Μια μειλίχια και ταυτόχρονα ροκ μελωδία, έχει χτυπήσει τη Euroleague στο πρώτο μισό της κανονικής της διάρκειας. Η απαστράπτουσα Παρί, η «ομάδα επιπέδου EuroCup» έχει τελειώσει τις πρώτες 17 στροφές, ατενίζοντας την θέα από ψηλά. Από το ρετιρέ για την ακρίβεια.
Είναι η ομάδα του ιδιότυπου τρόπου παιχνιδιού, του Σπλίτερ που δικαίως αν δινόταν βραβείο μεσούσης της σεζόν θα πήγαινε σε εκείνον αν και σημαντική είναι η συμβολή του Τοούμας Ισάλο που «έχτισε» το γνώρισμα αυτό. Μιας παρέας που προσαρμόζεται, παίζει στο δικό της τέμπο και δεν χαμπαριάζει. Μεταξύ άλλων βέβαια και πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι και η ομάδα του Τι Τζέι Σορτς.
Αυτής της απίθανης «κοντούρας» που δεν γεμίζει στο μάτι – σωματοδομικά – για το επίπεδο αυτό. Την ίδια «ένσταση» είχε και ο άνθρωπος που τον έφερε στην Ευρώπη πριν από μερικά χρόνια. Μέσα στο παρκέ όμως είναι ένας πολύπλευρος «μαέστρος» και οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν απόλυτα.
Ο βραχύσωμος Αμερικανός γκαρντ αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα πως οι κοντοί, διαφεντεύουν πλέον στο μπάσκετ. Και η πιο αδιάσειστη απόδειξη πως το μπόι, αποτελεί κριτήριο παρελθοντικών χρόνων.
Είναι μία – για την ώρα – αντισυστημική νίκη, η νίκη του σύγχρονου, του αλλεργικού στα παρωχημένα. Ο δρόμος είναι μακρύς βέβαια και τα «σκυλιά» λυτά. Παρόλα αυτά, η Παρί και ο ηγέτης της, Τι Τζέι Σορτς, έχουν «κλέψει» σε αυτό το πρώτο τρίμηνο σχεδόν τις καρδιές και τη συμπάθεια όλων.
Η αφορμή δόθηκε από τα αγωνιστικά του ανδραγαθήματα και άρχισε το ψάξιμο. Από που μας ήρθε αυτός ο… κομήτης Τι Τζέι Σορτς, ποιος τον έφερε και γιατί; Ποιο το αρχικό του αποτύπωμα και σε ποιο βαθμό, φαινόταν από το ξεκίνημα το στίγμα που θα άφηνε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ;
Το Ole.gr έψαξε και βρήκε τον άνθρωπο που τον πίστεψε πρώτος και τον έφερε στην Ευρώπη για να αρχίσει το κουβάρι να ξετυλίγεται. Αν και όπως παραδέχθηκε ο Λετονός τεχνικός, Άρτουρς Ρουμπένις-Βισόκις, είχε και εκείνος του ενδοιασμούς του. Λόγω σωματοδομής. Ο πρώτος προπονητής του Τι Τζέι Σορτς στην «γηραιά ήπειρο», θυμάται και αφηγείται.
«Ήρθε για δοκιμαστικά»
O Timothy Neocrates Shorts o δεύτερος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλιφόρνια. Ο χαμογελαστός μικρόσωμος «πυραυλοκίνητος» γκαρντ, αφού τέλειωσε το σχολείο στο Tustin και πήγε κολλέγιο στο Suddleback (χωρίς υποτροφία) για μία διετία (2015-17), συνέχισε στο UC Davis.
Με το… καλησπέρα σας εκεί (Big West Conference) έκανε αισθητή την παρουσία του, ολοκληρώνοντας τη σεζόν με 15,2 πόντους, 4,3 ασίστ και δύο κλεψίματα ανά παιχνίδι, με 53% εντός πεδιάς. Εν κατακλείδι, αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης της περιφέρειας και ταυτόχρονα ο καλύτερος νεοεισελθόντας σε αυτήν.
