελα να μείνω περισσότερο στον Ολυμπιακό. Ήθελα να παίζω. Πάντα ήθελα να παίζω. Όταν δεν έπαιζα σε μία ομάδα ήθελα να φεύγω. Μετά ήρθα στο Μεξικό, όπου είχα μία πολύ ήρεμη 10ετή καριέρα και τα πήγα πολύ καλά».
«Πώς να έλεγα ‘όχι’ στον Ολυμπιακό;»
-Επιστρέφεις στην πατρίδα σου και αποφασίζεις να έρθεις ξανά στην Ευρώπη για τον Ολυμπιακό. Ήταν δύσκολο να πεις το «ναι»;
«Το να επιστρέψω στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ήταν ένα όνειρο, που έκανα πραγματικότητα. Ειδικότερα σε μία ομάδα τόσο σημαντική όσο ο Ολυμπιακός. Παρ’ όλα αυτά, ήρθα στα ‘πέτρινα χρόνια’. Είχαμε σπουδαίους παίκτες, αλλά δεν καταφέραμε να κερδίσουμε τρόπαια. Πολλοί παίκτες συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις Η.Π.Α. Ήταν ένας σπουδαίος οργανισμός, με εξαιρετικούς οπαδούς και μία ομάδα με τρομερή ιστορία. Πώς να έλεγα ‘όχι’ στον Ολυμπιακό;»
-Υπήρξε κάποιος, που σου πρότεινε να έρθεις στον Ολυμπιακό;
«Είχα τον Αλεχάντρο Ίσις και τον Χάιμε Βέρα που ήταν αντίπαλοί μου και έπαιζαν στον ΟΦΗ. Φυσικά, και ο Μιγκέλ Φωτίου, που ήταν ο συνδετικός κρίκος, ώστε να έρθω στην Ελλάδα. Για κάτι το οποίο είμαι πολύ ευγνώμων».
-Ο Ολυμπιακός ξόδεψε ένα μεγάλο ποσό για να σε φέρει στην Ελλάδα. Αυτό σε έκανε να νιώθεις περισσότερο «βάρος» ή σου έδωσε περισσότερη αυτοπεποίθηση;
«Ήμουν ένας πολύ αφοσιωμένος ποδοσφαιριστής. Πάντα ήθελα να παίζω, ώστε να αποδεικνύω τι μπορώ να κάνω. Αν ο Ολυμπιακός μού έδινε την ευκαιρία, θα ήθελα να αποδείξω στους φιλάθλους μας, ότι ήθελα να είμαι πρωταθλητής. Δυστυχώς, ήρθα σε μια δύσκολη περίοδο, που δεν κέρδισα κανέναν τίτλο».
-Ήσουν σε μια ομάδα με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, γιατί δεν καταφέρατε να κερδίσετε τίτλους; Υπήρξαν εξωαγωνιστικοί παράγοντες;
«Ήρθα σε μια ομάδα με εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές. Μερικοί από αυτούς οι Μπεντ Κρίστενσεν, Ίλια Ίβιτς, Ρασίντ Γιεκινί, Ντανιέλ Μπατίστα, όλοι τους εξαιρετικοί. Αρκετοί από αυτούς έπαιξαν και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Δυστυχώς, δεν κερδίσαμε κάτι. Ήμουν στον Ολυμπιακό σχεδόν δύο χρόνια και αλλάξαμε περίπου 6-7 προπονητές. Υπήρχε αστάθεια, που έφερε αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού και στο πώς διαχειριζόμασταν τις ομάδες. Η μεγαλύτερη μου λύπη ήταν που δεν μπορούσα να ήμουν μέλος της ομάδας, που κέρδισε πολλούς τίτλους αργότερα».
-Από το πρώτο παιχνίδι ο κόσμος σε αγάπησε. Πώς ένιωσες; Θυμάσαι το ντεμπούτο σου;
«Ναι, ήταν μία τρομερή ‘σύνδεση’ με τους απίθανους οπαδούς του Ολυμπιακού. Θυμάμαι το ντεμπούτο μου, ήταν με τον Λεβαδειακό για το Κύπελλο. Μια από τις πρώτες μου στιγμές ήταν ένα τάκλιν για να κερδίσουμε την μπάλα, ενώ όλος ο κοσμός θα περίμενε να κάνω κάποιο ‘κόλπο’. Ήμουν αρκετά τυχερός, ώστε να σκοράρω με κεφαλιά. Ήταν αυτή η κεφαλιά και μία ασίστ, που είχα σε εκείνο το ματς. Ήταν μια εξαιρετική ‘σύνδεση’ και ένας μεγάλος ενθουσιασμός με τους οπαδούς. Όλοι ελπίζαμε να κερδίσουμε κάποιον τίτλο, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε».
