Ο κύκλος του Ματίας Αλμέιδα στην ΑΕΚ, όπως είπε και ο ίδιος, έκλεισε.
Ο Αργεντινός είναι ένας άνθρωπος που δίχως καμία αμφιβολία, λατρεύτηκε από όλο τον κόσμο της ομάδας. Είναι επίσης ένας άνθρωπος, ο οποίος ταυτίστηκε στο έπακρο και με τη φιλοσοφία της.
Έκανε το «ποδαρικό» στην OPAP Arena, έφερε το νταμπλ ξανά στα «κιτρινόμαυρα» έπειτα από 45 ολόκληρα χρόνια και δημιούργησε ένα προϊόν που ομόρφυνε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στιγμές και στοιχεία ανεκτίμητα, που πήραν σάρκα και οστά.
Όμως το ότι έγινε «ένα» με τη φιλοσοφία της ΑΕΚ, σήμαινε πως τον είδαμε από τα ύψη μέχρι και τα βάθη. Από την πρώτη του χρονιά, μέχρι και τη φετινή.
Ταυτόχρονα ο Αλμέιδα έδειξε σε πολλές περιπτώσεις την προσωπικότητά του. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα που είναι ταπεινός, αλλά παράλληλα δεν φοβάται να πει και να στηρίξει τη γνώμη του.
Παρά τα όσα έγιναν το τελευταία διάστημα, από την όλη του πορεία στον πάγκο της «Ένωσης» αυτό που τον έκανε να λατρευτεί είναι ένα και μόνο ένα γεγονός. Ούτε οι τίτλοι, ούτε οι νίκες, ούτε τίποτα.
Γυρίζοντας πίσω στον Αύγουστο του 2023, η ΑΕΚ έδινε μια μάχη κόντρα στη Ντιναμό Ζάγκρεμπ για τα προκριματικά του Champions League. Μάχη μεταφορική, αλλά και κυριολεκτική: δύο «ιδεολογίες», σε απόλυτη κόντρα.
Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, με τον κόσμο να αποζητά την πρόκριση και συνάμα δικαιοσύνη για τον αδικοχαμένο Μιχάλη Κατσούρη. Ο Αραούχο κάνει την αρχή μειώνοντας στο 90+2’ και ο Βίντα ρίχνει το τελειωτικό «χτύπημα» για την ισοφάριση, εννέα λεπτά αργότερα.
Στη Νέα Φιλαδέλφεια επικρατεί χαμός και ο Αλμέιδα είναι εκεί. Στην άκρη του πάγκου, στην αγκαλιά του Άμραμπατ με τη φανέλα που φέρει το όνομα του Μιχάλη, υψωμένη στον ουρανό. Για να τη δουν όλοι!
Αυτό θα παραμείνει το «στίγμα» του στην ιστορία του συλλόγου. Για αυτό θα τον θυμούνται όλοι, αρκετά χρόνια μετά.
Ένας άνθρωπος που ξεχειλίζει από συναισθήματα και δεν φοβάται να τα εκφράσει.
Ένας άνθρωπος που έδειξε σε μία στιγμή, πως η φράση «μια εικόνα, χίλιες λέξεις», είναι τελικά φτωχή.