Είχε έρθει η ώρα για το ταξίδι στην Ευρώπη, με την ελπίδα να χτίσει σιγά σιγά το δικό του αφήγημα και από αυτήν την πλευρά του Ατλαντικού. Η μοίρα έπαιξε και αυτή το ρόλο της για να αρχίσουν όλα στο Βέντσπιλς της Λετονίας.
«Πριν από εκείνον, ξεκινήσαμε τη σεζόν στη Βέντσπιλς με άλλον πόιντ γκαρντ αλλά δεν ταίριαζε στα συστήματά μας και το μπάσκετ μας. Συνεπώς ψάχναμε για κάποιον άλλον. Ο Τι Τζέι ήταν πάντα στη λίστα μας. Πριν από εκείνον επιλέξαμε κάποιον άλλον, ο οποίος ήρθε και απήλθε μέσα σε μία εβδομάδα εξαιτίας του καιρού και της μουντάδας εδώ στην Λετονία.
Και έτσι είπαμε, ‘πάμε να φέρουμε τον τύπο που όντως θέλει να παίξει μπάσκετ’. Ο ατζέντης του ήταν πολύ θετικός. Πήραμε τον προηγούμενο προπονητή του και μας έδωσε πολύ καλό feedback για τον χαρακτήρα του και το αγωνιστικό του επίπεδο.
Ήρθε στο Βέντσπιλς για να δοκιμαστεί δύο εβδομάδες, αυτή ήταν η συμφωνία. Και αυτό ήταν ένα ακόμα σημάδι, ότι ο Τι Τζέι Σορτς ήθελε πραγματικά να παίξει μπάσκετ και να αποδείξει πράγματα», σημείωσε αρχικά ο βοηθός προπονητή του Λούκα Μπάνκι στην Εθνική Λετονίας.
Ένας νεαρός κόουτς (γεννηθείς το 1985) με «φρέσκες» ιδέες και διορατικότητα απ’ ότι φάνηκε. Αν και αργά ή γρήγορα, το άστρο του Τι Τζέι Σορτς θα έλαμπε με τη μία ή την άλλη αφετηρία. Γεγονός που βρίσκει σύμφωνο και τον ίδιο. Και συνέχισε τις αποκαλύψεις…
«Ο λόγος που δεν τον είχαμε διαλέξει εξ΄ αρχής ήταν λόγω του μεγέθους του και του ζητήματός του, στο σουτ. Αυτά είναι πάντα ερωτήματα για έναν περιφερειακό.
Μετά αποφασίσαμε ότι η ταχύτητά και η ικανότητά του στην οργάνωση του παιχνιδιού, ήταν πολύ πιο ενδιαφέροντα για εμάς από αυτά τα δύο.» Και κάπως έτσι, το ευρωπαϊκό «τρένο» του άσου της Παρί, μπήκε σε ράγες.
«Πριν το πρώτο παιχνίδι του, είχε κάνει μονάχα 1-2 προπονήσεις και του είπα, ‘Τι Τζει, απλά μπες μέσα και κάνε το παιχνίδι σου. Δείξε τί μπορείς να κάνεις, κάνε το καλύτερο που μπορείς και τους άλλους καλύτερους στο παρκέ’. Και το έκανε από το ξεκίνημα, ήταν πολύ παθιασμένος με την ευκαιρία να είναι εκεί και να βελτιώσει και τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό και έμεινε μαζί μας μέχρι το τέλος της σεζόν. Η αγωνιστική περίοδος βέβαια δεν τελείωσε λόγω του Covid-19 και ποτέ δεν μάθαμε αν θα κερδίζαμε κάτι μαζί.»
«Είναι πολύ έξυπνος για να αφομοιώσει τις πληροφορίες»
Όπως συμβαίνει σε όλες τις πτυχές της ζωής, έτσι και στον (πρωτ)αθλητισμό, ένα πλεονέκτημα μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε μειονέκτημα. Γι’ αυτό και απαιτείται η ενασχόληση ούτως ώστε να περιοριστεί ή έστω να καμουφλαριστεί, η αχίλλειος πτέρνα.
