Ο Γουίλιαν αποτέλεσε τον πρώτο ποδοσφαιριστή που είδε την «πόρτα» της εξόδου στον Ολυμπιακό, στο μεταγραφικό «παράθυρο» του Ιανουαρίου. Φυσικά, δεν προκάλεσε έκπληξη.
Έπειτα από την έναρξη της συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών, το περασμένο καλοκαίρι, ο Βραζιλιάνος δεν μπόρεσε να αποδώσει τα αναμενόμενα. Ιδίως για το ποσό που είχε συμφωνηθεί πως θα αποκόμιζε, κατά την παρουσία του στον Πειραιά, μέχρι το φινάλε της φετινής σεζόν.
Μόλις 11 παιχνίδια κατάφερε να παίξει ο 36χρονος, από τα 24 που έδωσαν οι «ερυθρόλευκοι» σε όλες τις διοργανώσεις, καταγράφοντας αποκλειστικά μία ασίστ. Ο απολογισμός είναι το λιγότερο «φτωχός», για έναν ποδοσφαιριστή όπως ο Γουίλιαν.
Έτσι, φτάνοντας πια στον Ιανουάριο, οι Πειραιώτες κλήθηκαν να πάρουν μια «δύσκολη» απόφαση. Να περιμένουν ή να κοιτάξουν το παρόν.
Δεν χρειάζεται να πούμε πού κατέληξαν. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί ήδη πως ο Ολυμπιακός δεν έχει διάθεση να ρισκάρει, περιμένοντας το «αύριο». Κάτι τέτοιο έγινε και τον περασμένο Ιανουάριο, όπου το φινάλε της σεζόν βρήκε τον σύλλογο να κατακτά το ιστορικό, πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Παρόμοιες, λοιπόν, ήταν οι συνθήκες και με την περίπτωση του Γουίλιαν. Γιατί, όμως, ήταν «δύσκολη» απόφαση;
Διότι πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή, με μεγάλη και «πλούσια» καριέρα. «Βαριά» εάν προτιμάτε καλύτερα. Δίχως αμφιβολία, 11 χρόνια στην Premier League μόνο λίγα δεν είναι, ιδίως όταν αγωνίζεσαι ως βασικός και την έχεις κατακτήσει σε δύο περιπτώσεις.
Παράλληλα, αμελητέος αριθμός δεν είναι ούτε οι 70 φορές που έχει φορέσει τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν δεύτερες «σκέψεις», όμως ο Ολυμπιακός άφησε στην άκρη το όνομα και έβαλε μπροστά το καλό της ομάδας. Μία απόφαση που βρήκε σύμφωνο και τον ποδοσφαιριστή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, καθώς πέρα από το παράδειγμα του Γουίλιαν, στον ίδιο δρόμο είχαν «βαδίσει» και ο Μαρσέλο με τον Χάμες Ροντρίγκες, πριν μερικά χρόνια.
Ο Ολυμπιακός δεν «τρενάρει» τις καταστάσεις. Ανεξαρτήτως ονόματος ή του χρονικού διαστήματος που είναι κάποιος παίκτης στον σύλλογο. Είναι αποφασιστικός, κοιτά στο «τώρα» και στοχεύει διαρκώς στη βελτίωσή του.
