Ναι, ξέρω. Ένας είναι ο «κανονικός» Ρονάλντο, ένας είναι το Φαινόμενο. Κι αν είσαι millenial όπως ο υπογράφων, μάλλον για την πλειοψηφία διαπράττεις ύβρη με το να αναφέρεις τη λέξη αυτή για τον… μεταγενέστερο Ρονάλντο, αυτόν της Πορτογαλίας. Βέβαια, αν σκεφτείς ότι σκόραρε σε τελικό με την Πορτογαλία και σήκωσε μια ακόμα Κούπα με την Εθνική στα 40 του, ίσως το ξανασκεφτείς, αφήνοντας εκτός τις ανούσιες συγκρίσεις.
Στα μάτια των περισσότερων ο Ρονάλντο έβαλε πλώρη για το συνταξιοδοτικό του πλάνο, όταν ανακοινώθηκε η αποχώρησή του από τη Σαουδική Αραβία και η ένταξή του στην Αλ Νασρ της Σαουδικής Αραβίας. Πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα, με 25 γκολ σε 30 ματς, το δικό του βιολογικό ρολόι δεν έχει σχέση με των υπόλοιπων. Και μολονότι ένα tweet του υπονόησε ότι πιθανόν να υπάρξει κι επόμενος προορισμός, μετά την κατάκτηση του Nations League είπε: «Το μέλλον; Τίποτα δεν θα αλλάξει. Στην Αλ Νασρ; Ναι», επιβεβαιώνοντας και το BBC που μετέδιδε ότι θα ανανεώσει το συμβόλαιό του.
Ο Ρονάλντο, που κουβαλά πλέον τρεις μεγάλες διακρίσεις με το εθνόσημο (Euro 2016, Nations League 2019 και 2025), απέδειξε ξανά πως η καρδιά του χτυπά πιο δυνατά όταν παίζει για την πατρίδα του. «Για την εθνική ομάδα, αν χρειαζόταν να σπάσω το πόδι μου, θα το έκανα», δήλωσε χαρακτηριστικά, αποκαλύπτοντας ότι αγωνίστηκε με ενοχλήσεις που τον ταλαιπωρούσαν από την προθέρμανση. Όλα αυτά, στα 40 του. Για το Nations League. Ένας ποδοσφαιριστής με πέντε Χρυσές Μπάλες, αμέτρητους τίτλους και… με απόσταση πρώτος σκόρερ για την πατρίδα του.
Η εικόνα του να υψώνει το τρόπαιο στο Μόναχο με μάτια βουρκωμένα και χαμόγελο παιδικό, αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές της καριέρας του. «Δεν έχω δει κάποιον άλλον σαν εμένα. Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του. Και πράγματι: 938 γκολ συνολικά (138 με την εθνική) και ένα άσβεστος πάθος για νίκες, το οποίο τον κάνει να βουρκώνει για μια κατάκτηση όπως αυτή και να δηλώνει πάντα «παρών». Προφανώς, έχει την ευφυία και την αυτογνωσία να προσαρμόζεται. Το έκανε ήδη από τον καιρό που πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν γινόταν να μην το κάνει τώρα. Στο 88ο λεπτό αντικαταστάθηκε, έχοντας φτάσει στα όριά του. Έπεσε στο κέντρο του γηπέδου, φωνάζοντας από πόνο, αλλά και πάθος. Δεν έκλεψε την παράσταση με την απόδοσή του, σε καμία περίπτωση, αλλά ήταν εκεί που έπρεπε, συντονισμένος με τον εκπληκτικό Νούνο Μέντες. Η αντίληψη δεν φθίνει ποτέ.
Ο τελικός της Πορτογαλίας με την Ισπανία είχε τη δική του, ξεχωριστή, σημειολογία για την κόντρα του Ρονάλντο με τον Γιαμάλ. Σκεφτείτε το λίγο: Ο πατέρας του Γιαμάλ είναι μικρότερος από τον Κριστιάνο και ο γιος του CR7 είναι μόλις τρία χρόνια μικρότερος από τον Λαμίν! Ο μικρός από τη Μασία έχει κάνει στα 17 του περισσότερα από τον Μέσι και τον Ρονάλντο στην ίδια ηλικία, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν στα 40 του θα παίζει σερί αγώνες και θα ξεκινά βασικός σε έναν τελικό για τη χώρα του. Προφανώς, ο ίδιος ο Κριστιάνο βγήκε να μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για τον νεαρό, ίσως σε κόντρα με το τι πιστεύει η κοινή γνώμη για τον χαρακτήρα του. Εγωκεντρικός, σίγουρα, αλλά με απαράμιλλη πίστη και προσπάθεια σ’ αυτό που κάνει. Δεν γίνεται αλλιώς, εδώ που τα λέμε. Αυτό τον κάνει στα 40 του να σηκώνει κούπες ως βασικός με την Πορτογαλία, να βάζει 25 γκολ στο πρωτάθλημα και να συζητούν τα media για το… μέλλον του. Αυτό τον κάνει φαινόμενο.
Γιατί είναι, ποδοσφαιρικά, φαινόμενο όσο κι αν αυτό το προσωνύμιο είναι καπαρωμένο από άλλον. Κι αν για τους περισσότερους στη χώρα μας τα δάκρυα της ήττας στον τελικό του Euro 2004 είναι αυτά που θα τον συνοδεύουν για πάντα, τα δάκρυα της κατάκτησης του Nations League είναι μια εικόνα περισσότερο δίκαιη για την πορεία κι αυτά που έχει καταφέρει. Σκεφτείτε πόσο καιρό υπάρχει στο “timeline” σας. Πόσα χρόνια πριν ανακαλυφθεί το ίδιο το timeline!
Υ.Γ: Αν και… Μπατιστουτικός μέχρι το κόκκαλο, ο Ρονάλντο από τη Βραζιλία ήταν ό,τι καλύτερο έχουμε δει ποτέ σε σέντερ φορ. Ένας πραγματικός μύθος, με το “what if” που τον περιβάλλει, να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης ακόμα και τώρα.