«Η εκκίνηση του ήταν πολύ καλή γιατί ήταν και η προσέγγισή του σωστή. Ήθελε να βελτιωθεί, να μάθει τα πάντα γύρω από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δουλεύαμε αρκετά στο ‘διάβασμα’ των αγώνων. Για παράδειγμα, η δική μας λίγκα (Λετονία και Εσθονία) εστιάζει πολύ στην τακτική. Έχει πολλούς καλούς προπονητές και συγκεκριμένες αποφάσεις.
Για παράδειγμα, ο πρώτος τον έπαιζε under και μετά προσπαθήσαμε να πάμε πιο κάτω τα σκριν, κάποια συστήματα και πρακτικές συμπαικτών του, ώστε να τον βοηθήσουν. Και επίσης εστιάσαμε στο πως να τον διδάξουμε να μάθει να παίζει έτσι, να παίρνει τις σωστές αποφάσεις.
Φυσικά έψαχνε το στιλ παιχνιδιού του, τον τρόπο για να ταιριάξει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η προσαρμογή του όμως ήταν γρήγορη. Είναι πολύ έξυπνος για να αφομοιώσει τις πληροφορίες. Κάθε μέρα που περνούσε, βελτίωνε τα χαρακτηριστικά του, καταλάβαινε καλύτερα το παιχνίδι, γινόταν καλύτερος στο σουτ», θυμήθηκε ο Artūrs Visockis-Rubenis. Και συνέχισε με μία παραδοχή.
«Για να είμαι ειλικρινής, αν τον ήξερα καλύτερα θα του είχα δώσει περισσότερες ελευθερίες. Η σωματική του διάπλαση μας προβλημάτιζε λίγο αλλά είναι και θέμα προπονητή το πως θα τον προστατέψει. Ας πούμε τόσο στη Γερμανία όσο και στην Παρί, κάνουν ένα δυναμικό hedge out για να κρύψουν την ‘αδυναμία’ του. Ένας τρόπος για να αποφεύγουν τις αλλαγές και το drop. Έχω δει βίντεο που το κάνουν πολύ καλά.
Είναι πράγματα που ο εκάστοτε προπονητής πρέπει να καταλάβει και να προσαρμόσει όταν επιλέγει να πορευθεί με τύπους σαν τον Τι Τζέι. Η ικανότητά του όμως να ηγηθεί της ομάδας και ο ρυθμός που μπορεί να φέρει το παρκέ, είναι απίστευτα.»
Μετά το τέλος του πρώτου γύρου και λίγο πριν τη 18η στροφή, ο Τι Τζέι Σορτς αποτελεί το πρώτο φαβορί για το βραβείο του MVP. Το κοντέρ γράφει 23.6 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης με 19.3 πόντους ανά ματς (6.4 εύστοχα δίποντα κάτα μέσο όρο) και 7.9 ασίστ σε 27’26” στο παρκέ.
«Οπουδήποτε κι αν πήγαινε, θα ήταν ο ηγέτης»
Άπαντες μιλούν με τα καλύτερα για αυτόν και δεν είναι μόνο το αγωνιστικό του προφίλ που έχει συμβάλει σε αυτό. Για να κάνει ένας ρούκι – δίχως το παρελθόν του Ναν για παράδειγμα – τόσο μεγάλο γκελ στη διοργάνωση όπως ο Τι Τζέι Σορτς, δεν αρκεί μόνο το ταλέντο, η δουλειά και το χάρισμα.
Η βαθιά και άδολη αγάπη που έχει για το μπάσκετ, είναι κομμάτι που έχει διαμορφώσει τον πρωτοπόρο σε PIR στη Euroleague. Και αυτή η αγάπη δεν προέκυψε, ήταν εκεί από την αρχή.