-Θυμάσαι την προσπάθειά σου κόντρα στον ΠΑΟΚ; Τρομερό σουτ, αλλά δεν κατέληξε στα δίχτυα. Περίμενες να σκοράρεις;
«Ήταν ένα πολύ περίεργο σουτ. Φυσικά, ήλπιζα ότι θα ήταν γκολ, αλλά δυστυχώς χτύπησε στο δοκάρι. Αλλά ήταν μια όμορφη στιγμή που ο κόσμος θυμάται με αγάπη».
«Η πιο σημαντική στιγμή μου ήταν αναμφίβολα με τον Νίκο Αλέφαντο»
-Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις μια στιγμή από την θητεία σου στον Ολυμπιακό, ποια θα ήταν αυτή;
«Η πιο σημαντική μου στιγμή στον σύλλογο ήταν αναμφίβολα με τον Νίκο Αλέφαντο. Έπαιξα και με τους 5-6 προσωρινούς προπονητές που είχα στον Ολυμπιακό. Ο μόνος με τον οποίο είχα προβλήματα ήταν ο Λίμπρεχτς στο τέλος του χρόνου μου στην Ελλάδα και γι’ αυτό μίλησα με τον πρόεδρο, Σωκράτη Κόκκαλη, για την αποχώρησή μου από την ομάδα. Έφυγα με μεγάλη λύπη, αλλά έπρεπε να παίξω».
-Ο Αλέφαντος ήταν ένας προπονητής που σε πίστεψε πολύ. Ισχύει ότι είχατε εξαιρετική σχέση;
«Ήταν ο προπονητής που με εμπιστεύτηκε περισσότερο, με στήριξε περισσότερο και με ξεκινούσε περισσότερο στα ματς. Αυτό μου έδωσε την αυτοπεποίθηση να πετύχω όμορφα γκολ και να συνεισφέρω πολλά πράγματα στον σύλλογο».
-Μετά ήρθε ο Λίμπρεχτς. Είχε ακουστεί ότι είχες ένα θερμό επεισόδιο μαζί του, είναι αλήθεια;
«Άρχισα να παίζω με τον Λίμπρεχτς. Μετά έπαιζα πιο λίγο. Αργότερα, ήμουν αναπληρωματικός και σε μερικές περιπτώσεις δεν με είχε στην αποστολή. Αυτές ήταν κακές αναμνήσεις με τον Ολλανδό».
-Θυμάσαι τον τελευταίο σου ματς στον Ολυμπιακό; Πώς το βίωσες;
«Δεν θυμάμαι καν το τελευταίο μου παιχνίδι στην Ελλάδα λόγω της κακής εμπειρίας που είχα με τον Ολλανδό».
-Υπήρξαν ποδοσφαιριστές που σου έκαναν εντύπωση στον Ολυμπιακό;
«Υπήρχαν κάποιοι καλοί παίκτες. Πολλοί πήγαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Ήταν ο Παναγιώτης Τσαλουχίδης, ο Βασίλης Καραπιάλης που έπαιξαν πολύ καλά. Ο Ντανιέλ Μπατίστα, ο οποίος είναι πολύ καλός μου φίλος. Επίσης, ο Γιώργος Αμανατίδης. Ο Ίλια Ίβιτς, που ήρθε και έβαλε πολλά γκολ και πήρε πρωτάθλημα με την ομάδα. Γενικά, υπήρχαν μερικοί πολύ καλοί παίκτες εκείνη την εποχή. Είμαι ακόμα σε επαφή με κάποιους από αυτούς μέσω των social media».
-Θα άλλαζες κάτι απ’ την καριέρα σου στον Ολυμπιακό;
«Δεν θα άλλαζα τίποτα στην περίοδό μου στον Ολυμπιακό. Πάντα έδινα τα πάντα. Δυστυχώς, υπήρχε μικρή σταθερότητα στον σύλλογο. Τα αποτελέσματα δεν ήρθαν, υπήρχε απόγνωση. Δεν υπήρχε συνέχεια στο προπονητικό επιτελείο. Είχα έξι ή επτά προπονητές στα δύο χρόνια που ήμουν στον σύλλογο. Αυτό δεν είναι καλό για καμία ομάδα και κατά συνέπεια δεν ήρθαν τα θετικά αποτελέσματα».
«Ήρθε ένας προπονητής που δεν με σεβάστηκε»
-Στεναχωρήθηκες όταν έφυγες από τον Ολυμπιακό;
«Ναι, η αποχώρησή μου ήταν πολύ λυπηρή γιατί ήμουν πολύ χαρούμενος και ένιωσα ότι με αγαπούσαν πολύ οι οπαδοί του συλλόγου. Είχα εξαιρετική σχέση με τους συμπαίκτες μου, με πολύ σεβασμό. Αλλά ήρθε ένας προπονητής που δεν με σεβάστηκε. Ο Λίμπρεχτς μού είπε ότι ήμουν ο καλύτερος παίκτης του, αλλά ότι δεν ταίριαζα στο σύστημά του. Και έτσι έγινε. Γι’ αυτό ζήτησα να φύγω από την ομάδα».
