Μπορεί το κείμενο που ακολουθεί να γράφεται και τζάμπα, μιας και τα μεγάλα κεφάλια του ποδοσφαίρου, μας έχουν όλους γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια. Μπορεί επίσης κι άλλοι συνάδελφοι να έχουν επισημάνει αυτό το μαρτύριο που περνάμε, όσοι είμαστε εθισμένοι με τα προγνωστικά ποδόσφαιρο και κυρίως με τα πρωταθλήματα. Η ΟΥΕΦΑ πραγματικά δεν μας λυπάται.
Ξεκάθαρα. Κάθε χρόνο το ίδιο πράγμα. Διακοπή τον Σεπτέμβριο, διακοπή τον Οκτώβριο, διακοπή και τον Νοέμβριο. Κι όμως, πολλοί νομίζετε ότι οι φωνές έχουν να κάνουν απλά και μόνο με το ότι σταματάει η ίντριγκα και η μάχη των πρωταθλημάτων. Δεν είναι όμως έτσι. Η περίοδος των εθνικών ομάδων, ειδικά αυτές οι διακοπές που γίνονται ουσιαστικά στην… ανατολή των πρωταθλημάτων, βλάπτουν και καριέρες.
Κάποιες ομάδες ακόμη ψάχνονται, κάποιες προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους. Και εκεί που οι προπονητές πασχίζουν, τσουπ τους διακόπτουν την δουλειά. Ορισμένοι χάνουν, απολύονται. Δεν προλαβαίνουν να βρουν ρυθμό. Άλλοι πάλι εκεί που νιώθουν ότι τα σύνολά τους αρχίζουν να ρολάρουν, βλέπουν μια διακοπή να τους διαλύει τα πάντα. Επαναλαμβάνω, το τελευταίο πραγματικά είναι το γούστο του κόσμου και το ξενέρωμα που τρώει. Που για εμένα, είναι πολύ σοβαρό, αλλά άντε να ας πούμε ότι είναι τελευταίο. Δεν συζητάω για την δική μας δουλειά. Το ενδιαφέρον βουλιάζει και… καληνύχτα, Κι αν η εθνική της χώρας σου (κακή ώρα, όπως η Εθνική Ελλάδας) αποτυγχάνει, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη. Γιατί άλλο είναι να χτυπάει η καρδιά μιας χώρας στον ρυθμό ενός αγώνα, άλλο να υπάρχει ένα πρόγραμμα δυο εβδομάδων με δυο τζάμπα αναμετρήσεις, που απλά πρέπει να γίνουν.
Υπάρχουν κι άλλα πολλά που μπορούμε να γράψουμε, αλλά σταματάω γιατί έστω ένας από εσάς θα κάνει το λογικό ερώτημα: «Εντάξει Παντελή, έχεις δίκιο, αλλά τι να γίνει;» Η λύση κατά την γνώμη μου αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες, είναι μια. Αυτό που ειπώθηκε κάποτε για την διαδικασία του Nations League. Θεωρώ ότι το σύστημα μια ψυχή που ‘ναι να βγει ας βγει μια ώρα αρχύτερα και ας βγει για τα καλά, θα πρέπει να λειτουργήσει.
Σεπτέμβριο, να κλείσουν τα πάντα, να πάρουν η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ όσες ημέρες χρειάζονται, να παίξουν όλα τα παιχνίδια που πρέπει να παίξουν και να τελειώσει η ιστορία. Να μην υπάρξει άλλη διακοπή. Θέλουν 15, 20 μέρες; Έναν μήνα; Ας το κάνουν. Αλλά μετά να αφήσουν στην ησυχία τους, τις ομάδες και τους παίκτες. Γιατί το άφησα τελευταίο και δεν το έγραψα γιατί με κατηγορούσατε για λαϊκισμό, αν και είναι μάλλον το πιο σοβαρό απ’ όλα. Δεν γίνεται μια ομάδα να κάνει όνειρα και να υπάρχει κίνδυνος να της σακατευτούν παίκτες τον Νοέμβριο και μετά να τρέχει να προλάβει μέσα στην… φούντωση των πρωταθλημάτων. Ας σκεφτούν τα μεγάλα κεφάλια και ας μας απαλλάξουν από τα μαρτύρια ετούτα…