«Ήταν ένας πολύ θετικός άνθρωπος, προσεγγίσιμος σε όλους. Οι συμπαίκτες του, τον λάτρευαν. Ήταν πάντα πρόσχαρος στα αποδυτήρια. Τύποι σαν εκείνον γιατί ήταν ξεχωριστός, unicorn, νεαρός, παθιασμένος και ταχύτατος, έφερνε μπόλικη ενέργεια στο παρκέ, έδειχνε πολλά από τα συναισθήματά του. Πιστεύω ότι δεν ήταν κάποιες επιλογές μου ή η “σοφία” μου που έβγαλαν τον καλύτερο εαυτό του. Οπουδήποτε κι αν πήγαινε, θα ήταν ο ηγέτης.
Τις είδαμε αυτές τις ικανότητές του όσο διάστημα έμεινε μαζί μας. Τότε είχαμε φυσικά κάποιους βετεράνους στην ομάδα αλλά ήταν εμφανές πως όλοι τον σέβονταν γιατί είχε αυτό το χάρισμα να κάνει και τους γύρω του καλύτερους. Ήταν η προσέγγιση του στο παιχνίδι, το αγαπούσε πραγματικά.»
«Το ταλέντο δεν έχει να κάνει μόνο με το μέγεθος»
Ο Τι Τζέι Σορτς δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο ως… ουρανοκατέβατος. Τα μηνύματα που έστελνε στη Euroleague ήταν συνεχή.
Ο πολιτογραφημένος Βορειομακεδόνας, ανέβαινε τα σκαλιά ένα ένα. Κυπελλούχος στο BCL και MVP το 2023 με την υπέροχη Βόννη, θριαμβευτής στο EuroCup και MVP το 2024. Το ερώτημα ωστόσο ήταν εκεί και έστεκε. Κατά πόσον θα μπορούσε να παραμείνει το ίδιο επιδραστικός για την ομάδα του και «φανταχτερός» για ολόκληρη τη διοργάνωση, στη Euroleague; Τα φαινόμενα «μιλούν» από μόνα τους.
«Ο οποιοσδήποτε είχε και έχει αυτήν την απορία, παρακολουθώντας την πορεία του Τι Τζέι Σορτς από το ένα επίπεδο στο άλλο. Τελικά, μετράει το μέγεθος ή το σουτ του, είναι οκ για την ελίτ; Μπορεί να κάνει τα ίδια κόντρα σε μεγαλύτερα κορμιά; Έχει αποδείξει όμως ότι δεν έχουν σημασία αυτά πλέον. Σε συνδυασμό φυσικά και με την ικανότητα-εξυπνάδα του προπονητή του, να τα «καμουφλάρει» και να χειρίζεται τις καταστάσεις.
Το σουτ του επίσης από μακριά, δεν είναι και το καλύτερο δυνατό σίγουρα αλλά μπορεί να ευστοχήσει σε δύσκολες και σημαντικές ως προς το διακύβευμα, προσπάθειες. Ειδικά από τη μέση απόσταση αλλά και σε καταστάσεις που του το δίνουν, μπορεί να χάσει ένα ή δύο αλλά το τρίτο θα το βάλει. Είναι και θέμα αυτοπεποίθησης που φέρνει στο παιχνίδι.
Η περίπτωσή του αποδεικνύει περίτρανα ότι το ταλέντο δεν έχει να κάνει μονάχα με το μέγεθος, το κορμί ή τις δεξιότητες. Είναι και η εμπιστοσύνη, η εργατικότητα. Από τη φύση του ο Τι Τζέι Σορτς είναι φυσικά πολύ γρήγορος, κάτι που τον βοηθάει αλλά δεν είναι το μόνο που τον έχει απογειώσει.»
Η πανδημία δεν επέτρεψε στην Βέντσμπιλς τότε να διεκδικήσει τους στόχους της μέχρι τέλους. Κάπως έτσι, η ρούκι σεζόν του σταρ της Παρί πλέον, έμεινε στη μέση. Είχε όμως ήδη κάνει «θόρυβο». Μεταγραφή στο Αμβούργο το 2020 και όλα πήραν το δρόμο τους.