-Είδες τον τελικό του Conference League που κέρδισε ο Ολυμπιακός; Πανηγύρισες;
«Φυσικά και το είδα. Ήμουν υπεύθυνος για την ανάλυση και τον σχολιασμό του παιχνιδιού για το FOX Sports Mexico. Φυσικά, χάρηκα και πανηγύρισα τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο για ελληνικό σύλλογο. Μου άρεσε να παρακολουθώ τη γιορτή των φιλάθλων στην Ελλάδα. Βλέποντας την Αγία Σοφία με τους περισσότερους οπαδούς του συλλόγου, μού άρεσε. Επιπλέον, σε μια σεζόν με διαφορετικούς προπονητές, ήρθε ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και κατέκτησε τον ευρωπαϊκό τίτλο, κάνοντας ένα μεγάλο βήμα για τον θεσμό».
-Έχεις επιστρέψει στην Ελλάδα από τότε που έφυγες;
«Δεν είχα την τύχη να επιστρέψω στην Ελλάδα. Θα ήθελα να επιστρέψω στο γήπεδο, για να απολαύσω τους οπαδούς, να τους επισκεφτώ σε μια προπόνηση. Θα ήθελα πολύ να επιστρέψω στην Αθήνα, για να αναβιώσω αυτήν την ιστορία. Να πατήσω ξανά το πόδι μου στο Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης, πλέον χωρίς τα ποδοσφαιρικά. Ένα υπέροχο γήπεδο, προφανώς, με υπέροχους οπαδούς».
«Για πάντα Ολυμπιακός»
-Θα ήθελες να αναλάβεις μια θέση στον Ολυμπιακό;
«Αυτή τη στιγμή όχι».
-Σου έχει ζητήσει ποτέ κάποιος ποδοσφαιριστής τη γνώμη σου πριν έρθει στον Ολυμπιακό;
«Όχι, κανείς δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μου για γνώμη. Άνθρωποι όπως ο Μεξικανός, Άλαν Πουλίδο, και ο Χιλιανός, Πάμπλο Κοντρέρας, ο οποίος έπαιξε επίσης στον ΠΑΟΚ, έχουν περάσει από τον σύλλογο, αλλά μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου για να ζητήσει μια ‘αναφορά’ για την ομάδα».
-Πιστεύεις ότι υπάρχουν ποδοσφαιριστές από τη Χιλή ή το Μεξικό που θα ταίριαζαν στον Ολυμπιακό;
«Η Χιλή αυτή τη στιγμή ‘δέχεται’ μια πολύ αργή αλλαγή γενιάς. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν μεγάλοι παίκτες στον ορίζοντα. Θα γίνει Παγκόσμιο Κύπελλο κάτω των 20 ετών φέτος στη Χιλή και θα μπορούσαν να εμφανιστούν κάποια μεγάλα ονόματα που θα μπορούσαν να κάνουν το άλμα στην Ευρώπη. Γιατί να μην εξετάσουμε το ίδιο και για τον Ολυμπιακό; Υπάρχουν επίσης καλοί παίκτες στο Μεξικό, μια εθνική ομάδα που προκρίνεται τακτικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Έχουν καλές προοπτικές για παίκτες που θα μπορούσαν να παίξουν στον Ολυμπιακό. Ο Άλαν Πουλίδο και ο Νέρι Καστίγιο το έκαναν ήδη κάποια στιγμή».
-Ο Ολυμπιακός έκλεισε τα 100 πριν λίγους μήνες. Έχετε κάποιο μήνυμα για τους οπαδούς των «ερυθρολεύκων»;
«Τους έδωσα συγχαρητήρια στα social media. Έδωσα συγχαρητήρια σε όλους τους φιλάθλους. Όλοι εμείς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είμαστε μέρος της ιστορίας του συλλόγου. Από τους παίκτες, το προπονητικό επιτελείο, τη διοίκηση, τους φροντιστές, τους μασέρ, τους υπεύθυνους για την κατάσταση του γηπέδου. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους και φυσικά στο μεγαλείο του Ολυμπιακού, μιας ομάδας γεμάτη παράδοση, περηφάνια και δόξα. Επομένως, σας στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά από την Πόλη του Μεξικού, με πολλή αγάπη, πολλή στοργή, πολλές αναμνήσεις είμαι πάντα ευγνώμων για όλη τη στοργή που μου έδειξαν οι οπαδοί κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Ελλάδα».
Υ.Γ: «¡Arriba Olympiacos!» «Για πάντα Ολυμπιακός!»