«Εκείνη η σεζόν τελείωσε απότομα λόγω του Covid-19, είχα τρελαθεί. Όλα τα συμβόλαια ακυρώθηκαν, τόσο το δικό μου όσο και των παικτών. Μέσα σε δυο μέρες, όλοι πήγαμε σπίτια μας. Εγώ βέβαια συνέχισα να έχω επαφή με τα παιδιά και χάρηκα πραγματικά που 6-7 από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου του Τι Τζέι, είχαν καλύτερες προσφορές. Πράγμα που δείχνει ότι κάναμε και εμείς καλή δουλειά. Παίξαμε αρκετά καλά στο FIBA Europe Cup.
Είμαι χαρούμενος που σαν προπονητής, έζησα μαζί του ένα μέρος της εντυπωσιακής καριέρας του. Του εύχομαι καλή τύχη σε ό,τι κι αν κάνει και υγεία. Όλα τα υπόλοιπα σε μια μεγάλη και μακρά καριέρα, συνδέονται με αυτό.»
«Αλλάζει επίπεδα, κερδίζοντας και παίζοντας καλό μπάσκετ»
Ο Τι Τζέι Σορτς έχει απιθώσει το μαγικό του ραβδί, σε κάθε ομάδα της επαγγελματικής του καριέρας στην οποία έχει αγωνιστεί. Φροντίζοντας όχι μόνο να φαίνεται ο ίδιος, αλλά κάνοντας και τους γύρω του ευτυχισμένους.
Το άστρο του φεγγοβολάει και τίποτα δεν μοιάζει ικανό να το θολώσει. Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μπει το όνομά του στην ίδια εξίσωση με τον «Βασιλιά» της λίγκας, Μάικ Τζέιμς ή τον Σέιν Λάρκιν. Ένα όμως είναι το μόνο σίγουρο. Ό,τι αγγίζει, γίνεται χρυσός. Και τούτο, μόνο τυχαίο δεν είναι.
«Είναι πολύ δύσκολο να προβλέψεις πόσο μακριά μπορεί να φτάσει. Μόνο ο εαυτός του ξέρει. Όπως βλέπουμε, μπορεί να πηδάει από το ένα επίπεδο στο άλλο και να διαπρέπει, κάνοντας τα ίδια πράγματα. Να κερδίζει, παίζοντας καλό μπάσκετ. Και αυτό αποτελεί ένα ακόμα χαρακτηριστικό που δείχνει την ποιότητά του. Δεν είναι ο τύπος που νοιάζεται μόνο για την πάρτη του και τη δική του εικόνα.
Είναι ένας νικητής. Μαζί του, οι ομάδες στις οποίες αγωνίζεται, μεγαλώνουν. Τα πάντα στο επαγγελματικό μπάσκετ έχουν να κάνουν με το αποτέλεσμα και τη νίκη, μόνο αυτή μετράει. Κανείς δεν βλέπει τις ώρες που περνάς στο γυμναστήριο ή το γήπεδο, δεν θα σε χειροκροτήσει για αυτό. Ο κόσμος δεν ασχολείται με αυτά αν κερδίζεις. Φυσικά έχουν σημασία για εσένα και τους ανθρώπους γύρω σου, τί άνθρωπος είσαι και πόσο σκληρά δουλεύεις.
Και ο Τι Τζέι αποδεικνύει ότι μπορεί να φέρει στον εκάστοτε σύλλογο τη νοοτροπία του νικητή, μπασκετική κουλτούρα. Αυτό ίσως είναι το πιο δυνατό του χαρακτηριστικό, ο βασικότερος λόγος για τον οποίο είναι τόσο καλός και όλοι μιλούν για εκείνον. Η ικανότητα του ηγέτη που τον ακολουθεί αλλά και εκείνη, να κάνει τους υπόλοιπους να φαίνονται καλύτεροι γύρω του.»
